Bloodline; The Prince And The Hunters {Editing}

Κεφάλαιο 37

Hope's POV

«Τα άλογα έχουν αρχίσει να κουράζονται. Θα σταματήσουμε εδώ» είπε ξαφνικά στα μέσα της διαδρομής ο Eric που είχε μερικά μέτρα προβάδισμα.

«Εδώ;» είπα κοιτώντας το μέρος με μισό μάτι καθώς η ανησυχία μου είχε αρχίσει να φουντώνει.

Δεν ήξερα πόσο μέσα στο δάσος βρισκόμασταν, αλλά όσο μπαίναμε πιο βαθιά τόσο πιο σκοτεινό φάνταζε. Οι ακτίνες του ηλίου εμποδίζονταν από το πυκνό φύλλωμα των δέντρων, το οποίο έκρυβε τον ουρανό από πάνω μας. Το δάσος αυτό, το σκοτεινό δάσος, ξεχώριζε από τα υπόλοιπα μέρη αυτού του τόπου σαν την μύγα μες το γάλα. Όλα ήταν χιονισμένα, κάθε στέγη, κάθε τρούλος, κάθε τούβλο, κάθε πάγκος και παγκάκι, κάθε θάμνος και λιβάδι.

Το δάσος αυτό όμως παρέμεινε στεγνό από το χιόνι, σαν τα σύννεφα με τις λευκές νιφάδες το είχαν ξεχάσει, το είχαν παραμερίσει. Χαμένη μέσα στα δέντρα του, κρυμμένη κάτω από τα κλαδιά και τα φύλλα του, ένιωθα πως τίποτα δε μπορούσε να με αγγίξει. Πώς γίνεται ένα μέρος τόσο σκοτεινό που εμπνέει φόβο να με κάνει να νιώθω τόσο ασφαλής; Η βροχή δε με άγγιζε, το χιόνι δε με άγγιζε, ο ήλιος και το φεγγάρι ούτε. Μόνο σκοτάδι, απέραντο, μαύρο και τρομαχτικό με τύλιγε σαν μια ζέστη και ταυτόχρονα κρύα αγκαλιά.

Ωστόσο, στο πίσω μέρος του μυαλό μου ήξερα τι μπορούσε να βρίσκεται κρυμμένο στις σκιές. Πλάσματα θανάσιμα. Εκείνο το μέρος του μυαλού μου ήταν που έτρεφε την ανησυχία και τον φόβο προσπαθώντας να κάνουν αισθητή την παρουσία αυτών των αισθημάτων εκείνη την στιγμή. Το μέρος όπου είχε διαλέξει ο βασιλιάς για να σταματήσουμε, ήταν ανοιχτό για τυχόν αιφνιδιαστικές επιθέσεις. Δεν θα ήταν και δύσκολο με το σκοτάδι να μας προστατεύει να μείνουμε ασφαλής. Όσο ασφάλεια ωστόσο κι αν ένιωθα ανάμεσα στο σκοτεινό πέπλου του δάσους, ήξερα πως περισσότερο κινδύνευα εδώ.

Ο βρικόλακας κατέβηκε με ένα σάλτο από το άλογο του και πετώντας τα λουριά πάνω από το κεφάλι του άτι, τα έπιασε στην χούφτα του. Με την σειρά μου κατέβηκα από την σέλα μου ακουμπώντας πρώτα το ένα πόδι και μετά το άλλο στο ανοιξιάτικο χορτάρι. Αντιγράφοντας την κίνηση του έπιασα τα λουριά του δικού μου αλόγου και τον ακολούθησα ως το δέντρο όπου όδευε. Έδεσε το άλογο του στον κορμό του δέντρου και ακολουθώντας το παράδειγμα του έκανα το ίδιο στο δέντρο δίπλα.