Trapped with the Lost Billionaire R-18 ✓

Chapter One

Chapter 1

IT'S funny that love is the greatest thing that can happen to a person but can also be the worst. Scarlett had everything in her life. She live in elegant house with a handsome husband until his mistress came.

Wala naman siyang ibang hinangad kundi ang bumuo ng pamilya kasama siya e. Jax is her everything. Pero kapag ba sinampal ka na ng katotohanang iba ang mahal niya ay ipaglalaban mo pa?

Sabi nila kung mahal mo ipaglaban mo.

She used to believed on that saying.

Pero ngayon, applicable ba 'yan?

No. Hindi lahat ng mahal dapat ipaglaban. There are times in life that giving up is the best thing to do.

And that's what she did. She gave up her love, not because she love him but because she still love herself.

Giving up him is the greatest decision she did for herself.

After the three years of being his Mrs she is finally back on her single life. Hindi niya alam na darating pa ang araw na magiging single ulit siya. Kasi she married him already, she thought she's going to spend her whole life loving him and their family pero ni anak wala siya ngayon.

Her mom was really mad about what happened. Hindi niya na nga alam kung kay Jax pa ba ito galit o sa kaniya na. Her mom wants her to fight for their marriage that she never did. Noong una oo, pero nakita niya kung gaano kamahal ni Jax at Mia ang isa't-isa. She can't break that because of her selfishness. That's why her mom throw her outside their home. She told her not to see her anymore. Her life is so fucked up now. Wala siyang matirhan at naging instant pulubi siya.

Ngayon niya lang naranasan magutom, maging mabaho, at walang wala. Tinalikuran siya ng ina na akala niya magiging una niyang takbuhan pagkatapos nilang maghiwalay ni Jax.

Her life is such a mess now.

Lahat ng naging friends niya noong nasa itaas pa siya ay nawala. She have real friends named Margaux and Anias kaso wala sila dito. They are abroad.

Nagpagala-gala siya at sumakay ng barkong mag-isa hanggang sa matagpuan niya ang aking sarili na nakahiga sa buhangin.

"Hoy babae!" She tried to open her eyes pero masakit ito. Nakakarinig siya ng hampas ng alon. Gusto niya nalang pumikit at hayaang kunin siya ng mundo. She's so tired.

"Hoy babae gising!" Inis na saad ng kung sinong lalaki.

She felt him kicked her arms kaya agad siyang napabangon at inis niyang tinignan.

"Damn it, huwag ka namang manadyak." She said and look at him.

She stared for a minute to see a moreno man. Nakasuot ito ng not so good na damit. Butas butas at may dala itong mga kahoy sa braso.

Lumingon siya sa paligid at napagtantong nasa gilid siya ng karagatan.

"Huwag mong gawing tulugan ang tabing-dagat. Hindi ka lamang dagat." Malditong saad nito, tumaas ang kilay niya.

"And who told you I made the seashore my bed? I was thrown away okay? Walang puso talaga ang ibang tao, nalaman lang na wala akong pang bayad nilaglag na nila ako sa dagat. Paano kong hindi ako marunong lumangoy? I can be dead right now!" Saad niya at muli siyang nilingon pero naglalakad na pala ito palayo. Her eyes widened and she immediately got up.

"Hey wait!" She can't lose him! Saan na lang siya tutuloy? Gutom na gutom pa naman siya.

Sinundan niya ang lalaking una niyang nasilayan ng buksan niya ang kaniyang mga mata.

Walang mga masyadong bahay sa tabing dagat. She had to walk many steps before the man stop. Kumunot ang noo niya ng ilapag nito ang mga kahoy na dala at buksan niya ang maliit na kubo. Is this his freaking house?

Sinong tao ang may ganitong bahay? Gawa sa kahoy at sobrang luma talaga. It's far from the house she came from.

"Bahay mo 'to?" Tanong niya na ikinalingon nito. Gulat siyang napatingin pero agad napalitan ng galit.

"Bakit ka sumunod?!" Galit nitong tanong.

She shrugged my shoulders.

"Wala akong kilala dito, gutom na gutom na ako. Pwede bang makikain?" Tanong niyaa while she is pouting her lips. Baka makuha sa paawa. He look at her face then shook his head.

Pumasok ito sa loob ng kubo kaya sumunod siya. She don't see him as a harmful man and sh felt comfortable instantly.

Kung masama siya dapat noong nakita niya siya sa tabing-dagat ay may ginawa na siyang masama. He just kicked her and then leave her. Wala naman sigurong masama kung makisama sa kaniya diba?

"May kasama ka ba dito?" Tanong niya at iginala ang tingin. Pagpasok mo sa kubo ay kusina ang una mong mabubungaran.

"Hindi libre ang pagkain dito babae. Dapat mong bayaran." Halos umikot ang kaniyang mga mata dahil kagaya ng ibang tao, di rin pala MABAIT ang isang ito. Kaasar.

Agad niyang tinanggal ang pares ng hikaw na suot niya.

Inilahad niya ito sa kaniya.

"Here, take this. Mabebenta mo 'yan. Gold 'yan a. Mahal 'yan. Just give me food to eat and a clothes to wear. Please let me stay in your kubo for a while. Wala akong kakilala dito. Ikaw lang ang una kong malalapitan." She said and bite her lips. Kung pwede lang sana siyamg umuwi saamin. But she saw how her mommy wants to get rid of her. Galit na galit ito sa kaniya. She just wanna stay away from City. Puro problema at stress ang ibinigay nila. Ayaw niya rin na makita si Jax at Mia, it will stab her heart.

"A Y O K O." Saad nito na ikina ismid ko. Tch. Mabuti nalang at pogi si kuyang moreno baka kasi masapak ko.

"Okay sige, pakainin mo na ako. I'm so hungry." Saad niya.

Umalis muna ito at maya-maya'y binigyan siya ng isang dress na mukhang old fashioned. Hindi na siya namili at nagbihis na.

Ang problema niya lang ay wala siyang underwear na pwedeng ipamalit sa nabasa niyang suot. She decided not to wear a one, mabait naman si kuya e. Lalabhan niya muna ang undies niya at papatuyuin. Maliit ang cr nila at medyo hindi kagandahan pero okay narin naman. Sa gilid ng cr ay may well.

Nang nakapagbihis na siya ay inayos niya ang buhok niya upang matakpan ang dibdib niya.

"Ano nga palang pangalan mo?" She ask. He is busy arranging the woods while she is eating. Fried fish ang ulam at dahil gutom na gutom siya ay naubos niya ito.

"Sebastian." Sagot nito na ikinatango niya.

"Well, nice to meet you Sebastian. I'm Scarlett." She said and smile at him. Umiwas lang ito ng tingin at di na nagsalita pa.

___