Hier zit ik dan. Vastgebonden aan een stoel. Ducktape op mijn mond en omsingelt door akelige mannen. Ik had een blinddoek op, maar die hebben ze net uitgedaan. Ze hadden me in een flitsslag knokout geslagen en meegenomen naar dit gebouw. Geen idee waar we zijn, het enige dat ik weet is dat mijn hoofd pijn doet en ik in levensgevaar ben.
'You are V's wife huh?' zegt een man met een mes tegen mijn nek zachtjes schrapend. 'You're lovely husband is on his way to save you, isn't that amusing sweetiepie?'
Ik zeg niets, Ik ben zo bang. Ik wil dat er zowel niks met mij als met V gebeurd. Hij gaat sowieso komen, maar ik hoop dat hij me niet vind. Ik sterf liever dan dat hij mijn plaats inneemt.
-
Geen 5 minuten later zie ik V recht voor me. Hij kijkt me bezorgd aan en krijgt dan de grootste pokerface ooit op zijn gezicht.
'you re right on time, we were just about to kill your beautiful wifey.'
'Why would I care.' antwoord V.
Iedereen kijkt plots verward, inclusief ik. V komt richting mij toe. 'Tell them.' Hij trekt mijn ducktape van mijn mond en ik schreeuw van de pijn. 'Tell them our secret.'
'What the hell is he talking about Y/N.'
'I don't know.' antwoord ik verward.
V gaat verder weg van me staan en kijkt naar al de mannen: 'Our marriage isn't real. I don't love her, I don't care if you kill her. She was just a trophee wife as usual.'
Mijn hart breekt in stukken af. ik had nooit verwacht dat iemand zo hard kon liegen. Dit was allemaal toch fake. Hij heeft zo hard met mijn gevoelens gespeelt. Ik begin te huilen en zie V boos naar me kijken. De mannen rondom hem kijken naar hem en dan naar mij: 'Is it true what he says Y/N?'
Ik ween zo hard, maar knik dan na een tijd: 'It s true, it was an arranged marriage, it s just... just... a contract.'
'We actually don't like each other, we just needed to pretend so the people around us wouldn't know. even our bodyguards and servants didn't know.' zegt V heel droog.
Ik begin harder te wenen. De mannen irriteren zich aan mijn gehuil en maken mij los van de stoel, ga ff afkoelen in de kamer hiernaast zei eentje. Iemand liep mee met mij naar de kamer. Ik kwam binnen en zag een raam. Ik moet hier weg. Weg van V. Weg van deze kidnap shizzle? Weg van deze wereld, deze gang, dit alles. Zonder de deur te sluiten waag ik het te vertrekken in de hoop dat ik daardoor niet verdacht lijk. Ik kom in een tuin uit en loop zo snel mogelijk weg. Ik verstop me achter struiken wanneer ik bodyguards zie en kom op wonderbaarlijke manier weg uit het gebouw.
Ik loop de straat op en loop zo ver als ik kan. Ik wete niet waar ik ben, ik weet alleen dat ik zo net het meeste hartverscheurende in mijn leven heb meegemaakt. V had me zonet van hem doen houden en dat doet hij me dit aan. Ik had hem nooit mogen toelaten in mijn leven.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Na 5 uur wandelen in het donker, nog steeds in tranen, onderkoelt, kom ik bij een plek dat ik herken. Het was het huis van 1 van V zijn familieleden. Ik kon niet naar hen gaan terwijl ik een band met hun had gekregen. Ik ging naar de stallen vanachter waar het warmer was omdat er verwarming was voor de biggetjes en kippen etc. Ik ging ergens op at hooi liggen na op te warmen bij lampen en viel door mijn uitgeputte lichaam in slaap.
