The bad boy's secret spot

41. "Δεύτερο προαύλιο"

***

-Γεια! είπα όλο ενθουσιασμό όταν τον είδα να κατεβαίνει από το λεωφορείο.

-Γεια σου μωρό μου, απάντησε ο Δημήτρης χαμογελώντας και με φίλησε πεταχτά στο στόμα. Μου έλειψες.

-Και μένα, είπα χαμογελώντας. Αυτό είναι για σένα. Ήθελα να στο δώσω την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου αλλά αφού δεν ήρθες στο δίνω τώρα.

Τέντωσα το χέρι μου δίνοντας του το δώρο.

-Αα εμ... Δεν- δεν ήξερα ότι έπρεπε να σου πάρω δώρο για τον Άγιο Βαλεντίνο. Σου είχα πάρει σοκολατάκια αλλά γύρισα σπίτι και τα έφαγε μαμά μου. Νόμιζε ότι της τα πήρε ο μπαμπάς όταν τα είδε στο ψυγείο. Και επειδή πέρασε η γιορτή δεν σκέφτηκα να πάρω άλλα.

Ωχ σκατα. Τον έκανα να νιώσει άσχημα και τώρα μου δικαιολογείται.

-Δεν πειράζει, αλήθεια! αναφώνησα αμέσως. Άλλωστε χαλάς λεφτά για να έρθεις εδώ. Χαλάς, πόσα; Πέντε ευρώ μόνο για να έρθεις με το λεωφορείο; Δεν ξέρω, δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ μου το λεωφορείο ή κάποιο άλλο μέσο.

-Εεε ναι... Ναι τόσα περίπου χαλάω. Είναι και ό,τι πληρώνω εδώ που καθόμαστε σε καφετέριες και ναι... Είναι κάποια λεφτά.

Ο γλυκούλης μου. Χαλάει κάθε φορά τόσα για να έρθει να με δει. Και εγώ του δημιουργώ τύψεις επειδή δεν μου πήρε δωρο για μια μικρή γιορτή.

Οι ερωτευμένοι δεν θα έπρεπε να περιμένουν μια μέρα για να γιορτάσουν. Πρέπει να δείχνουν τα αισθήματα τους όλες τις μέρες του χρόνου.

Και ο Δημήτρης με το να έρχεται εδώ σχεδόν κάθε εβδομάδα μου το δείχνει. Ίσως θα έπρεπε και εγώ να το κάνω μια φορά. Να του κάνω έκπληξη.

Βέβαια δεν ξέρω πώς να το κάνω, οι γονείς μου δεν θα με άφηναν ποτέ να πάω κάπου με λεωφορείο.

-Τι είναι; ρώτησε ανοίγοντας την σακούλα.

-Τίποτα ιδιαίτερο. Είναι μια κολόνια και μια κάρτα. Ασήμαντα πράγματα, είπα γελώντας άβολα.

-Αα. Και πάλι ευχαριστώ. Την κάρτα θα την διαβάσω μετά που θα είμαι μόνος. Πάμε; ρώτησε και έγνεψα θετικά.

***

-Λοιπόν λοιπόν, άκου! Έχω νέα, είπε ενθουσιασμένη η Μαρίνα πλησιάζοντας με και αρχίζοντας να με τραβά από το χέρι.

Φτάσαμε σε ένα άδειο παγκάκι του δεύτερου προαυλίου διότι δεν έρχονται εδώ πάνω τα παιδιά. Ερχόμαστε εδώ μόνο όταν θέλουμε να μιλήσουμε για το "θέμα" της Μαρίνας.