Bloodline; The Prince And The Hunters {Editing}

Κεφάλαιο 70

Hope's POV

Μου είχαν δέσει τα μάτια με ένα πανί ώστε να μη δω την τοποθεσία του αρχηγείου τους. Τα χέρια μου ήταν δεμένα πίσω από την πλάτη μου καθιστώντας άβολη την θέση μου. Το αυτοκίνητο είχε διανήσει πολλά χιλιόμετρα και παρ' όλα αυτά δεν είχαμε κάνει καμία στάση. Μπορούσα να ακούσω την ανάσα του Julian στην θέση δίπλα μου. Τραχιά και ρυθμική. Η παρουσία του μονάχα σήκωνε τις τρίχες του σβέρκου μου. Έκανε την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή επηρεασμένη από τον φόβο που έτρεφα απέναντι του. Η αναπνοή μου ακανόνιστη και κοφτή, προσπαθούσα πολύ να την ελέγξω όσο καλύτερα μπορούσα, να μην ακούγεται δυνατά έτσι ώστε να μην προδώσω τον φόβο που έτρωγε τα σωθικά μου κάθε δευτερόλεπτο περισσότερο. Κούνησα τα χέρια μου πιασμένη. Οι καρποί μου τρίφτηκαν στο σκοινί. Ένιωσα ένα βαθούλωμα κοντά μου και ύστερα την ανάσα του στο αυτί μου. Το αίμα πάγωσε στις φλέβες μου και έπαψα να κουνιέμαι, ενώ κρύος ιδρώτας με έλουσε.

«Οι χτύποι σου με έχουν κουφάνει» ψιθύρισε άγρια.

Ξεροκατάπια. Η ανάσα μου βγήκε τρεμάμενα από την μύτη μου. Ρουθούνισε. Τα ακροδάχτυλά του χάιδεψαν την φλέβα του λαιμού μου. Έκρυψα το τρέμουλο που απειλούσε το σώμα μου.

«Δεν ξέρουν τι είσαι...» ψιθύρισε ξανά, «Δεν ξέρουν ποια είσαι...» πρόσθεσε με μια δόλια ευθυμία.

Έγλειψα νευρικά τα χείλη μου.

«Τι εννοείς;» ρώτησα με την φωνή μου να τρέμει.

Το χέρι του κατέβηκε στην κλείδα μου.

«Μέρος της δουλειάς μου είναι να βρίσκω άτομα για το στέμμα. Αυτό περιλαμβάνει έρευνα, νομίζεις δεν έψαξα την οικογένεια σου;» είπε ειρωνικά χωρίς να υψώνει ούτε τόνο στην φωνή του.

Έσμιξα τα φρύδια μου αδυνατώντας να ακολουθήσω τον συνειρμό του.

«Δεν καταλαβαίνω. Εννοείς πως δεν γνωρίζουν για το γεγονός ότι ήταν κυνηγοί;» απόρησα σιγανά.

«Δεν ήταν απλώς κυνηγοί, ήταν μέλη της οργάνωσης. Οι γονείς σου, όμως, είχαν προσπαθήσει να βγουν από τον κύκλο» είπε νωχελικά.

Η ανάσα μου σκάλωσε στον λαιμό μου. Η καρδιά μου έχασε έναν χτύπο. Δεν ήξερα πραγματικά πολλά για αυτόν τον οργανισμό, περά από τα λίγα που μου είχε πει ο Byron. Ότι, δηλαδή, ήταν μια ομάδα επικίνδυνων και φονικών κυνηγών του υπερφυσικού, οι οποίοι θα σκότωναν οτιδήποτε ασχέτως αν το πλάσμα είχε πράξει κάποιο έγκλημα. Αν ένα πλάσμα βρισκόταν στο διάβα τους, ήταν νεκρό. Αν οι γονείς μου ήταν μέλη αυτής της αδίστακτης ομάδας, τότε αυτό σήμαινε πως ήταν σαν εκείνους; Σαν εκείνη; Δεν μπορούσα να τους φανταστώ ως αδίστακτους και ψυχρούς δολοφόνους. Βάζοντας στην άκρη την ύπαρξη τους στον οργανισμό, οι συνάδελφοι τους γιατί τους σκότωσαν;