The bad boy's secret spot

52. "Ποιος νομίζεις ότι είσαι;"

Η έκφραση του Στέφανου όταν συνειδητοποιεί πως τον ελουσα με γεμίζει με τόση ευχαρίστηση.

Αλλά όταν ο θυμός αρχίζει να κυριαρχεί στο πρόσωπο του, συνειδητοποιώ και εγώ τι έκανα.

Η αρχική σκέψη ήταν να τον νευριάσω αρκετά για να φύγει. Αλλά αν τον νευρίασα σε σημείο να αρχίζει να ουρλιάζει και να ανέβει πάνω, τότε μόλις έκανα το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου.

-ΚΟΠΈΛΑ ΜΟΥ ΓΑΜΙΕΣΑΙ;!

Ναιπ. Δεν έπρεπε να το κάνω αυτό.

Αν τον ακούσουν οι γονείς μου θα μπλέξω τόσο άσχημα. Αλλά τι να κάνω; Να του πω να μην φωνάζει; Σιγά μην με ακούσει μετά το λούσιμο.

-Φύγε! Τώρα! ψιθυροφωναζω ελπίζοντας να με ακούσει.

Σιγά μην το κάνει.

Η καρδιά μου χτυπάει τόσο δυνατά που νιώθω ότι θα την ακούσει ο Στέφανος από εκεί κάτω.

-Έλα να με διώξεις!

-Μην φωνάζεις! λέω προειδοποιητικά, γουρλώνοντας τα μάτια μου.

-Ό,τι γουστάρω θα κάνω!

-Νεαρέ τι συμβαίνει;!

ΧΡΙΣΤΈ ΜΟΥ. Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ!

Κοιτάζω τον πατέρα μου που έχει βγει από την εξώπορτα και κατευθύνεται προς τον Στέφανο.

-Ποιος είσαι; τον ρωτάει και ο Στέφανος κοιτάζει εμένα με γουρλωμένα μάτια.

Ήθελες να ουρλιάξεις. Φάτα τώρα.

Πάλι καλά που έχει σκοτάδι και δεν μπορεί να τον αναγνωρίσει.

-Συγγνώμη κύριε! Ήρθα σε λάθος σπίτι! Δικιά μου μαλακια, σόρρυ! φώναξε και άρχισε να τρέχει.

Το γέλιο μου βγήκε αυθόρμητα αλλά κόπηκε αμέσως μόλις ο πατέρας μου με κοίταξε από κάτω.

- Τι έγινε εδώ;

-Με τρόμαξε και του πέταξα νερό αλλά τελικά η κοπελιά που έψαχνε του έδωσε λάθος διεύθυνση.

-Και αν είναι κανένας ανώμαλος που κυνηγάει κοριτσάκια; Θα καλέσω την αστυνομία.

-Όχι! φώναξα αμέσως.

Δεν θέλω να μπλέξει ο Στέφανος. Ο κουβάς με το νερό που έφαγε ήταν αρκετός.

-Γιατί όχι;

-Γιατί κρίμα δεν είναι να μπλέξει το παιδί με την αστυνομία; Μόλις έφαγε έμμεσα χυλόπιτα, μαζί με έναν κουβά νερό στο κεφάλι. Άστον να φύγει.