Bloodline; The Prince And The Hunters {Editing}

Κεφάλαιο 34

Eric's POV

«Πώς στο διάολο μπαίνουν μέσα στο κάστρο;» αναφώνησα αγανακτισμένος και παραπάτησα ως την τζαμαρία του γραφείου μου.

«Κάτι ή κάποιος εμποδίζει το τείχος προστασίας» είπε σκεπτικός ο Byron.

«Δυο επιθέσεις μέσα σε μια εβδομάδα. Έχω τέσσερις νεκρούς, την αδερφή μου τραυματισμένη και η Hope κυριευμένη από έναν δαίμονα» είπα νευριασμένος και πήγα στο γραφείο μου.

«Δεν...νομίζω ότι η Hope είναι κυριευμένη» απάντησε σκεπτικός ο κυνηγός βρικόλακας και στήριξε την πλάτη του στον τοίχο απέναντι μου, δίπλα από τις πόρτες.

«Τι θες να πεις;» τον ρώτησα απορημένος.

«Στην αρχή έτσι πίστευα κι εγώ. Όταν είδα το αίμα της, αλλά τώρα θεωρώ πως η κατάσταση είναι άλλη» ξεκίνησε να λέει. «Το πρωί, όταν πήγε στην αδερφή σου, την πέτυχα στους διαδρόμους καθώς γυρνούσε στο δωμάτιο της, το αίμα της από το δάγκωμα της πριγκίπισσας άλλαξε από κόκκινο σε μαύρο. Ίδιο με αυτό των δαιμόνων. Όταν ένας δαίμονας κυριεύει έναν άνθρωπο σε μερικές περιπτώσεις αιμορραγεί ο άνθρωπος από τις πληγές του μαύρο αίμα αντί για κόκκινο για αυτό κι εγώ υπέθεσα ότι πρόκειται για δαιμονισμό» συνέχισε να λέει τις σκέψεις του και έγειρα το σώμα μου πάνω από το γραφείο μου ακουμπώντας τις παλάμες μου πάνω στηρίζοντας το βάρος μου, ενώ άκουγα προσεχτικά κάθε του λέξη.

«Τότε τι είναι;» ρώτησα με φανερή απορία να τονίζεται στην φωνή μου.

«Αν ήταν δαιμονισμένη τότε το αίμα της θα ήταν είτε μαύρο είτε κόκκινο. Δε θα άλλαζε από κόκκινο σε μαύρο και μετά από μαύρο πάλι κόκκινο. Το πανί που κρατούσε είχε και τα δυο χρώματα όποτε απέκλεισα τον δαιμονισμό. Ύστερα σκέφτηκα ότι έχει να κάνει με το δαιμονικό άγγιγμα, αλλά με στόμφο απέκλεισε και αυτή μου τη θεωρία» είπε.

«Της είπες τις θεωρίες σου;» είπα ξαφνιασμένος.

«Την βοήθησα να ψάξει για την κατάσταση της. Δεν έπρεπε να την αφήσω, έπρεπε να την φέρω κατευθείαν σε σένα. Αν ήξερα τότε αυτά που ξέρω τώρα, θα την είχα φέρει χωρίς δεύτερη κουβέντα» είπε στην αρχή ήρεμα, αλλά στο τέλος προβληματισμένος.

«Έπρεπε να είχε έρθει από μόνη της σε μένα μόλις άρχισαν τα συμπτώματα!» είπα με νεύρα υψώνοντας λίγο την φωνή μου. Αν είχε έρθει πιο νωρίς, ίσως να προβαίναμε κάποια πράγματα. Ίσως η επίθεση να μη γινόταν αν ερχόταν. «Είπες ότι τώρα ξέρεις τι μπορεί να της συμβαίνει;» τον ρώτησα πιο ήρεμος και πλησίασε το γραφείο.