Wanting to be just normal

2~ Aankomst

Ik haat het echt om zo lang in de auto te zitten, het lijkt wel of mijn tante aan de andere kant van de wereld woont. Ik doe mijn oortjes in en ga uit het raam zitten staren.

"Danniela word wakker, we zijn er" zegt de chauffeur, serieus hoe rijk kunnen ze zijn, een eigen chauffeur. Zuchtend stap ik de auto uit kijkend naar de enorme villa die voor me staat. "Danniela" roept een vrouw enthousiast, ik denk dat die vrouw mijn tante is. "Sem, kom eens." roept ze naar binnen. Er komt een knappe blonde jongen met een groot montuur dat hem verassend goed staat. "Pak jij Danniela's tassen uit de auto?" zegt mijn tante op een dwingende toon tegen Sem. Hij knikt en loopt naar de auto om mijn tassen er uit te pakken. Ik wrijf een pluk haar achter mijn oor en mompel een bedankje als hij weer langs loopt. Hij knikt en loopt zwijgend naar binnen. Hoe kan hij ooit een zoon zijn van mijn tante, mijn tante is lelijk en hij is dus echt leuk. "Ik heb ze geadopteerd" zegt mijn tante als ze mijn vragende blik ziet. Ze? Heeft ze nog meer kinderen? Ze duwt me naar binnen.

Echt WoW, dit huis is echt geweldig, gewoon super. Het huis is niet alleen groot, maar ook chique. "Jouw kamer is boven" zegt mijn tante. "Hoe heet u eigenlijk?" vraag ik aan mijn tante. "Amalia" zegt ze. Ik knik en kijk om me heen in de enorme woonkamer waar Amalia me onder tussen heen heeft geloodst. "Ga maar zitten, Sem en Amber komen er zo aan om je rond te lijden en je je kamer te laten zien" zegt ze wijsent naar de grote lounchebank achter me. Ik plof neer en kijk wat om me heen. Ik schrik van een hand die op mijn schouder word gelegd.

Met een schok draai ik me om en zie Sem en een meisje, dat waarschijnlijk Amber is, achter me staan. Sem moet zijn lachen in houden om mijn reactie, maar als Amber in lachen uitbarst begint hij ook te lachen. Ik kijk beschaamt naar de grond terwijl ik op sta. Sem stopt met lachen terwijl Amber maar door gaat. Ik kijk op met een vernietigende blik naar haar. Sem stoot haar aan en ze stopt abrupt met lachen. "Ik weet dat het grappig was, maar zo grappig was het ook weer niet." zegt hij met een glimlach. Amber en Sem trekken me mee naar boven. Ik struikel en val languit op de grond. Ze beginnen meteen te lachen en Sem grijpt naar zijn buik. Ik sta op en volg ze naar boven. Als we op de derde verdieping zijn duwen ze me een kamer in en gooien ze de deur achter me dicht.

Ik kijk de kamer rond en plof op het hemelbed dat in het midden van de kamer staat. Veder staat er in de kamer een gigantische kast die een hele muur in beslag neemt en een bureau met een grote bureau stoel. Ik word op mijn deur geklopt. "Binnen" roep ik terwijl ik rechtop ga zitten. Sem komt binnen. "We moeten samen een badkamer delen" zegt hij, "Amber wil namelijk geen badkamer delen." Ik knik en hij loopt mijn kamer uit. "Ooh en by the way we gaan eten" zegt hij terwijl hij met zijn hoofd om de deur komt. Ik sta op en volg hem naar beneden.

Oh my goat het eten is echt verrukkelijk en duur, kom op kreeft. "Wil iemand me naar mijn kamer brengen?" vraag ik als ik mijn stoel heb aan geschoven. "Dat doet Sem wel" zegt Amalia. Hij pakt mijn pols en sleurt me mee naar mijn kamer. "Morgen moet ik je op mijn motor naar school brengen" zegt hij als hij me naar mijn kamer heeft gebracht. "Gaat Amber niet mee?" vraag ik. "Nee, ze zit op theoretisch." antwoord hij terwijl hij mijn kamer uit loopt.

~~~~~~~~~~~~~
A/N in de media staat een foto van de tweeling, Sem en Amber.