ÇİÇEK MAHALLESİ|✅

7.BÖLÜM

Medya: Cem ASLAN

Aslında bugün bölüm gelmiycekti ama bir okuruma söz verdiğim için atmak istedim.

🥀

"Kızım hadi, sende şu çaydanlıkları götür." deyip elime çaydanlığı tutuşturdu annem.

Çaydanlığı salona götürüp yemek masasının en kenarına koydum ve boş bir sandalyi çekerek, yarattığım boşluğa oturdum.

"Eylül kızım, sen dün için okuldan nasıl izin aldın?" diyen babama döndüm.

Bugün cumartesiydi diğer günlerin aksine geç gidecekti işe. Normalde hep bizden önce çıkardı sabah evden. Kahvaltıda denk gelmezdik babamla, pazar günleri hariç. Ama bugün kendine ufak bir izin vermiş olmalıyıdı.

"Hallettim baba ya ben. Zaten önceden hiç izin almadığım için sorun çıkarmadan verdiler."

"Güzel, bir sorun çıkarsa haber ver ama."

Yanaklarını sıkıp, "Veririm veririm sen merak etme. Abim pek izin vermiyor zaten hayatımda sorun olmasına." deyip ters ters baktım ona.

Ne demek istediğimi anlamış olacak ki sırıttı.

Aslının salona girmesiyle alkış tuttum. "Oo uyuyan güzel uyanmış bakıyorum. Hiç o güzel uykunuzu bölmeseydiniz Aslı hanım."

"Abla uğraşma benimle sabah sabah." deyip karşımdaki sandalyeyi çekip oturdu.

"En keyif aldığım şey seninle sabah uğraşmak kızım. Niye keyfimi senin isteğin üzerine bozayım." deyip ağzıma bir tane siyah zeytin attım.

Göz devirip tabağına kahvaltılıkları koymaya başladı.

"Atışmayın kızlar. Hemen kahvaltınızı yapın da evi temizleyelim." deyip salona girdi annem.

Yüzümüzü acıyla buruşturup birbirimize baktık Aslı ile. Abim bize bakıp güldü.

"Hiç boşuna gülme Can efendi. Senin de ellerinden öper temizlik ."

Abim gözlerini büyütüp anneme bakarken benle Aslı ellerimizi birbirine vurup gülmeye başladık.

"Erkek adam temizlik mi yapar anne?"

Babam kaşlarını çatıp abime baktı, "Bende yapıyordum bir zamanlar oğlum, ne yani ben erkek adam değil miyim?"

"Yok baba öyle demek istemedim."

"Ya ne demek istedin abi?" deyip kaşlarımı kaldırdım. Ay ben bu konuşmayı çok sevdim.

"Sen sus Eylül."

Çayları doldurup yerine otururken, "Bahane istemem Can. Hadi soğutmayın çaylarınızı için." dedi annem. Ben bu kadına kesinlikle bayılıyordum ya. Nasıl da yola getirmişti oğlunu.

Bol sohbetli bir kahvaltıdan sonra herkes temizlik için ayrı yerlere dağıldı.

Ben kendi odamı kısa sürede bitirip çıktım. Abimin odasına girip ne yaptığına baktım. İyi ki de bakmıştım. Bir elinde bez bir elinde telefon ayakta telefonla oynuyordu.

"Abi?"

Sesimi duyunca yerinden sıçradı.

"Ne var Eylül? Niye dan diye odama giriyorsun insan bir kapıyı tıklardı."

"Sen tıklatıyor musun da ben tıklatayım?"

"Ben abiyim."

Gözlerimi devirip cevap verdim,"Bende kardeşim. Neyse konuyu niye dağıtıyorsun şimdi sen ya."