'Y/N' hoor ik.
Ik wordt wakker op V zijn bed en kijk in de ogen van Anna.
'Ow. I thought V said my name.' zeg ik teleurgesteld.
'He did.' zegt Anna glimlachend.
Ik kijk naar opzij en zie V zijn ogen open.
'How did you sleep?' zegt V.
Ik kijk hem met open mond aan en ik vlieg hem in de armen. Ik ga op hem liggen. Hij maakt wat auw geluidjes. Ik wil van hem afgaan, maar hij houdt me tegen en houdt me steviger vast. Anna verlaat de kamer en we knuffelen elkaar zonder iets te zeggen.
'I missed you so much.' zeg ik.
'Anna told me that you've taken over my job, i m so proud and gratefull Y/N.' zegt V.
Ik knik en ga verder: 'DOn't you ever fucking leave me like this again.'
V lacht en zegt: 'You've learned to threaten me in a good way.'
Ik knik en zucht. V neemt mijn hand vast. 'Thank you darling, for helping me with everything.'
Ik knik en ga op de stoel naast hem zitten. 'I'm happy your back.'
'Yeah, I've heard you've been here non stop, so I've actually never haven't been with you.'
'Can't you just stop talking.' lach ik geirriteerd. V knikt gehoorzaam en ik ga verder: 'Have you haerd anything I told you when you were in your coma.'
'No, but Anna told me a lot, sweetie. She told me you actually saved my life and that you wanted to stay with me forever which she didnt understand cause we r a married couple, but of course i do understand. So you DO love me huh.' grijnst hij.
'That depends. While doing bussiness. I crossed some people, poeple with good connections with your father.'
'What are you talking about?' vraagt V verward.
'II want to talk to you about something and this is the best moment, because you can't chase me if i run.'
V kijkt verward en neemt mijn hand vast: 'You ve already had the chance to run the last 3 weeks, why would you run now?'
'Because I ve heard something yesterday, but I wanted to know it's the truth.'
'SO you trust me.' zegt hij glimlachend.'
'That depends on your answers.' zeg ik uitdagend.
Hij knikt en er valt een klein moment van stilte.
'Who is the one and only person you killed?' vraag ik bloedserieus en bijna dreigend. V kijkt me met grote ogen aan en zegt niets. Ik blij hem aanstaren en merk dat hij niet weet wat te zeggen. 'So it's true.' Ik knik en kijk naar de grond. Ik haal mijn hand uit de zijne en ga rechtzitten in mijn stoel.
'You didn't like him Y/N.' zegt hij stil. Meteen spijt hebbende van de woorden dat uit hem kwamen.
'Wauw.' zeg ik. 'Is that the only thing you can say, when you've killed someones dad?'
'I had to do it.' zegt V. 'My father obligated me, otherwise I also couldn't have met you. You need to understand. He left you, he was a very bad man.'
'You lied to me.'
'I didnt lie, iI just kept it for you.'
'Thats the same thing.' zeg ik streng.
Stilte.
Ik had moeten weten dat er IETS moest zijn, er moest IETS zijn waardoor ik niet meer van heb zou kunne houden. God zou het me nooit gunnen om ooit eens 100% gelukkig te zijn.
Ik zucht.
'Y/N.' zegt V ademloos.
Ik sta op.
'I'm sorry Y/N.'
Ik gun hem 1 laatste blik.
'I should've told you, but I didn't know how.' fluistert V.
Ik wandel de kamer uit.
