The bad boy's secret spot

19. "Κοπάνα"

-Κοπάνα;! Όχι... Όχι δεν μπορώ να το κάνω! δήλωσα κατηγορηματικά και έκανα δύο βήματα πιο κοντά στην είσοδο.

-Έλα ρε Αντζι μουυυυ! Θα πάρουμε τον προαστιακό και θα πάμε στο mall! Δεν θα έχει πλάκα; ρώτησε η Μαρίνα και κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά.

-Αποκλείεται! Οι φορές που έχω μπει στον προαστιακό είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού και ποτέ χωρίς έναν από τους δύο γονείς μου. Άσε που αν το μάθουν θα με σκοτώσουν! Δεν είναι και τόσο προχωρημένοι. Δεκαπέντε χρόνων να πάρω μόνη μου τον προαστιακό; Θα γίνει χαμός!

-Μα θα είναι τέλεια! Γιατί πρέπει να είσαι σε όλα καθώς πρέπει, παραβίασε και εσύ τους κανόνες που και που! με παρότρυνε η Ρία.

Η αλήθεια είναι ότι θα μ'άρεσε να μην πάω σχολείο και να γυρίσω στα μαγαζιά μαζί με τα κορίτσια.

Αλλά δεν μπορώ. Δεν είμαι εγώ για τέτοια, μόνο που το άκουσα και έχω αρχίσει να τρέμω!

Όλη μου την ζωή οι γονείς μου δεν ήταν ούτε πολύ χαλαροί ούτε πολύ αυστηροί. Ναι ίσως να είναι υπερβολικό το γεγονός ότι μέχρι την δεύτερα γυμνασίου όταν έβγαινα ήταν πάντα σε κάποια καφετέρια η μαμά μου ή ο μπαμπάς μου, ακόμα και αν πήγαινα απλά στην πλατεία της περιοχής ή να είναι κακό το γεγονός ότι όλη την χρονιά πέρσυ εγώ και η μαμά λέγαμε ψέματα στον μπαμπά ότι πάω στο σπίτι της Νάντιας όταν στην πραγματικότητα μας πήγαινε στην πλατεία. Αλλά με αφήνουν να κάνω άλλα. Να καλω τα κορίτσια στο σπίτι για σλιπ οβερ, να πηγαίνω εγώ σε αυτές για τον ίδιο λόγο, τώρα μπορώ πλέον να μην κρύβω το ότι πάω στην πλατεία, αρκεί να έχω φύγει μέχρι τις 9.

Και στο κάτω κάτω πέρσυ ο ένας από τους γονείς μου ήξερε που είμαι. Αυτό με την κοπάνα είναι πολύ διαφορετικό.

-Μην το σκέφτεσαι τόσο πολύ Αντζι, ζήσε λιγοοο! η Μαρίνα με ταρακούνησε από τους ώμους.

-Κορίτσια δεν γίνεται, δεν έχω πάει ποτέ πουθενά χωρίς να το ξέρει τουλάχιστον η μαμά μου! Και αν γίνει τίποτα; Αν χαθούμε; Αν μας κλέψουν; Αν μας βάλει κανένας στο μάτι και μας πάρει από πίσω μέχρι να βρει ένα ερημικο μέρος και μας βιάσει; Ή μας σκοτώσει; Ή αν γίνουν και τα τρία;!

-Απαπα Παναγία μου, χτύπα ξύλο! αναφώνησε η Ρία με γουρλωμένα μάτια και χτύπησε το κεφάλι μου.

-Αου!

-Τίποτα δεν θα γίνει Αγγελική. Οι δικοί μας γονείς που μας αφήνουν να πάμε για ψώνια και να χάσουμε μια μέρα σχολείο ξέρουν ακριβώς που πάμε και θα στέλνουμε μηνύματα συνεχώς. Και σε ένα μέρος γεμάτο κόσμο πολύ απίθανο να προσπαθήσει κάποιος να μας κάνει κακο, προσπάθησε να με καθησυχασει η Μαρίνα.