The bad boy's secret spot

36. "Πάρτυ"

***

-Πώς ήταν η μέρα σου;

Ξεφυσιξα και βολεύτηκα καλύτερα πάνω στο κρεβάτι μου.

-Αποκαλυπτική... Η δική σου;

-Δεν έγινε τίποτα ιδιαίτερο. Γιατί αποκαλυπτική, τι έμαθες;

Δάγκωσα το χείλος μου και κοίταξα προς το παράθυρο μου.

Όσα μου είπε σήμερα η Μαρίνα είναι πολύ προσωπικά. Μου ζήτησε να μην πω τίποτα συγκεκριμένα στην παρέα, αλλά δεν νομίζω ότι είναι πολύ καλή ιδέα να το πω στο Δημήτρη.

Μπορεί να είναι το αγόρι μου, που ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι είναι, αλλά δεν πρόκειται για δική μου υπόθεση, οπότε δεν μπορώ να του το πω.

-Είναι κάτι προσωπικό που μου εκμυστηρεύτηκε μια φίλη, δεν νιώθω άνετα να το συζητήσω.

Λες να του την έσπασα τώρα; Μπορεί να σκεφτεί ότι αφού δεν ήθελα να το συζητήσω δεν έπρεπε καν να χαρακτηρίσω "αποκαλυπτική" τη μέρα μου. Και αν θυμώσει; Μπα, δεν νομίζω για κάτι τόσο ασήμαντο να θυμώσει. Αν, όμως, ξενερώσει; Αμάν πια, δεν σκέφτομαι τίποτα την ώρα που πρέπει.

-Εντάξει μωρό μου, πάντως αν θελήσεις να μου πεις οιαδήποτε, είμαι εδώ για να σε ακούσω, είπε το αγόρι μου και χαμογέλασα πλατιά.

ΜΕ ΕΊΠΕ ΜΩΡΌ ΤΟΥ.

Έπεσα στο κρεβάτι μου νιώθοντας μια τεράστια επιθυμία να τσιριξω από χαρά, αλλά τελικά πήρα μια βαθιά ανάσα και του απάντησα.

-Ευχαριστώ... Και εσύ το ίδιο.

-Μωρή! Γιατί δεν ήρθες να μου ανοίξεις;

Από το πουθενά η Νάντια μπούκαρε στο δωμάτιο μου, ξαφνιαζοντας με σε σημείο που έβγαλα μια κραυγή.

-Αγγελική; Όλα καλά, τι συνέβη; ρώτησε ανήσυχος ο Δημήτρης.

-Όλα καλά... Απλά με τρόμαξε η κολλητή μου. Πειράζει να σε πάρω αύριο;

Εκείνος γέλασε και ξεφυσιξε.

-Άντε καλά... Πάρε με όποτε μπορέσεις. Καληνύχτα μωρό μου.

-Καληνύχτα.

Έκλεισα το κινητό και κοίταξα την Νάντια μέσα στην τρελή χαρά.

-Ρε δεν το πιστεύω! τσιριξα και έπεσα πάνω της με φορά, παίρνοντας την αγκαλιά. Εγώ... Έχω αγόρι! ψιθύρισα τις λέξεις για να μην με ακούσει κανένας άλλος στο σπίτι.