Dangerous. || B-Brave

Hoofdstuk 4

Meer dan 700 reads! Thanks guys <3

POV Samuel

Ik draag Britt en neem haar mee naar de auto. Het is de auto van onze baas en ik ben nog net geen 18 maar dat boeit me niet. Dit meisje heeft hulp nodig en ik ben de enige die haar nu kan helpen. De rest moet blijven om de boel verder gaande te houden. Ik start de auto op en rijd naar het ziekenhuis. Ik kijk naar haar. "Ik weet dat je wakker bent. Je doet alsof je bewusteloos bent, of slaapt, weet ik het, maar je bent wakker. Je wilt nu liever niet wakker zijn en in die verschrikkelijke rot wereld zitten. Am I right?" Britt doet haar ogen open. "Klopt," zegt ze zachtjes. "Heb je pijn?" "Ja, aan mijn buik. Mijn lever loopt me nu nog te slaan. Ik snap niet dat ik nog rustig op een stoel zit." "Je bent sterk. Ik ken je niet, maar je bent sterk." Over een kwartiertje zijn we al in het ziekenhuis, dus dat is mooi.

We komen bij het ziekenhuis aan. "Kunnen jullie me helpen? Dit meisje is net in elkaar geslagen en heeft nu nog last van... Wat was het ook alweer... Haar lever. Ja, haar lever," vertel ik aan de verpleegsters. "Is goed, jullie kunnen met mij lopen," zegt een mevrouw met Andrea op haar naamkaartje.

Terwijl Britt langzaam gaat uit zien als een patiënt, word ik gebeld. Hoi Cassius. "Hoi met Samuel." Dude, waar ben je?! "In het ziekenhuis met Britt." Wat is er gebeurd? "Ze was voor onze audities in elkaar geslagen door de andere kandidaten, die ik meteen had gediskwalificeerd natuurlijk." Dat is echt erg... Maar we hebben dus zonder jou de audities moeten doen. Ik ben er niet boos over, maar Dioni heeft je nog lopen uitschelden. Je zou het even aan hem moeten uitleggen. Maat, Dioni snapt nooit van prioriteiten stellen. De groep staat altijd bij hem op één. Ja dat is mooi, maar we hebben ook andere dingen te doen. En trouwens, hij had niemand meegenomen vandaag. Wat zeurt hij. "Hij zeurt, Cass. Ik kom er zo snel mogelijk aan." Oké. Ik hang op.

"Hey Britt, ik moet gaan. De jongens hebben me nodig," zeg ik als ze klaar zijn. "Bedankt voor alles," zegt Britt terug. "Geen dank." Ik loop terug naar de auto en rijd naar Cassius' huis. Ik ben blij dat ik eindelijk iets goeds gedaan heb voor iemand.

POV Kiara

Het spijt me, pap en mam. Het spijt me, Miranda. Ik heb het weer gedaan. Na een maand volhouden, ben ik weer terug bij af. Na Miranda met die jongen bezig ging, heeft ze mij volkomen genegeerd. Ik dacht eindelijk dat ik een echte vriendin zou hebben. Niet dus. Blijkbaar zal ik toch altijd alleen moeten blijven.

Mijn moeder roept me voor het eten. Ik verberg mijn littekens snel. Niemand mag er achter komen. Ik krijg een appje van Miranda binnen.

Miranda: Ik ben aangenomen bij een te gekke dansgroep waar Jai ook in zit!

Ik: Top :)

En nog steeds heb ik haar niet mijn verhaal kunnen vertellen.

POV Dioni

Samuel is er. Onze held. Iedereen vraagt hem hoe het met Britt gaat, maar een uur geleden kende niemand haar nog. Zoveel aandacht. "Leuk dat je me hebt uitgescholden, man," zegt Samuel tegen me. "Wat een team zijn we ook." Ik mag hem niet. Hij vindt zichzelf altijd het belangrijkste in de groep. Maar als een van ons iets heeft, boeit hem dat niet natuurlijk. Het gaat alleen maar om Samuel. Ik loop naar Cassius toe. "Hey, het was heel gezellig, maar ik ga naar huis." "Wat? Maar we zouden naar de stad gaan." "Ik heb daar nu echt geen zin meer in, sorry."

Ik loop door de straten van Amsterdam en zie een meisje rondlopen. Wat doet zij nou alleen zo laat hier? Straks overkomt haar iets. Ik loop naar haar toe. "Hey." "Eh, hoi?" "Wat doe jij nog zo laat hier?" "Beetje rondlopen. Ik woon hier niet, maar ik voel me hier veiliger dan waar ik eigenlijk woon." "Ik weet dat het mij niets aan gaat, maar waar woon je?" "Badhoevendorp." Daar woont Samuel ook. Great. "Um ja, ik kan je hier niet alleen laten. Straks gebeurt er iets. De McDonald's is nog open. Zullen we daar naartoe gaan?" "Oké is goed."

Ik zit samen met het meisje bij de McDonald's. "Zeg, hoe heet je eigenlijk?" vraag ik aan haar. "Kiara. Jij?" "Dioni. Zin in een hamburger?" "Nee, dank je." Ik zie iets verdachts aan haar rechterarm. Ze merkt dat ik er naar kijk en doet haar mouwen omlaag. Ik ken dit meisje niet eens. Het gaat mij niets aan. "Sorry." "Maakt niet uit." Ze is wel heel mooi.

Mijn mobiel trilt. Dit is grappig, Samuel wilt me. "Wat moet je? Nee ga lekker alleen naar de stad. En dat zou mij boeien omdat? Hé later gast." Ik heb echt geen zin in hem. "Wie was dat?" "Iemand van mijn dansgroep." "Zit jij misschien bij Jai?" "Ja, ken je hem?" "Door hem negeert mijn vriendin me nu." Dat moet dus Miranda zijn. Dit meisje staat dichter bij me dan verwacht. "Miranda." "Jup."

POV Sabrina

*de volgende dag*

Zondag 5 juli

Ik denk dat het nu tijd is om iets te bekennen. Ja, ik had een blessure, maar die duurde niet lang. Maar ik wilde niet van het ziekenhuis weg. Nee dat is niet zo. Ik wilde gewoon niet terug naar de groep. Niet terug naar Cassius. Waarom? Omdat ik even rust wil van alles en iedereen. School was heel zwaar, werk ook, voor mezelf zorgen (mijn oma kan niet veel meer) en dan ook nog de groep. Dat kan ik er echt niet bij hebben. Dus daarom heb ik de rest gefaket. Maar had echt nooit verwacht dat Miranda mijn plek zou innemen.

Miranda heeft alles van me afgenomen. Zelfs Marijn. Ja heel leuk, ze had een tijdje met hem gedatet. En nu ook nog dit.

Ik kan dit niet meer aan zien. Ik moet terug naar de groep. Miranda mag dit niet van me afnemen.

06-02-2015