Chapter Sixteen

3.9K 136 0
                                    

Chapter 16

Scarlett

THEY say mother's knows best. I agreed. I knew mom's wants what's the best for their child. I know. I can feel it. Kasi I'm going to be a mom soon. Pero hindi ko maiwasang hindi isipin kung naging mabuti ba si mommy. I understand that she wants me to marry a wealthy man pero tama pa ba kung halos itakwil ka na niya? I don't get it kasi and I think I will never get it.

Bumuntong-hininga ako at lumabas sa Alonso building.

Akmang papara na sana ako ng taxi pero iba ang huminto sa harapan ko. My brows curls. I waited for someone to get out for the car pero dalawang minuto na yata'y walang lumabas. Napasimangot ako at maglalakad na sana upang sa ibang parte pumwesto pero agarang bumukas ang drivers seat at iniluwa si Rence.

Kung nasa ibang sitwasyon sana kami ay matutuwa akong makita siya but no. Siya lang naman ang muntik ko ng pakasalan. I pleaded him, I ask him to do something just to stop our wedding pero wala. He even confessed he love me. I can't believe him.

"Scarlett can we talk?" Umirap ako at tuluyang naglakad.

Peroe agad nitong hinablot ang braso ko.

"Scarlett please..." Inis ko itong hinarap at tinulak ang dibdib.

"What do you want Rence? Hindi na tuloy ang kasal natin. Don't push it." I hissed.

"I'm here to asked you marriage, Scarlett. You can't live a life like this forever. You're born with a golden spoon. I can give you the life you need. I'll accept your baby. I'll call it mine. I swear."

"Hah! Do you think ikaw ang kailangan ko? Do you think I need money to live? Well I'm sorry to hurt your ego but NO! Kung may kailangan ako dito iyon ay ang ama ng baby ko--"

"Bullshît Scarlett! Mas gugustuhin mo ang lalaking wala namang alam kundi ang tumira sa isla? Lumangoy kasama ang mga isda? Don't make your self a fool Scarlet!" Sinamaan ko ito ng tingin.

I can't believe he can say those words in front of me. Minamaliit niya si Sebastian. Si Sebastian na ama ng baby ko. Si Sebastian na mas mayaman pa sa kaniya ngayon.

"I doubt everything you say, Rence." I said and turn my back on him pero muli niya na naman akong hinila paharap sa kaniya.

"Come on, Lette. Accept me." Tinangka kong bawiin ang aking kamay pero mahigpit ang pagkakahawak niya.

Natawa ako ng bahagya dahil sa pagiging despirado nito. Hindi ako ang babaeng para sa kaniya. If he can offer me his love, I can't. May iba akong mahal. I'm trapped with the lost billionaire and I don't think I can live without him. I accepted everything about him. I fell in love with his simplicity and the simple life he can offer me, I don't need wealth, money and fame. I just need love, care and understanding. I just need my palangga.

"Rence, let me go." I said in my warning tone.

Umiling ito.

"Sasama ka saakin. Kung kinansela ni mommy ang wedding natin, pwes binabawe ko. Walang kasal na di matutuloy." He said with determination.

"You're funny Rence! You can't push me in a situation I don't want!"

"Let go of me!" Mahigpit ang hawak niya saaking kamay. Hinila niya ako pabalik sa kaniyang kotse.

"No!"

I looked around to see busy people's who's not even throwing a glance at me. Meron mang iilan at mah mukhang gustong tumulong pero hindi na tinuloy pa. I swear, Rence looks crazy! Hindi siya ang best friend ko!

"Damn you asshøle! Let go of me!" I tried my very best but I can't just.

"Hindi mo ba narinig? Ayaw niyang sumama sa'yo." I gulp and the same time sighed in relief. He came!

"Sebastian!" I exclaimed at doon na ako nabitawan ni Rence.

He look at him with a disbelief in his eyes.

"Y-you're the man at the island." He said trying to tell it to himself.

"I'm Ezekiel Sebastian Alonso, pare." Cool na saad ni Seb. Kumapit ako sa braso niya at laking tuwa ko ng makaramdam ng ligay. I close my eyes trying to calm my self.

I think our baby loves to be this close with her dada.

"A-alonso? H-how come? S-scarlett?" Binukha ko ang aking mga mata at let my toungue out.

What a childish of me.

"Don't ask me asshøle! Pwede ba lubayan mo na ako. I don't need you and your fvcking marriage proposal!" I hissed at hinila ang braso ni Sebastian.

"Come on Seb, umalis na tayo. Nasaan ba ang kotse mo? Hehe." Dumapo ang kaniyang malamig na tingin saakin. I tried to make my face even cuter so his heart will softened pero muli niya lamang tinignan si Rence at saka umiling.

"Sa susunod pare kung ayaw ng babae sa'yo huwag mong ipilit."

"Right!" Agad kong segunda.

"Tch." Agad nitong inalis ang kamay ko at naglakad pabalik sa building.

Nalilitong nilingon ko si Sebastian at muling tumingin kay Rence. Akmang magsasalita ito ng dali-dali kong pinigilin.

"Nah-uh, bye!" I exclaimed at sinundan si Sebastian.

"Sebastian wait!"

Minadali ko ang paglalakad but I made sure it's safe for our baby. Malalaki ang hakbang ni Seb kaya't dinodoble ko ang aking. When he's about to enter the elevator agad kong tinakbo ang pagitan namin at niyakap ang likod nito.

Damn, ang bango.

Naramdaman ko ang pagbigat ng hininga nito. We stayed for a minute like that. Just feeling each other's heat.

I thought that ice is now unfreezing pero inalis niya ang mga kamay ko.

"Pwede ba Ms. Jimenez? Hindi ka ba nahihiya sa mga katrabaho mo? Hindi na kita ka lebel ngayon. Ano pa bang gusto mo? I protected you from that asshøle, as what you've said. Ano pa? Gusto mo bang maging klaro na tayo dito? Okay sige.

Everything happened in our past will remain in the past now. Huwag mo ng ungkatin. You left me because im poor right? Okay fine. Pero huwag ka ng bumalik please. I'm done with you."

__

Trapped with the Lost Billionaire R-18 ✓Место, где живут истории. Откройте их для себя