Uyanma Vakti Geldi

Nasıl Bu Kadar Güzel Olabilirsin?

Eğlenceli geçen günler miydi yoksa hayatım mı? Her geçen gün arkamda bıraktıklarım için üzüntüden kahrolurken bunu çözmek için çaba göstermiyor oluşum aptal olduğumun belge istemeyen kanıtı. Aynı hatayı üst üste yapıyorum ve bundan ders almıyorum. Ah, uslanmazım.

"Renkli gözlerin düşlerimi süslemek için yeterli. Güzel gülüşün rüyalarımın olmazsa olmazı ; baş tacı , bir ömür aynı rüyayı görebilirim.

İçindeki sevgiyi sadece benim görmem çok üzücü, güzel yüzünün altında saklanan o mutsuz çocuk etrafı nasıl bu kadar çok sevebilir diye hayret ediyorum. Her geçen gün acılarıma yenisi eklenirken nasıl bu kadar güzel gülebiliyorsun? Gözlerin ele vermese seni, fark edemeyecektim içindeki acıyı. Benden daha çok acı çektiğine kalıbımı basabilirim ama öyle hafifsin ki senin acılarını ben mi çekiyorum diye düşünmeden edemiyorum. Uzun, kemikli ellerin sarı kedinin yavrularının üzerinde yumuşakça gezinirken elini tutmak için can atıyorum. Seni kenar köşelerde izlerken beni göreceksin diye ödüm kopuyor ama yüzündeki hafif tebessümü görmeye değer bu entrika.

Gözlerin parlarken gün ışığından pamuk şeker yüzünden ağlayan, gözleri ağlamaktan şişmiş, üstü başı hırpalanmaktan kirlenmiş, mahvolmuş o küçük erkek çocuğuna elma şekerinden pamuk şekerine kadar almıştın, karnını doyurmuştun, güzel ellerin onun sarı saçlarını okşamıştı. Ona sarılmıştın. O gün küçük çocuğun mu kalbi daha çok pırpır etmişti yoksa benim mi?

Seni sevmediğini bildiğin, arkandan atıp tutan insanlara karşı bile, nasıl, bu kadar iyi olabilirsin? Onlar seni tanımadan yargılıyorken onların şakalarına gülebilirsin? Herkesin pembe olmadığını bildiğin halde neden mutlu maskesi takıyorsun? Kendini iyi etmek için mi? Bu bende işe yaramadı, kendimi kandırmaktan, başkaları tarafından kırılmaktan başka bir özelliğini görmedim. Ah, unutuyordum ben o maskeyi çıkardığımda da mutlu olamamıştım, olamıyordum. Her şeyden zevk alabiliyorsun, sanki derdin yokmuş gibi ama var ve onları gizliyorsun onlarla yaşamayı mı öğrendin yoksa? Bana da öğretir misin? Yaşadığım hayattan zevk alamazken, senden daha az acı çekerken uzun, kemikli ellerinle benim tombul ellerimi sarabilir misin? Bana da bununla yaşamayı öğretir misin güzel gülüşlüm. Dertlerimi unuttuğum o gülüşünü bana bahşeder misin? Gözlerindeki acılara ortak olmama izin verir misin? Lütfen. Çebal. "