seven ღ rosékook

0.5

gracie abrams, friend

❦

Birkaç günlük sağanak yağmurların ardından kurumaya yüz tutmuş çimenlere uzanmış, kahve yudumlayarak defterime bir şeyler karaladığım bir akşamdı.

Benim gibi bir sessizlik hastası için sokağımızda pek fazla çocuklu aile bulunmaması bir nimetti, evim de genel olarak sessizlikle mühürlendiğinden temiz hava almak istediğim bazı zamanlar çimenlerimize uzanmayı severdim. Kıyafetlerimi mahvedebileceğim için altımda ince bir kilim seriliydi elbette, kulaklığımdan dökülen hoş melodi eşliğinde defterime karaladığım satırları tekrar okumadan geçiyordum. Bu gece yıldız yoktu gökyüzünde, hafif belirgin gri bulutlar vardı sadece.

Bu gece ben de biraz öyleydim kendime belli etmek istemesem de.

Yaklaşık bir saat önce yemeğe gelen annemlerin iş arkadaşlarıyla aramızda geçen bir iki cümlenin ardından gizlice bahçeye kaçışımdan annemin haberi yoktu, görse muhtemelen üşüteceğimi falan söyleyip azar yerdim ancak şu an umurumda olan tek şey soğumuş kahvemi nasıl yakalanmadan mutfağa geçip yenileyeceğim düşüncesiydi.

Yalan söyledim. Kimi kandırıyordum ki?

Kendini, Chaeyoung. Öyle güzel yapıyorsun ki hem de bunu.

Telefonuma gelen bildirim sesi dağıttı dikkatimi o an, ben de sanki dört gözle beklemiyormuşum gibi dramatik bir sakinlikle defterimden başımı kaldırıp telefonuma uzandım ve ekranı aydınlattım.

bunny: kurtar beni!!

chaeyoung: ??ne yaptın yine

bunny: kıyafet seçemiyorum
zevksiz biriyim

chaeyoung: bana bilmediğim
bir şey söyle...

bunny: dolabım full siyah tişört
bunlar iyi mi

chaeyoung: at bakayım

bunny:

chaeyoung: altında şort mu var salakhakfşösödls

bunny: oraya odaklanmazsak
pantolon işi kolay...
üzerimdekiler iyi mi ona cevap ver sen

chaeyoung: iyi
beğendim
deri ceket her zaman kurtarır

bunny: dimi ama