Still Remember [BoyxBoy]

Chapter 23

Με έβαλε στην αγκαλιά του και ξάπλωσα, μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και ξάπλωσα κοντά του, με τις σκέψεις μου να βασανίζονται ξανά αλλά είμαι επιτέλους στην αγκαλιά του, μα και πάλι. Πάλι φοβάμαι για τα χειρότερα και δεν μπορώ να κοιμηθώ. Όλο κλείνω τα μάτια μου για λίγα λεπτά μα τα ξανά ανοίγω. Οχι δεν μπορώ να κοιμηθώ τέλος. Γύρισα προς τον Pierre μου και του ψιθύριζα.

Diego- Pierre αγαπη μου.....

Pierre- Ναι Diego μου ;

Diego-Θέλω να πάμε πίσω, έχω κακό προαίσθημα..

Pierre- Δηλαδή τι φοβάσαι αγάπη μου;

Diego- Να είναι κι άλλα που δεν ξέρεις για εμένα..απο όταν είχες φύγει ,δεν-δεν ξέρω αν σε είχε ενημερώσει κανείς για ό,τι γινόταν εδώ..

Pierre- Τι γινόταν δηλαδή;

Ανακάθισε στο κρεβάτι και με έβαλε στην αγκαλιά του, χαδεύοντας μου τα μαλλιά

Pierre- Χμμμ, μικρέ μου εγώ μάθαινα τα πάντα για εσένα τα πάντα, μέχρι και την πρώτη σου αποβολή στο γυμνάσιο από τον καθηγητή  αγγλικών σου που ο κολλητός σου  ο Λέβ έκανε τη μαϊμού στην έδρα και εσύ γέλαγες, ο Λέβ είχε τρομερές ικανότητες στα αθλήματα σωστα; Ναι και σε πείρε και εσένα η μπάλα και πήγατε όλοι μαζί η παρέα στον διευθυντή , ο διευθυντής μετά σας εξέπληξε και ο Λέβ έφερνε αντιρρήσεις , ο καθηγητής θύμωσε και έτσι πήρες την πρώτη σου μονοήμερη αποβολή μαζί με την παρέα σου. Θυμάμαι και γνωρίζω    τα   πάντα   Diego μου, με κάθε λεπτομέρεια  . Aπο την πρώτη σου αποβολή , από το πρώτο σου μεθύσι, απο τον πρώτου σου καυγά μέχρι σήμερα,το πως πας και τι κάνεις, τα πάντα θυμάμαι και μάθαινα τα πάντα για εσένα. Με τη λεπτομέρεια ότι εσυ μικρέ μου δεν με έβλεπες. 

Diego- Μη! Σταμάτα σε παρακαλώ μην μιλάς άλλο..

Προσπαθούσα να πω μέσα απο τα δάκρυά μου, έκρυψα το κεφάλι μου στον λαιμό του και αυτός έκανε το ίδιο αγκαλιάζοντας με πιο σφιχτά κάθε λεπτό που πέρνουσε λέγοντάς μου να προσπαθήσω να ηρεμήσω. Όταν πλέον είχα ηρεμήσει με πήρε αγκαλιά και ντυθήκαμε. Βγήκαμε έξω και πήγαμε προς το αμάξι του. . . 

Όμως κανένας απο τους δυο δεν είχε αντιληφθεί την σκιά που τους κοιτούσε εκεί πίσω απο τον τοίχο του σπιτιού. . .