အဖြူရောင်မျက်နှာကျက် ပေါ်တပ်ဆင်ထားသော LED အဖြူရောင်မီးလုံးကြီးများသည် လင်းထိန်နေပြီး အခန်းတွင်း အဲကွန်း၏ အအေးဒဏ်က သိသိသာသာအေးနေသည်။
လွန်းခတ်ပိုင် လူနာစမ်းသပ်သည့် ကုတင်ပေါ်တွင် လှဲလှောင်းနေပြီး ကုတင်ဘေးတွင် ဒေါက်တာ ဦးအောင်စိန်က မတ်တပ်ရပ်နေလျက် လက်ထဲက ဆေးထိုးအပ်ပြွန်ကို အရင် စမ်းကြည့်နေသည်။
"လွန်းခတ်.... မင်း ဆေးထိုးရက်တွေတောင် ကျော်နေပြီ။ မေ့နေရသလားကွာ။ "
ဒေါက်တာ ဦးအောင်စိန်က လွန်းခတ် ကိုဆေးတစ်လုံးထိုးပေးရင်း စိတ်ဆိုးတဲ့အသံဟုလည်း မဆိုသော လေသံမျိုးနှင့်ပြောသည်။
" ဒီရက်ပိုင်း အလုပ်ရှုပ်နေတာနဲ့ ကျွန်တော်မေ့သွားလို့ပါ။ "
" နောက်ဆိုဂရုစိုက် ကြားလား "
ဒေါက်တာကပြုံးရင်းဆိုလာသည်။ လွန်းခတ်ခေါင်းညိတ်ကာ
" ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ။ "
ဆေးထိုးပြီးသွားသောအခါမှ လွန်းခတ်သည် လှဲနေရာမှ ထထိုင်လိုက်၏။ ဒေါက်တာဦးအောင်စိန်
ကတော့ စားပွဲဆီလျှောက်သွားပြီး ဆေးစာအုပ်မှာ မှတ်တမ်းရေးပေးသည်။
" လွန်းခတ် ၊ ထိုင်အုံး အန်ကယ်ပြောစရာရှိတယ်။ "
လွန်းခတ် လူနာကုတင်ပေါ်ကဆင်းကာ ဒေါက်တာ စားပွဲရှေ့က ခုံတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
ဒေါက်တာက ဆေးမှတ်တမ်းရေးပြီးသွားတော့ လက်ထဲကဘောပင်ကို ချကာ မျက်မှန်ကို ပင့်တင်လိုက်ပြီး စကားစရန်ပြင်သည်။
"သားလက်ထပ်လိုက်တဲ့အကြောင်း သား မေမေ ပြောပြလို့ အန်ကယ်သိပြီပြီး။ "
လွန်းခတ်ပိုင် အနည်းငယ်တော့ အံ့သြသွားရသည်။
ဒေါက်တာကို အသိပေးရလောက်အောင်ထိတောင် မေမေဟာ ဘာတွေ စဥ်းစားနေမှန်း လွန်းခတ်မသိတော့ပေ။
" ဟုတ်ကဲ့ "
"သားမှာ သားအိမ်ပါလာတယ်ဆိုတာ သားသိပြီးသားနော်။ ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ ဖြစ်စဥ်နဲ့ဆိုပေမယ့် သားလည်း အမျိုးသမီးတွေလို ကိုယ်ဝန်ဆောင်လို့ရနိုင်တယ်။ "
" ဗျာ"
လွန်းခတ် အံ့သြသွားရသည်။
ကိုယ်ဝန်ဆောင်လို့ရနိုင်တယ်။ ဘာတွေလဲ။
ဒေါက်တာပြောချင်တာကို သူနားမလည်ပေ။
