Still Remember [BoyxBoy]

Chapter 13

(Την ίδια νύχτα)

H ωρα όταν ξύπνησα ήταν 4ης το ξημέρωμα. Άκουγα κάποιον να μιλάει όση ώρα κοιμόμουν. Νόμιζα οτι ακούω τον Pierre αλλά σίγουρα το ονειρευόμουν. Άκουγα τη γλυκιά του φωνή να μου ζητάει συγγνώμη και να μου λέει πως με αγαπάει και πως ποτέ δε με παράτησε όπως νομίζω. Άνοιξα τα μάτια μου και η ωρα ήταν ακόμα 4ης κοίταξα τριγύρω και είδα οτι είμαι στο δωμάτιο μου. Καλά ποιός με έφερε εδω; Άκουσα κατι να κινείται στο πάτωμα δίπλα απο το κρεβάτι μου, κοίταξα κάτω και είδα τον Pete. Τον παρατήρησα καλύτερα και είδα πως η μύτη του και χείλη του ήταν κόκκινα σημάδι οτι έκλαιγε. Γιατί έκλαιγε; Τον κοίταξα όπως κοιμόταν, έμοιαζε τόσο γαλήνιος και αγχωμένος μαζί. Πως το έκανε; Του μοιάζει τόσο πολύ γαμωτο είναι τόσο ίδιοι. Μέσα σε αυτήν την εβδομάδα που τον απέφευγα σκέφτηκα κι όλας οτι μπορεί να είναι το ίδιο άτομο αλλά σιγά μην είναι, απλά σκέφτομαι βλακείες. Όπως καθόμουν και τον κοίταγα είδα ενα σημάδι στο σβέρκο  του για την ακρίβεια με τατουάζ έμοιαζε. Κάτι μου θυμίζει αυτό που λέει αλλά δε μπορώ να δω ακριβώς τη λέει γιατί κοιμάται σε μια περίεργη στάση τώρα ο Pete, αλλά νομίζω λέει   "Let us always meet each other with smile, for the smile is the beginning~Souls that belong to each other always find the way back to each other".   Μου θυμίζει πολύ έντονα κάτι. Τι μου θυμίζει όμως;  Θα το ψάξω και θα το βρω.. Τον κοίταξα ξανά και είδα οτι γύριζε για να βολευτεί και σηκώθηκα και τον πήρα στην αγκαλιά μου προσεκτικά και τον έβαλα στην άλλη άκρη του διπλού κρεβατιού μου. Ειχε βγάλει ήδη τη μπλούζα του και είχε μόνο το παντελόνι του. Δε του βγάζω το παντελόνι ας βολευτεί έτσι! Τον βάζω να ξαπλώσει και ξαπλώνω και εγω στην άλλη μεριά του κρεβατιού με σκέψεις να με περιτριγυρίζουν...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Και αυτοί οι ghost readers
παιδιά και γενικά όποιος το διαβάζει ας ψηφίζει  τζαμπα είναι<3