How Do We Live?

Chapter 16: Metaphase I

"Sa wakas." Bulong ko ng matapos ang huling kong exam sa araw na iyon. I want to cry, shed tears dahil tapos na ang finals namin. I'm so happy that I'm somewhat confident after taking all of my exams today.

Sana lang talaga at pumasa ako ng fourth year, kung hindi. Salamat na lang sa lahat.

I'm at the ease level when it comes to my grades naman. With the help and pressure from Rahim's addiction to studying at nadadamay ako lagi sa pag-aaral. Kahit hindi ko kailangan mag-aral, ay napapaaral ako dahil sa kanya.

"Pucha! Awts gege ako doon sa test ko sa BasCal. Bye! Grades!" Gusto kong irapan si Annica dahil sa sinabi. As if naman ibabagsak niya ang any math related subjects niya, eh kulang na lang maging numero siya.

"Saan kayo sa bakasyon? Aryanna! Alis tayo!" Yaya ni Annica kay Aryanna na tulala at tahimik sa gilid. Agad naman niyang napukaw ang pansin ko at pag-aalala.

She just moved out of her old condo unit. Hindi ko alam pero ever since then ay sobrang tahimik na niya. She looks so lost sometimes and I find it very disturbing dahil minsan ay hindi na naming siya ma-contact.

Lahat ng iyon ay matapos noong encounter naming sa bar ilang buwan na ang nakakalipas. She just looked so broken and shattered back then. Hindi ko alam kung alam ni Annica ang nangyari pero ayoko namang pangunahan si Aryanna sa pagsasabi. It's very personal and private, aside from that it's heart-breaking.

That crying Aryanna that I saw last time is totally different from the Aryanna that I know. She's all confident, genius and kind but with everything that happened between her and Veriane, it just broke her into many ways she ccouldn't possible comprehend.

Ang hirap ma-inlove. The end will always be uncertain, walang kasiguraduhan sa maaring mangyari. You just have to put your trust with the one you love and believe that they will choose you until the end no matter what.

"G, ako." Saad niya matapos ang ilang segundong pag-space out. I'm the one who feels like she really need us at this time, pero hindi lang niya sinasabi. The least I can do is to be sensitive about her situation.

"Oh, walang bawian 'yan, a. Sagot ko na ang staycation natin! Gusto ko sana sa Baguio! I saw this architect's old house na ginawa niyang transient house and it's superb!" Nagtuloy-tuloy na si Annica sa pagplaplano pati na rin ang pag-papaalam sa mga magulang ko.

Well, my parents are very strict when it comes to going out-of-town but I guess mas strict iyong kay Nica dahil sa mga tagong body guards niya. Her richest are beyond capability, kaya naman hindi ko alam kung bakit ayaw niyang gamitin ang pera niya sa tamang paraan. Naku!

"Monique! Pakisabi nga kay Ibrahim, iyong friend niyang engineer, tigilan kamo ang panlalandi sa akin. 'Di na ako interesado sa mga engineer!" Hindi ko napigilan ang pagtaas ng isang kilay dahil sa sinabi niya. Iyong engineer ng bahay namin? I know Annica have this subtle 'auto-attract' aura, but sometimes it just surprises me! Aryanna frowns at her na mukhang nagtataka 'din sa sinabi ni Nica.

"Huh? Ayaw mo sa mga engineer? Edi ba si Cap, Aeronautical engie—" hindi na natuloy ni Arya ang sasabihin niya ng sabunutan siya ni Annica. Ang daing ni Aryanna ang naging dahilan kaya't pinagtinginan kami sa kinauupuan namin.

"Ang ingay-ingay mo 'no? Nakakapikon?! Megaphone ka ba?! Punyeta kang gunggong ka!"

"Eh! Ayaw mo na sa kanya agad! Nag-momol nga kayo sa Drew's noong nakaraan diba?! Hindi pa ako nakakapasok, na-i-spot-an ko na agad kayo, e."

"Putang ina, Aryanna Gayle!"

Hindi ko alam pero pakiramdam ko ay pulang-pula ako sa mga sinasabi ni Aryanna at Annica sa harapan ko. This topic is really off for someone like me. Pakiramdam ko kailangan kong takpan ang tenga ko! I'm 20 pero this? Too much for me still!