Still Remember [BoyxBoy]

Chapter 15

Είδα τον Pete στην είσοδο του σχολείου να κοιτάει προς τα εμένα και περίμενα για λίγο αλλά μετά τον πλησίασα αργά.

Pete- Καλώς τον.. Πως έγραψες;

Diego- Άψογα.. Εμμ τι κάνεις εδώ;

Pete- Ήρθα να σε πάρω.. Να φύγουμε.

Diego- Αμμ.. Έχω και τη μηχανή μου.

Pete- Το ξέρω με τα πόδια ήρθα. Είναι κοντά ούτος ή αλλιώς.

Κοντά; Αλήθεια εγώ γιατί δε το ξερω; Μερικές φορές που το εχω επιχειρήσει έκανα 25 λεπτά να φτάσω βέβαια με τα παιδιά πηγαίναμε με το πάσο μας γιατί θέλαμε να αποφύγουμε τη πρώτη ώρα κι όλας.

Pete- Θες να παμε μια βόλτα;

Diego- Με τη μηχανή!

Pete- Ό,τι θες.

Diego- Που θες να πάμε;

Pete- Δεν έχω πρόβλημα.. Οπουδήποτε.. Αρκεί να είμαστε μαζί..

Τη τελευταία του φράση τη ψιθύρισε αλλά την άκουσα καθαρά.. Θα τον παω εκει που πήγαινα μικρός με τον Pierre μου και θα δω την αντίδραση του. Μακάρι να αντιδράσει έτσι όπως φαντάζομαι..

Diego- Πάμε.

Τον πιάνω απο το χέρι και τον τραβάω μαλακά προς τη μηχανή μου. Ανεβαίνω βάζω κράνος και δείχνοντας του το δεύτερο κράνος που εχω μαζί μου πάντα.

Diego- Βάλτο και ανέβα..

Έκανε ό,τι του είπα.  Τα πάντα δείχνουν οτι είναι αυτος. Αλλά τόσα πολλά ερωτηματικά. Ξεκίνησα το δρόμο για το αγαπημένο μας μέρος. . .