[Zawgyi]
အမွန္ေတာ့ထိုက္စံမွာေရွ႕ဆတ္ရမည္ကိုေၾကာက္၍ေျပာလိုက္မိျခင္းပင္။ခ်စ္တာကတကယ္ခ်စ္တာ။
"ေမာင္..."
နည္းလမ္းကထိေရာက္သည္ဟုဆိုရမလားပင္။ယခုအခ်ိန္ထိပိုင္ေဇတစ္ေယာက္ေၾကာင္အစြာၾကည့္ေနတုန္းပင္။
"ပိုင္ ေဇ အင့္ ....အေမ့..!!"
တင္လံုးလံုးေလးအားအားျဖင့္ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္မိေလေတာ့သည္။
"ခုနကဘာေျပာလိုက္တာလဲ...ျပန္ေျပာပါအံုး..ကိုယ္နားၾကားမွားတာမဟုတ္ဘူးမွတ္လား.."
"မင္းငါ့ကိုဘယ္လိုပဲထင္ထင္...ငါ..ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္လို႔...ၿပီးေတာ့မင္းလည္းခ်စ္မယ္ဆိုရင္ငါ့ကိုပဲခ်စ္ရမယ္..တျခားသူကိုစိတ္ေတာင္မကူးရဘူးေနာ္.."
"ဟာကြာ..သြားပါၿပီကြာ..."
ပိုင္ေဇ၏စိတ္ပ်တ္သလိုအေျပာတို႔ေၾကာင့္သူ႔ကိုယ္ေပၚကမ်က္ဝန္းညိဳေလးကအလန္႔တၾကားေမးလာေလသည္။
"ဟင္...ဘာလို႔လဲဟင္.."
"ေမာင္ကအခုလုပ္ေနတဲ့Projectၿပီးရင္မိန္းမေလးကိုခ်စ္ခြင့္ပန္မယ္လို႔စိတ္ကူးထားတာ..."
"ဘယ္လို..."
"ဟုတ္တယ္...ေမာင္လည္းမင္းကိုခ်စ္တယ္...ဘယ္ခ်ိန္တုန္းကလည္းမသိေပမယ့္သိလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ေကြးေနၿပီ..."
"အင့္...အီးဟီး...႐ႊတ္...."
"ဘာလို႔ငိုေနတာလည္း....မိန္းမေလးရဲ႕..ဘာလို႔လဲဟင္..."
ပိုင္ေဇလည္းရုတ္တရက္ထငိုေနေသာမိန္းမေလးေၾကာင့္ဘာကေနစေခ်ာ့ရမည္ကိုမသိေတာ့ေပ။မ်က္ရည္ေလးးမ်ားကိုလက္ျဖင့္သုတ္ေပးေလပိုငိုလာေလျဖစ္သည္။
"အီးဟီး...ေပ်ာ္လို႔ေပါ့..အရူးရဲ႕...ေမာင္ကငါ့က္ိုျပန္ခ်စ္မယ္လို႔မထင္ထားတာကိုးးးး.....လူကိုခ်စ္တယ္ဆိုလည္းႀကိဳေျပာထားပါ့လား...အီးဟီး..အခုေတာ့ဝမ္းသာလြန္းလို႔ဘာလုပ္ရမွန္းေတာင္...အီးဟီး..မသိေတာ့ဘူး.."
"ေဟာဗ်ာ...ေမာင္ကျပန္ခ်စ္လို႔ငိုတာလား.."
"ေမာင့္အမကေျပာတယ္သိလား...?*%#@$*-&$##%"!#$&*°•×÷°-"
YOU ARE READING
ခ်ည္ၿပီးတုတ္ၿပီး(complete)
Romanceဤဝတၳဳ ပါအေၾကာင္းအရာမ်ားအားလံုးသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးယဥ္ဖန္တီးမႈသက္သက္သာျဖစ္ပါသည္။
