Trapped with the Lost Billionaire R-18 ✓

Chapter Six

MAAGANG nagising si Scarlett. Maaga din siyang naligo upang fresh. Nag-igib siya ng tubig para sa pagligo ni Sebastian at nagluto siya ng hotdog. Madali niya naman natutunan ang pag prito ng hotdog kaya tuwang-tuwa siya ng makitang perfect Ang luto niya.

Agad siyang nag salin ng tubig at hinanda ang breakfast.

"Scarlett?" Rinig niyang pagtawag sa kaniya ni Sebastian.

"Yes?" She popped her head on his view. Ang aliwalas nitong mukha ay napalitan ng dilim. Right, galit parin ito.

"Breakfast is ready, Seb. Hali ka samahan mo akong kumain." She said. Sumunod naman ang binata at kumain sa niluto nito.

"Natututo ako no? I'm really a fast learner, indeed." She said. Hindi man kumibo si Sebastian pero alam niyang kahit papaano ay nasiyahan naman ito.

Agad itong nagtungo sa cr upang siguro'y maligo. Pumasok ito sa loob ng cr at maya-maya'y lumabas.

"Nag-igib ka ba?" He ask with irritation.

She nodded repeatedly.

"Hindi mo naman kailangang gawin 'yon Scarlett. Kaya ko naman e." He said and went in again. Agad siyang lumabi at napakamot sa ulo.

Ang hirap naman paamuhin ng lalaking 'to.

Siya pa nga ang pinag-igiban ng tubig, siya pa itong galit.

Bumili na kasi sila ng isang drum at pinuno niya 'yon para kapag may nag-cr hindi na igib ng igib sa labas.

Nanlumo si Scarlett dahil sa nasaksihan. She's a bit upset dahil hindi man lang siya na appreciate ng lalaki. Instead of thanking her nagalit pa ito.

"Aalis na ako." Paalam ni Sebastian pero tinanguan niya lamang ito.

Gusto niyang iparating sa lalaki na naiinis siya sa asta nito.

"Scarlett aalis na ako." Saad uli nito pero sa pangalawang pagkakataon ay tinanguan niya ito.

"Babalik ako kaagad. Huwag kang aalis." Aniya at tumango ulit siya. Narinig niya ang pag buntong hininga nito at pag sara ng pinto. Nang matiyak niyang nakaalis na ang lalaki ay agad siyang lumapit sa pinto at binuksan ito.

Akala niya'y nakaalis na ito pero laging gulat niya ng nasa labas ito ng pinto.

"S-sebastian... Akala ko ba aalis ka na." Aniya.

"Mukhang galit ka saakin at alam kong sisilipin mo ang pag-alis ko. Hindi ako nabigo."  Aniya at tumingin sa kaniya.

"Pasensiya na sa inakto ko kahapon. Maaga akong umuwi dahil nangako akong pagkatapos ng trabaho uuwi ako kaagad. Tapos hindi pala kita maaabutan dito? Hinanap kita at laking gulat ko ng makita kang may kasamang lalaki. Inaalalayan ka pa. Akala ko kakilala mo pero ng sabihin mong nag pa tour ito sa'yo ay nainis ako. Hindi ka dapat basta-bastang nagtitiwala sa mga tao Scarlett, may mga taong mapagsamantala."  Agad na nag pout si Scarlett.

"Sorry na nga diba? I just thought I can help you through that Seb. Sorry na." Saad nito.

"Okay okay. Sorry din. Pero bakit ka galit saakin ngayon? Ako dapat ang galit diba?" Agad siyang nag crossed arm at umirap.

"Bakit ako hindi magagalit. I woke up early just to cook and prepare your bath tapos balewala lang sa'yo? Nakakainis ka." She spat.

Agad na hinawakan ni Sebastian ang kamay niya. Napatingin siya dito at naroon ulit ang kuryenteng mainit na dumaloy mula sa binata hanggang sa kaniya.

"S-sebastian..." Nauutal niyang tawag rito.

"Scarlett..." Nagkatitigan sila, unang kumurap so Sebastian at maya-maya'y binitawan ang kamay niya.

"P-pasensiya na. Hindi naman sa binalewala ko. Pasensiya na Scarlett at salamat sa pag-aasikaso saakin." Saad nito kaya nahihiyang tumango si Scarlett.

"It's just a small thing for the big help you gave me, Seb." Aniya at lumayo sa lalaki dahil sa init na nararamdaman.

"I promise I won't go too far. I'll wait until you arrived here." Aniya at tumango si Sebastian. Nagpaalam ulit ito na aalis na at tumango lamang siya.

Sobrang gaan sa pakiramdam na magkaayos na sila. Namumula parin ang pisngi niya magmula ng maisip niya na mukha silang mag-asawa. She, preparing for the things his husband needed and he working for their family.

She sighed dreamingly. Sebastian will surely be a good father and husband.

What Scarlett? A husband? She shook off her feelings and think of house chores to be done.

PAGOD na pagod si Scarlett. She's done washing their used clothes and shoes. Halata ang pamumula ng kaniyang pisngi dahil sa init ng araw at sa init ng temperatura.

"Tao po." Agad na kumunot ang kaniyang noo ng marinig ange boses na 'yon. Sino kaya 'yon? Sebastian is not expecting any visitors today.

Minabuti niya na lamang na ayusin ang kaniyang itsura. Pinunasan niya ang kaniyang noo at kamay.

She opened the wooden door.

"Yes po?" She said and surprisingly a familiar face appear.

"Scarlett, god!" Agad siyang dinamba ng yakap ng lalaki. He can even smell his sweet manly scent.

"Rence? Oh my it's you, Rence!" Nang ma proseso niya sa kaniyang isipan na ito ang matalik niyang kaibigan ay sinagot niya ang mga yakap nito.

"Goodness, Scarlett. What the hell happened to you? You're not the Scarlett I used to know. You look... Awful." Saad nito na mukhang hindi talaga nagustuhan ang kaniyang itsura.

"Who brought you here, Rence?" She ask at niluwagan ang pinto.

Pinili niyang huwag sagutin ang kaibigan. Her friends eyes roam around the house.

"Dito ka nakatira? Really?" He ask.

"Yup, I live here." She said.

"So kamusta ka na? How come you knew I'm here?" She asks.

She can't offer him any drinks and food since there's nothing available.

"Tita hired an investigator and he found out you're alive and kicking. Agad niyang binigay ang address at ora mismo lumipad ako patungo dito." He replied and she nodded.

"Hali ka na Scarlett, tita is waiting for you home." He said that made her shut her lips.

Ano daw? Her mommy na itinakwil siya'y hinihintay siya sa kanila?

"You're joking right? Baka nakalimutan mong siya ang nagpalayas saakin?" She ask in disbelief.

"No and yes. No, hindi ko nakalimutan at hindi ako nag jojoke and yes sasama ka saakin."

Agad na tumayo si Scarlett at umiling.

"I-I can't Rence. I still can't believe what mommy did." She replied sadly.

"Alright, I understand. I'll give you some time to think." He said and get up from his seat.

"The moment I thought you have much time to think babalikam kita dito." He said and I nodded.

I hugged him and said thank you with him.

___