Chapter 9

159K 5.1K 2.2K
                                    

Chapter 9

Unscathed

Tahimik kong pinanood si Damien na inilapag ang hawak niyang nililigpit na gamit sa gilid ng sink.

Suminghap ako nang parang lumabas lahat ng hangin sa baga ko, 'di ko napigilan ang pagngiwi nang naramdaman ang dalawang pulsuhan ko na mahigpit na hawak ni Damien at ipinuwesto sa ibabaw ng ulo ko gamit ang isang kamay niya nang marahas niya akong idiniin sa frosted glass wall ng shower stall dito sa loob ng magarbong banyo.

Idiin niya ang napakatigas na katawan nito sa nanlalambot kong katawan.

Muli akong suminghap nang napagtantong sa isang bahagi ng dibdib ko ay aksidenteng nahawi ang bathrobe dahilan kung bakit na-exposed ang kalawang dibdib ko.

Pero 'di niya 'yon nakita dahil sa sobrang diin ng kanyang katawan ay halos napiga na ang dibdib ko sa kanyang matigas na parang pader na dibdib. Buti na lamang kahit sa ganitong posisyon ay natatakpan pa rin naman ang aking 'di gaano'ng malusog na dibdib.

I could feel the smooth and pale skin on his hard wall of broad, bare chest. And I knew, too, that he could feel the bud on my left breast, pressing and almost colliding against the muscle on his broad chest.

Thankfully, he did not took even a quick glance down at my almost exposed chest. How gentleman of him that in this situation, in our position, he tried to ignore the image of my really almost, but not quite exposed chest before his eyes. His calculating charcoal grey eyes were focused on my face, it was definitely angry, enraged with distaste.

Quick-tempered, irascible, petulant, crochety man. I could state all the words that would fit for his reputation of being the bad man that he wanted me to think.

He could not blame my mind for that I always thought of all people having a  good side. We all had, and I also admitted that I did have bad side too, I was just human, I was no angel. Damien would not like it if he would have the chance to witness the ugliest side of me.

Provoked. I did not mean to provoke him, and that angered him, but it all happened, anyway. I had done it, and I could not do anything but to face his venomous glare.

"I see, you have a soft heart," I could obviously smell the aftershave in him as he whispered it with a notion of danger in his impossibly calm and husky voice. "Ano nga ulit 'yong sinabi mo? Gusto mo'ng makita akong sinasaktan ka?"

His chiselled face intimately close to mine when he leaned his head further down. The tip of his pointed nose almost touch the side of my left cheek.

Amongst all men that I had met before, I had never felt this before, being intimidated by a single man. And believe when I say, it was daunting, demoralizing and distressing.

"Talk, Saoirse," he commanded, annoyed at my silence.

Mali yata ang manahimik at tumitig lamang sa kanyang naninigas na panga, natatakot akong magsalita nang baka madagdagan na naman ang galit niya.

"I said, talk!" his voice thundered, and I felt his bare chest vibrating against my breast because of the anger boiling inside him that was needed to be released.

Taas baba ang paggalaw ng mga dibdib namin dahil sa bawat malalim at mabilis na paghinga na aming ginagawa. Masyadong mabigat sa pakiramdam na ganito kalapit ang aming mga katawan sa isa't isa, sa punto na parang 'di na ako makahinga.

More or less fifteen seconds, he got back his calm composure. "Talk to me."

Umiling ako, iniwas ang aking tingin sa kanyang delikadong mga mata. "Just do it, Damien..."

Addicted Damien (Sartori #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon