Piyanist-XIII-

7. ÖLÜ ADAMIN SIRRI

Yıldız vermeyi unutmayın ✨

5 Haziran 2005,23:34

Küçük kız anneannesinin dizlerine kafasını koymuş somurtarak ablasını izliyordu. Annesiyle konuşma sırası olmasına rağmen telefonu hala vermemişti. Kafasını kaldırıp tatlı tatlı anneannesine bakmaya başladı. Anneannesi ne istediğini anlamıştı.

"Tamay, getirde kardeşinde konuşsun." Ablası kafasıyla onaylayıp kardeşinin yanına geldi. Telefonda bir tuşa bastığında küçük kız annesini duyuyordu.

"Ay yüzlüm." Annesi ona hep böyle seslenirdi.

"Anne, biliyor musun? Doğum günüm için pasta yaptık çok güzel oldu." Küçük kız sevinçle bugün yaptıklarından bahsediyordu. Onları çok özlemişti, iş için gitmişlerdi ve neredeyse üç aydır sadece seslerini duyuyordu.

"Yarın tadına bakmak için sabırsızlanıyoruz."

"Geliyor musunuz?" Bunu içinde tutamadığı bir sevinçle söylemişti.

"Evet bu gece yola çıkıyoruz. Sabah seni öpücüklerle uyandıracağım ay yüzlüm."

4 Aralık 2020 , 17:06

Telefon sesiyle geçmişe ait görüntüler dağılmıştı. Yumuşak bir yerde uzanıyordum. Gözlerimi açmaya çalıştım bunu yapıcak gücüm bile yoktu.

"Alo." Bu onun sesiydi,hala onun evinde olduğumu anladım.

"Ablası çalışıyor bir sıkıntı yok şu an."  Bir süre sessizlik oldu kimle konuşuyorsa onu dinliyordu gözlerinin ağırlığını üzerimde hissettim.

"Ben de böyle olsun istemezdim... gerçekleri söylemeden bana yardım etmezdi. Ona ihtiyacımız var."
Tekrar derin bir uykuya dalmadan önce son duyduklarım bunlardı.

6 Haziran 2005 , 02:54

Küçük kız gördüğü kabusun etkisiyle uyanmış tavanı izliyordu. Bir süre sonra susadığını hissedip yataktan kalktı odasından çıkıp mutfağa doğru yürümeye başladı. Karanlıktan korkmazdı aslında o çoğu insanın korktuğu şeylerden korkmazdı. Mutfağa giderken anneannesinin salonda olduğunu fark etti. Biriyle konuşuyordu kapının kenarında durup dinlemeye başladı. Konuşması bitince ondan su isteyebilirdi.

"O iyi mi?" Anneannesi telaşlı ve sinirli bir şekilde konuşuyordu. "Ne kadar yolunuz kaldı? Sana söylemiştim. Belki de arabayı sen kullansan... hayır siz gelene kadar uyuyabileceğimi sanmıyorum." Konuştuklarından bir şey anlamıyordu şu an tek düşündüğü su içmekti.

"O adama güvenmiyorum. Lütfen dikkatli ol. Sabah görüşürüz." Anneannesi telefonu kapatıp arkasını dönünce küçük kızı görmüştü. "Ayza?"

4 Aralık 2020 , 21:14

"Ayza , Ayza!" Yavaşça saçımı okşayarak beni uyandırmaya çalışıyordu. Gözlerimi açmak ve yüzleşmek istemiyorum. Uyandığımı anlamış olmalı ki geri çekilmişti.

"Ablan gelmeden önce kalkmalısın."  Tamay o her şeyi biliyor muydu?
Gözlerimi yavaşça açtım karşımda ki koltukta oturmuş beni izliyordu, üzerimde bir battaniye vardı.