One Hot Night with a Stranger

Chapter 11

I'm finally home. Thanks for waiting patiently and happy reading! :)

-----------

I blinked numerous times when I heard that familiar voice. Sa gulat ay hindi agad ako nakapagsalita. I was still processing everything when the man on the other line spoke again.

[Aliza, where are you?]

Nangangapa ako ng salita. My heart thumped. Mixed emotions are inside me right now because of his voice.

"L-Lance?" I uttered when I finally had the urge to speak.

[Where are you?] Tanong niya ulit.

"S-sa bahay?" Patanong na sagot ko sa kanya.

[You're not in your condo right now. Saang bahay kayo?] Seryoso ang tono ng kanyang boses.

Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. How did he know? Nakauwi na ba siya ng Pilipinas? But the number he's using right now is in other country!

"P-paano mo nalaman?" Utal na tanong ko sa kanya. Naiinis ko sa sarili ko dahil nauutal ako. And I don't even know why I sounded like I did something bad to him!

"Pati itong number ko, paano mo nalaman? Why are you calling now?" I asked with my irritated voice. Medyo nairita ako nang maisip na ang tagal niya na nga palang hindi nakakauwi sa Pilipinas. What's taking him so long? Masyado bang importante ang business trip na pinuntahan niya at kailangang magtagal ng gano'n?

[I have my ways. Answer my question, please..] He said. Naging malumanay ang pagsagot niya.

Umirap ako. He have his ways? Ano 'yon? May ni-hire siyang lalaki na sumusunod sa amin?

"Umuwi kami sa probinsya, Lance. May emergency lang." I told him.

[Like?]

"It's a family matter." Kaagad na sagot ko sa kanya.

I heard him sigh. [What are you doing?] He asked after a few seconds.

"Naghahanda nang matulog."

[What about... Jared?]

"Tulog na." Simpleng sagot ko sa tanong niya.

He sighed again. [I'm having lunch right now.] Saad niya.

"Ah, okay.. eatwell." Sagot ko at katahimikan ang namutawi.

Hindi ko alam kung bakit kahit walang nagsasalita sa aming dalawa ay ayaw kong ibaba ang tawag. It feels like I need him to say something more.

Naiirita ako sa kanya. He have his ways sabi niya. If he does, bakit ngayon lang siya tumawag? At the same time, naiirita ako sa sarili ko dahil naiirita ako sa kanya. I don't know why I feel this.

[Are you tired?] He asked after a few seconds.

"Hindi naman.." Sagot ko sa kanya. "Hindi ba may babayaran ka kapag tumatawag ka ng ibang numero pag galing sa abroad? We should.. end this call. Baka malaki ang babayaran mo" kaagad na dagdag ko nang mapagtanto kong sa number ko siya tumawag.

[Ayaw mo akong kausap?] He asked. I bit my lip.

"H-huh? I-I mean.. yung babayaran.." I tried to explain.

[I don't care if I pay dollars.] He said as if money is just a leaf that he could find everywhere.

"M-matutulog na ako.." 'Yon na lamang ang sinabi ko. Ano na rin ang oras and I need to take a rest para bukas na bukas ay makabisita ako kanila Mama.

[I'll be home soon. Have a good sleep.] Sabi niya.

"Thanks.. you can.. end the call now." I told him. Parang ang harsh ko naman kung basta basta ko na lang papatayin ang tawag.