Still Remember [BoyxBoy]

Chapter 22

Pierre- Οτι σε αγαπάω Diego. Ότι σε αγαπάω πόσα χρόνια τώρα, απλά δεν τολμούσα να στο πω.

Είπε και με φίλησε. Με φίλησε. Τον άφησα να με φιλήσει. Ναι τον άφησα. Τα χείλη του,τα χείλη του είναι τόσο γλυκα ,με αγγίζουν επιτέλους μετά απο τόσα χρόνια. Τον πιάνω απο το σβέρκο του και ενώνω τα μέτωπά μας, λέγοντας ψιθυριστά.

Diego- Μου έλειψες...Pierre...μου έλειψες..

Pierre-Ηρέμησε όλα καλά....είμαστε μαζί...

Είπε και έπεσε στα γόνατα και με κοίταγε. Τα ματια μου αυτόματα γουρλωσαν και τον κοιταγα.

Diego- Τι κάνεις;

Pierre- Μπορείς να γίνεις και να είσαι δικός μου; Θέλεις Diego μου;

Σαστησα...

Diego-Τι λες;

Pierre- Αυτο που έπρεπε να πω χρόνια τώρα. Δεν έπρεπε ποτέ να σε αφήσω τόσα χρόνια. Ποτέ. Δεν έπρεπε να σε αφήσω να είσαι δικός του,ούτε κανενός άλλου.

Diego- Με άφησες μόνο μου....ΓΑΜΩΤΟ μου είχες υποσχεθεί οτι δεν θα με άφηνες ποτέ μόνο μου και το έκανες. ΓΑΜΩΤΟ ΤΟ ΈΚΑΝΕΣ. ΤΟ ΈΚΑΝΕΣ ΜΕ ΆΦΗΣΕΣ.... Με το που έφυγες ολα χάλια ήταν..

(❗ATTENTION❗
Παρακαλώ τη προσοχή σας:
Το περιεχόμενο που ακολουθεί  είναι ομοφυλοφιλικό🔞 όποιος θέλει συνεχίζει να διαβάσει απο εδω και κάτω.
ΜΕ ΔΙΚΉ ΤΟΎ ΘΈΛΗΣΗ.
Ευχαριστώ,
Όσοι το διαβάσετε, καλή απόλαυση)

Λιγυσα.. Επεσα στα γόνατα και έκλαιγα.. Με πήρε αγκαλιά. Με έχει στην αγκαλιά του. Επιτέλους. Με έκανε πίσω και με κοιταζε, πήγα γρήγορα κοντά του και τον φίλησα. Στην αρχη παραξενεύτικε μα γρήγορα με φίλησε κολλώντας με πανω του. Τα χέρια του μπήκαν κάτω απο τη μπλούζα μου, αγγίζοντας το σωμα μου. Με ανατρίχιαζε το άγγιγμά του.
Τον σήκωσα και με πήγε προς το ενα δωμάτιο, χωρίς να σπάσουμε την επαφή μας.  Με ξάπλωσε πίσω στο κρεβάτι και ανέβηκε πάνω μου. Αφήνεις ΕΣΥ Diego  κάποιον να σε κάνει τι θελει; Ναι δεν με νοιάζει σε αυτόν ανήκω.

Pierre- ¿Diego?

Diego- ¿Si?

Είπα και με σήκωσε και με έβαλε πάνω του να κάθομαι. Αμέσως ένιωσα κατι να με πιέζει.

Pierre- Μην κάνεις αυτο το φατσάκι....Ξέρεις ότι με τρέλανε και μονο ένα σου φιλί μωρο μου..

Είπε και άρχισε να με φιλάει στο λαιμό και μου έβγαιναν αναστεναγμοί και αυτουνού του γινόταν όλο και πιο σκληρό. Καθώς με φίλαγε στο λαιμό,πήγα το χέρι μου στο φερμουάρ του παντελονιού του και το άνοιξα. Άρχισα να τον χαϊδεύω, και αναστέναζε μέσα στο φιλί του. Ξεκολλησα απο το φιλί του και με έβαλε να ξαπλωσω, ξανά ,και μου έβγαλε τη μπλουζα, άρχισε να με φιλάει στο λαιμό μου, κατεβαίνει κάτω , κάτω μου φιλάει το στέρνο μου. Οι φωνες μας ακουγόταν σε όλο το διαμέρισμα. Ώσπου τα χείλη του εφτασαν πολύ χαμηλά μου,λίγο πιο πάνω ακριβώς απο το σημείο μου.

Pierre-Diego, ¿me permitirias?

Diego- Σε αφήνω...Pierre..καντο..

Ειπα καθώς πήρα μια κοφτή, γρήγορη ανάσα. Η αναπνοή του έπεφτε ακριβώς πάνω μου. Πήγαινε σιγά σιγά όλο και πιο κοντά μου, τον κοιταγα παγωμένος. Δε το πιστεύω ο Pierre... Ως που κάποια στιγμή ένιωσα τα χείλη του να με δίνουν σιγά σιγά φιλιά,αργά.

Diego- Pierre...

Πήγα να πω κάτι μα το χέρι του με ακούμπησε στο στέρνο μου, κάνοντας με να ξαπλώσω ξανά πισω μα τα μάτια μου ήταν σε κάθε κίνηση που μου έκανε. Με έβγαλε απο το στόμα του και έπεσε στην αγκαλιά μου, φιλοντας με στο στόμα. Ανάσαινα γρήγορα, πολύ γρήγορα. Καθώς είχε ξαπλώσει βρήκα ευκαιρία και ανέβηκα πάνω του και πηγα το πρόσωπό μου απέναντι απο το δικο του. Τον φίλησα στον λαιμό του,όλο και πιο κάτω,όλο και πιο έντονα σε όλο του το σώμα. Τον είχα πάρα πολλά σημάδια άλλα κόκκινα, αλλά μωβ. Άλλα έντονα που διακρινόταν πανεύκολα πάνω στο σώμα του, και άλλα πιο απόκρυφα. Ξάπλωσα πάνω του,απο την ευχαρίστηση και την ελάχιστη κούραση, ένιωθα τα μάτια μου βαριά να ήταν έτοιμα να κλείσουν, ο Pierre είχε ταχυπαλμία απο την προηγούμενη αίσθηση. Ήταν τόσο τέλεια. Βέβαια δεν με άφησε έτσι ο Pierre, έκανε τα ίδια σημάδια σε εμένα μονο που δεν είναι τόσο έντονα, είναι τόσο γλυκά. Δεν έχω ξανά νιώσει τόσο γλυκά φιλιά....ή μάλλον όχι εχω ξανά νιώσει....δυστυχως..
Ακουσα το τηλέφωνο μου να χτυπάει απο κάτω στο πάτωμα, που βρισκόταν τα ρούχα μου. Ο Λέβ; Τι θέλει..03:00 η ωρα;;

[Λέβ- τι έγινε που είστε;
Diego-Μας έχουν καταλάβει οτι λείπουμε;
Λέβ-Εσένα ναι ,τον άλλον οχι.
Diego-Ο Πάολο; ήρθε;
Λέβ-Οχι..
Diego-Που να ειναι;;;
Λέβ-Δεν έχει έρθει καθόλου Diego συγγνώμη δεν ξέρω..
Diego-Ωχ οχι πάλι σε παρακαλώ θεέ μου οχι πάλι δεν θα το αντέξω..
Λέβ- Diego ,Diego περίμενε...δεν νομίζω να έχει γίνει κάτι τέτοιο ξανά.. Μαζί ειστε; με τον άλλον; πες μου να μην ανησυχώ
Diego-Μα...μαζι..
Λέβ-Που;
Diego- Στο σπίτι του ξαδέρφου του.
Λέβ- Θα έρθεται ,καθόλου, αργότερα;
Diego- Νομίζω...
Λέβ- Συγγνώμη Diego..
Diego- Eσυ γιατί να φταις; Μην το ξανά πεις αυτο Λέβ. Καλή διασκέδαση παιδιά και προσοχή. Σας παρακαλώ, είστε η οικογένια μου..ολοι σας.]

Έκλεισα το τηλέφωνο και ένιωσα τα χέρια του κοιμισμένο Pierre, να με αγκαλιάζουν. Γιατί όλα να φτιαχτούν για λίγο και μετα ολα χάλια πάλι;

Diego- Pierre....θελεις να πάμε αργότερα πίσω; Ή όχι;

Pierre- Εσυ τι θέλεις Diego μου;

Diego- Πάμε κατά τις 5; Τι λες;

Pierre- Οτιδήποτε θέλεις..mi otra mitad.

Diego- Θυμάσαι...

Pierre-Τα πάντα με εσένα Diego. . .

Με έβαλε στην αγκαλιά του και ξάπλωσα, μου έδωσε ένα φίλη στο μάγουλο και ξάπλωσα κοντά του, με τις σκέψεις μου να βασανίζονται ξανά αλλά είμαι επιτέλους στην αγκαλιά του, μα και πάλι. . .
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

🇪🇸
¿me permitirias? = μου επιτρέπεις;
mi otra mitad= Το άλλο μου μισό