The bad boy's secret spot

2. "Πάρε την ζακέτα μου"

-Ποια στον πούτσο είσαι εσύ, τι κάνεις εδώ  μέσα;! ρώτησε το αγόρι.

Εγώ παρέμεινα στήλη άλατος να τους κοιτάζω, νιώθοντας όλο μου το πρόσωπο -και όλο μου το είναι- να καίγεται από την ντροπή.

Σήκω φύγε Αγγελική. Φύγε.

-Πρωτάκι είσαι έτσι; ρώτησε ξανά εκείνος ξεκινώντας να με πλησιάζει.

Τοπλες.

-Ναι, απάντησα με κομμένη την ανάσα.

Φύγε Αγγελική γαμωτο!

-Άκου να σου πω. Δεν θα πεις σε κανέναν τι είδες εδώ μέσα, άρχισε να λέει τόσο απειλητικά που μου κόπηκε η ανάσα. Δεν θα πεις τίποτα σε κανέναν. Αλλιώς θα

Το αίμα πάγωσε στις φλέβες μου. Ένας Θεός ξέρει ποιος είναι αυτός και τι μπορεί να μου κάνει.

Ξαφνικά τα πόδια μου επιτέλους πήραν την εντολή του εγκεφάλου μου.

Πριν προλάβει να ολοκληρώσει την απειλή του αυτό το, άγνωστο για μένα -αλλά πολύ σέξυ- αγόρι, βγήκα από το αρχείο και έτρεξα γρήγορα μέχρι την τάξη μου.

Μπήκα μέσα χωρίς να χτυπήσω -και γιατί να χτυπήσω, η τάξη μου θα είναι από εδώ και πέρα- τραβώντας όλα τα βλέμματα πάνω μου.

-Καλέ για να ξεχλωμιασεις σε έβγαλα έξω και εσύ γύρισες ακόμα πιο χλωμή, παρατήρησε ανήσυχη η καθηγήτρια.

-Καλά είμαι, βιάστηκα να απαντήσω.

Αν με αναγκάσει να βγω πάλι έξω και με πετύχει αυτός; Απαπα, εδώ θα μείνω ακόμα και αν έχω γίνει σαν χαρτί.

-Δεν φαίνεσαι καλά. Πήγαινε κάτσε και κάνε λίγο υπομονή, σε δέκα λεπτά σχολαμε, είπε.

Ανακουφιστικα όταν άκουσα πως δεν θα έπρεπε να βρω δικαιολογία γιατί να μην βγω ξανά έξω, αν μου έλεγε να το κάνω και κατευθύνθηκα προς την θέση μου.

***

-Πώς ήταν το σχολείο χωρίς εμένα; ρώτησα την κολλητή μου στο τηλέφωνο.

-Χάλια ρε συ... Μου λείπεις πολύ! είπε με λυπημένη φωνή.

-Θες να ρωτήσεις τους γονείς σου αν μπορούν να σε φέρουν το Σάββατο;

-Σόρρυ αγάπη αλλά κανόνισα να βγω με την Μαρία και τον Άρη. Κάποια άλλη στιγμή σίγουρα!

-Αα, εντάξει, απάντησα ξεφυσωντας. Για πες, κάθεσαι μόνη σου τώρα στην τάξη, ε;

-Όχι, κάθισα με την Ελένη, απάντησε και απογοητεύτηκα. Γιατί, εσύ κάθεσαι μόνη σου;