My Hottie Blast From The Past (completed)

reality sucks

SWAN

haaaaay kahit na centralized ang buong classroom ang inet pa rin hindi ko mapigilan mapabuntong hininga halos one week na nagstart ang last sem namin, tumingin ako kay Xen na parang timang din na nakangiti, wala ako naiintindihan sa sinasabi ng prof namin...nilalaro ko ang ballpen ko sa daliri ko wag lang akong makatulog yung parang sa music video ni britney spears konting-konti na lang mapapakanta na ako ng "my loneliness is killing me i must confess i still believe ..."

biglang my bumato sa akin ng maliit na papel sakto sa noo ko galit na tumingin ako sa bumato nakangising si Xen ang nakita ko sinenyasan ko sya ng suntok...

paglabas namin ng classroom "bakit mo ginawa yun???" asar na sabi ko kanya

"eh kasi ngumingiti ka na parang timang!" asar nya sa akin

"ikaw ang ngumingiti na parang timang!" balik asar ko sa kanya

dumiretso kami sa cafeteria nag-aasaran kaming dalawa hanggang makarating kami sa pwesto namin

"siguro iniisip mo na naman ang monster noh?" sabay siko sa akin

"pwede ba Xen wag mo nga sya tinatawag na monster???!!" iritableng saway ko sa kanya Pear is too Goddess to be a monster

sumimangot sya "oo na di na mauulit,uhmmm mabait ba yung parents ni Peach?"

"di ko alam kasi nakita ko lang naman sila nun sa family gatherings nila Pear once but her brother Ian is nice"

"kinakabahan ako ipapakilala nya daw kasi ako maybe next week" he look like he found his match at last...

napansin namin parating na si Jyothy at Arla i try to find Danny pero nakakapagtaka na mula ng magsimula ang sem na ito ay hindi ko pa sya nakikita ulit ni hindi pa nga namin sya nakakasama ulit

"asan si Dan?" tanong ko kay Arla since sila yung magkaklase

"i dunno nawala kasi sya agad" simpleng sagot nya

"Alam mo naman si Danny masyadong malihim" sabi naman ni Jyo "maybe kausapin mo sya dapat Swan"

nanlaki ang mata ko "eh bakit ako???"

they all look at me na parang bang wag na ako dapat magtanong kasi yun talaga ang dapat mangyari

tumayo na ako "alright!"

sa totoo lang hindi ko naman anung sasabihin ko kay Danny lalo na at pareho kaming sawi yun lang ako kinakaya ko iniisip ko na lang na darating din ang panahon namin ni Pear hindi maiwasang makadama ako ng lungkot ang hirap din kasi ng ng sitwasyon namin...

nagpalingalinga ako sa paligid hoping na makita ko agad si Danny lately kasi hindi na sya ang kasama madalas ni Apple, hindi ko rin alam kung sino ang my kasalanan sa kanila o kung sino ang nagkulang but i know they are not in good shape...parehong my pain

"Danny..." bulong ko ng makalapit ako sa kanya

akmang tatayo sya sa pagkakaupo nya sa bench pero hinawakan ko sya kamay...when i look her para syang batang nakahanap ng kakampi, and all i do is hug her...naramdaman ko ang pagiyak nya...naramdaman ko ang bigat ng dinadala nya

"hush Danny..." sabi ko habang hinahagod ko ang likod nya

"iniwan nya ako" parang batang sumbong nya sa akin at maslalong umiyak i tried to comfort her and make her feel na andito ako for her

"Danny anung nagyari?" i said in my most concern voice hindi dahil lang sa kaibigan ko sya kundi dahil na rin sa nararamdaman ko ang nararamdaman nya...

umiiling sya na parang hindi nya kayang magsalita dahil sa sobrang sakit ng nararamdaman nya

i wipe her tears