Gözleri benim mavi harelerime tutundu, "Neden, her cümlenin sonuna o kelimeyi getirmek zorundasın?"
Kaşlarımı çatıp, "Neyi?"
Tek nefeste, "Abiyi?"dedi.
"Nasıl, anlamadım?"
"Şöyle olsun Cem abi, böyle olur Cem abi, nasılsın Cem abi.Abi de abi. O k...
Banyodan çıktığımda hüsrana uğramış bir şekildeydim. Nedeni ise, iftara yarım saat kala kapımı çalan regl. Bu neden hep akşam ezanının okunmasına son bir kaç dakika, ya da saat kala oluyordu anlamıyordum. Bu fıtrat hiç mi değişmezdi ya?
Kasıklarımda ki kendini her saniye hatırlatan ağrı yüzünden kendimi yatağa attım. Yatağın ucunda duran yünlü battaniyemi üzerime örtüp telefonumu elime aldım. Taktım siyah kulaklıkları, açtım acıklı bir şarkı. Hiç bir neden yokken ağlamaya başladım, hormonlar tavan.
Tam ikinci şarkının nakaratı çalıyor iken önümde sallanan el ile anlık bir korku yaşadım. Telefonun kenarında ki tuşa basıp ekranın aydınlanmasını sağladım ve şarkıyı durdurdum. Kulaklığın tekini çıkarıp boynumdan aşağı doğru sarkmasını sağladım. Kafamı kaldırıp bana el sallayana baktığım da Aslı olduğunu gördüm.
Kafamı iki yana salladım.
Göz devirerek, "Abla ya ne hönkürerek ağlıyorsun. Sesin odama kadar geliyor,"elini yumruk yapıp sadece işaret parmağını havaya kaldırdı,"Senin yüzünden bir tane paragraf sorusunu tam on kere okudum ya!"
Burnumu çekip, ağladığımdan dolayı pürüzlü çıkan sesim ile konuştum, "Bu evde efkarlanamayacak mıyım ya ben!"
"Sana efkarlanma diyen oldu mu ya? Sakin efkarlan lütfen bu evde seneye YKS'ye girecek olan bir kız var, biraz anlayış lütfen ya."
"Aman iyi be, git sen testlerinle boğuş beni de Sancak ile yanlız bırak."
"Sancak?"
Elimi açıp havaya kaldırdım ve sağa sola sallar iken telefonumdan az önce durdurduğum şarkının nakaratını söyledim, "Kim için gülüşün değiştiyse ona git o zaman, ahh. Sen gidince benden bir şeyler kalır mı bana."
Aslı iki elini kulaklarına koyup yüzünü buruşturdu arkasını dönüp odamdan çıkarken konuştu, "Odaya gelmedim say lütfen."
Kapıdan çıktıktan sonra gözüme takılan detay ile yatakta tepindim resmen, "Ya şu kapıyı yarım bırakmayın ya! Tam kapatın tam!"
"Of!" yataktan kalkıp ayaklarımı yere sürte sürte kapının yanına gittim ve hızla kapattım. "Böyle yapacaksınız ya! Bu kadar zor olmasa gerek."
🥀
"Çay için Leyla çağırdı. Kalkalım mı Levent?"
Babam elinde tuttuğu televizyon kumandasının kapatma tuşuna basarak televizyon ekranının karanlığa gömülmesini sağladı ve böylelikle anneme de cevabı vermiş oldu. Onlar salondan çıkarken tekli koltukta oturan ve hâlâ kalmak için bir atakta bulunmayan Aslıya baktım. Ona olan bakışlarımı hissetmiş olacak ki kafasını bana doğru çevirdi.
