Trapped with the Lost Billionaire R-18 ✓

Chapter Fifteen

Chapter 15

Scarlett

IBANG-IBA na siya, hindi na siya ang kilala kong Sebastian. Iyong maalaga at takot akong saktan.

Nahihiyang nagtungo ako sa aking pwesto at inilapag ang mga gamit ko.

"Okay ka lang?" Inangat ko ang paningin ko.

"Ako nga pala si Fiona." She extend her hand at agad ko naman itong tinaggap.

"I'm Scarlett." Pakikilala ko.

"Kilala kita, sikat ka e." Saad nito na ikinatango ko.

"Okay ka lang ba? You look pale. Nakita din namin ang ginawa ni sir Ezekiel sa'yo. I'm shock. Mabait si sir at hindi niya gawaing manulak ng empleyado. Lalo na ng magandang empleyado."

Tumungo ako at umiling. I'm sure siya si Sebastian kasi kung hindi, hindi siya magagalit ng ganito. I need to talk to him. I need to explain what happened and I need to know how the hell he became the CEO.

Sa pagkaka-alam ko he's living alone in that island where I and him made this baby on my womb. He needs to know that I'm pregnant he needs to know that I don't mean what I wrote on the piece of fvcking paper. He needs to know how I love him, badly.

"Hayaan mo na, Fio. I'm fine." Saad ko at nagsimulang tignan ang mga papel na nakalagay saking lamesa.

Ezekiel

Her face, her curves. Kilala ko siya, she's Scarlett. Hindi ko inakala na mahuhulog ako sa kamandag ng babaeng 'yon. I thought she's different with other woman pero kagaya ng iba mapanlinlang din sila.

I was never a fan of love. Iniwan ng aking ama ang aking ina. It was a painful truth that my dad impregnate my mom and left him. Nang mamatay ang ina ko'y naging masalimuot ang buhay ko. I lived with hate and doubt with love.

Pero nawala 'yon ng unti-unting hulihin ni Scarlett ang puso ko. Akala ko siya na, kasi ibinigay niya saakin lahat. I was her first but I doubt that she will be my last.

Ika nga niya hindi kami bagay. Dukha lamang ako.

But funny how destiny played with us. She's now my secretary and I'm her boss. Ako na ang mayaman at siya na mababa.

Umiling ako habang nagbabasa ng mga papel at dokomentong kailangan kong pirmahan.

Hindi ko alam, kung nagkataon lang ba. Alam niya ba na ako ang Sebastian na nakasama niya sa isla bago pa siya pumasok dito?

I don't know. I don't want to know. She is part of my past and she's nothing but my secretary. Yes, my secretary.

Scarlett

Hindi ko mapigilang ipikit ang aking mga mata. I'm so sleepy. I caress my tummy.

"Baby... Not now." I pleaded.

Muli kong ibinalik ang aking atensiyon sa papel. Feeling ko dumudoble na ang letra. Lumingon ako sa paligid at nakitang busy lahat ng mga empleyado dito sa 15th floor. Pati so Fiona ay busy din sa pagtipa sa kaniyang computer.

Napalunok ako at muling bumuntong-hininga. Saglit lang naman e. Gusto ko munang matulog.

Hinay-hinay kong nilagay ang aking ulo sa dalawa kong braso. Ngayong nakahilig na ang ulo ko I can sleep peacefully.

Tuluyan akong nilamon ng antok.

"SCARLETT..." Nagising akong muli dahil sa mahihinang pagtawag ni Fiona saakin. I groaned, I'm still sleepy. Damn it.

"Scarlett gising na. Bakit ka ba natutulog?" May inis sa boses nito pero hindi ko siya kinibo. I'm loving my position, napaka sarap ng tulog ko.

"Akala siguro ni Ms. Jimenez na nasa bahay niya lang siya. Right Ms. Jimenez?" Nanlaki ang mga mata ko ng  marinig ang boses na 'yon.

Naku po! Did he caught me sleeping? Pero saglit pa naman akong nakakatulog a?

"S-sir." Saad ko at inilinot ang tingin. He is crossing his arms while looking at me intently.

"Pinapasweldo ba kita para matulog Ms. Jimenez? Hindi ka na nahiya sa mga kasamahan mong maayos na nagtatrabaho. You're too early to be this hardheaded. Two weeks ka palang." I swallowed the lump on my throat.

Damn him! Hindi niya ako pwedeng ipahiya sa harap ng maraming tao! Pasalamat siya't hindi niya alam na binuntis niya ako kaya't sarap na sarap akong matulog!

"P-pasensiya na po sir." Saad ko at yumuko.

"Hindi mo mababalik ang oras na sinayang mo dahil sa isang sorry lang, Ms. Jimenez. Go inside my office and get another pile of documents. Arrange and read them, send me the important one immediately." Saad nito at tumalikod na. Napatingin ako sa pile ng documents na hindi ko pa natatapos. He is getting on my nerves really.

Labag sa loob akong pumasok sa opisina niya. Kinuha ko ang naka prepare na, na mga papel.

"Pagkatapos mo diyan kumuha ka ulit dito. Arrange my schedule and remind me for important meetings."

Bumigat ang damdamin ko ng marinig ang boses ni Sebastian. Isang buwan pa lang akong nawala. I was gone because of him! Kung hindi ko siya iniwan baka napapatay na siya ni mommy and I don't want him to die. Mahal ko siya.

Agad na namuo ang luha saaking mga mata. I stared at him.

"May kailangan ka pa ba Ms. Jimenez? Kung wala na maari ka ng lumabas." I bit my lips after he said it.

"Sebastian... Kausapin mo naman ako oh. I never wanted to leave you. Please listen to me---" Mariing pumikit si Sebastian at binalingan ako ng tingin.

"Pwede ba Ms. Jimenez I want you out." Muli kong ibinalik ang pile ng documents sa kaniyang lamesa.

"Huwag mo akong itulak palayo Sebastian I sacrificed so much for this damn love I have for you! Hindi mo alam kung ano ang nasaran ko--"

Tumayo ito at kinuha ang pile ng documents sa kaniyang lamesa. Hinigit niya ang kanang kamay ko at hinila palapit sa pintuan. He held my hand and pass the pile of papers.

"Please do your job Ms. Jimenez, you're my secretary so act like one. Whenever you're inside my company no personal issues should be spilled. Now out before I decide to fire you." Mariin nitong tugon.

"Sebastian---"

"OUT!" Napaigtad ako at dali-daling pinunasan ang aking mga mata.

Damn you Seb! Pinapahirapan mo ako!

Sinamaan ko ito ng tingin. Hindi ko parin nakakalimutan na pinutok niya sa loob.

"Tangina mo!" I hissed and went outside.

___