"ဆေးတွေမှန်တာသေချာလား..."
"ဟုတ်ကဲ့..."
'Beezz..'
ဆရာမလီကိုမှတ်တမ်းတွေပေးနေတုန်း အိတ်ကပ်ထဲမှတုန်ခါလာတဲ့ဖုန်းလေး။
ထုတ်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါတွေ့နေကြအစိမ်းရောင်နှလုံးသားလေးဖြစ်နေပါတယ်။
အပြုံးတွေဖြစ်တည်သွားတာနဲ့ထပ်တူကြည်နူးသွားရတယ်။
ဒါကြောင့်ဆရာမကိုခဏခွင့်တောင်းရင်း အခန်းထောင့်နားကပ်လို့ အစိမ်းရောင်ခလုတ်လေးကိုနှိပ်လိုက်တယ်။
"ဝေ..ရိပေါ်"
*ကျန့်ကော...မဆင်းသေးဘူးလား*
"ပြီးတော့မယ်...ရိပေါ်လေးစောင့်နေတာလား"
*အင်း..*
"ကိုယ်ပြောသားပဲစောင့်မနေပါနဲ့တော့ဆို...ခြင်တွေကိုက်ကုန်ပြီထင်ပါရဲ့"
*မကိုက်ပါဘူး*
"ပြောတာပဲ ပြီးရင် အသားဖွေးဖွေးလေးမှာအနီစက်တွေကြီးပဲ"
သူကဆူသံပြုတော့တစ်ဖက်ကရယ်သံခပ်ဟဟလေးထွက်လာပါတယ်။
*ဒီနေ့မရှိစေရဘူးဗျာ...ဟုတ်ပြီလား အမြန်တော့လုပ်နော်*
"အင်း...အမြန်လုပ်လိုက်မယ်"
ဖုန်းလေးကိုအသာချပြီး ထပ်တူလိုက်ချမိတာကသက်ပြင်းတွေပါပဲ။
ဘဝတွေက သိပ်မလှပခဲ့ဘူး။ ဒီနေ့ နှလုံးသားလမ်းကြောင်းမှာကျွန်းခံနေတယ်ထင်တယ်။
ရိပေါ်လေးကစောင့်နေပြီ...ဒါပေမဲ့တစ်ဖက်မှာလည်းအခုထိ ဆရာမလီကမဆင်းပေးသေးဘူး။ သူလည်းပြန်ချင်လှပြီ။ အချစ်ရဲ့ရင်ခွင်မှာခိုနားချင်လှပြီလေ။
သြော်...အပျိုကြီးတွေများ သူများချစ်သူတွေရဲ့ဘဝကို နားမလည်ပါလားနော်
ရှောင်းကျန့်ခပ်ချဥ်ချဥ်တောင်တွေးမိလိုက်တဲ့အထိပါရယ်။
"ဘယ်သူလဲ.."
ဖုန်းကိုအိတ်ထဲပြန်ထည့်ရင်း စားပွဲမှာဝင်ထိုင်တုန်း သူ့ကိုမကြည့်ဘဲ
စာအုပ်ကိုဖတ်ရင်းမေးလာတဲ့ ဆရာမလီ။
ရှောင်းကျန့်တခဏကြောင်ကြည့်မိသွားပါတယ်။
အင်း...ဘယ်လိုပြောလိုက်ရမလဲ။ ချစ်သူလို့ပြောရင် စာကြမရဘူး
ချစ်သူကြထားချင်တယ်ပြောဦးမလား။ ရှောင်းကျန့်ရဲ့ဘဝဟာ အလုပ်ရမှ ကျောင်းသားပေါက်စလေးလို ဆူခံထိနေပါတော့တယ်။
YOU ARE READING
Dear My Life...
FanfictionDear My Life, I love you. By the way, I was made for loving you. This is all for now.The only thing is that I love you. With best loves. ...
