Chapter Twenty-One

4.2K 138 0
                                    

Chapter 21

Scarlett

I'M feeling light-headed. Agad akong tumayo at dire-diretsong naglakad patungo sa pinto. Feeling ko magsusuka na naman ulit ako. Why do I feel this these past few days?

"Excuse me, miss Jimenez? Tapos ka na ba? Where are you going?" Sunod-sunod na tanong nito pero hindi ko siya magawang sagutin.

My eyes focused on the door. My sweat in forhead is now dripping and my hands felt so cold. Damn, masama talaga ang pakiramdam ko. I wanna sleep!

"Miss Jimenez? Ganiyan ka ba ka walang modo? Aalis na lang ng walang paalam?" I heard his footsteps following me. Maya-maya pa marahas niyang hinila ang braso ko dahilan para mapaharap ako sa kaniya.

My hands went on my stomach. I'm going to vomit I swear!

"Scarlett--okay ka lang ba? You're so pale." Rinig kong saad niya bago nito hinaplos ang mukha ko. His other hand went on my hand.

"Shit Scarlett bakit ang lamig ng kamay mo? Are you sick? What happened?" His voice are like echo in my ears.

Habang tumatagal humihina ito. My vision became blurred.

"S-seb I'm dizzy---" "Scarlett!" He shouted but my vision knock out.

Ezekiel

My heart ragged in fear. She look so sick. Malamig ang mga kamay niya at putlang-putla ang mukha niya. Her forehead are sweating even may aircon naman.

When she passed out and fell on my hands feeling ko katapusan ko na. Damn it!

Agad ko siyang kinarga at dali-daling dinala sa clinic. The nurse examine her and did something I didn't care at all. I held her cold hands.

Naging grabe ba ako sa mga utos ko sa kaniya? Did  I mistreated her? Ako ba ang dahilan kung bakit wala siyang malay ngayon?

Tanga Sebastian, of course it's your fault!

I stared on her face. Kahit pa anong ginawa ni Scarlett noon, kahit pa ipinamukha niya saakin na kailanman hindi pwede ang mahirap sa mayaman minahal ko parin siya and everything I said to her was lie. I wanted to lie because my head says she's lying when she said she loves me. My head says gagamitin niya lang ako dahil may pera ako. I shake my head off. Hindi ko kaya kung may mangyaring masama sa kaniya.

Kanina, I kissed Colline. I know she's attracted with me. Anak siya ng business friend ni papa at gustong-gusto ako ng daddy nito para sa kaniya but as soon as I felt her lips pressed on mine wala akong naramdaman. I was going to pulled out but she deepened the kiss. I decided to respond baka wala pang spark na nangyayari pero wala e. I trembled when I saw her enter my office with a soft drinks on her hand.

I was mad when I saw no emotion at her face. Ano ganoon nalang 'yon? Kung mahal niya ako mag seselos siya! But damn! I don't even see a hint of jealousy on her face!

Kaya ngayon nalilito na ako! Seeing her at this state I felt like she's my responsibility. I was her first! He used to lived with me and I took care of her for a couple of months! We made love, I loved her!

Pero ayokong maging kawawa. Ayokong maiwan mag-isa sa huli. I don't want to feel that I'm being left alone again. Nang iwanan ako ng mama ko pati ng lola at lolo ko akala ko habang buhay nalang akong mag-isa but she came and give colors in my life. Pero kagaya ng iba ay ganoon din siya she left me alone, broken into pieces again. Binuo niya ako pero winasak muli at ang sakit nun.

"She needs rest for a while sir. Maayos naman na po ang vitals niya." I nodded and sat on the chair beside the bed she was lying.

Ang lamig parin ng mga kamay nito. Maputla parin ang mukha nito.

I'm sorry Scarlett. I'm afraid to took a risk. Akala ko madali ka lang makalimutan but it's look like I'm wrong, ang hirap pangga, ang hirap hirap mong kalimutan.

Scarlett

I woke up feeling uneasy. Agad akong bumangon at napahawak sa tiyan ko.

"What happened?" I asked my self.

"Nahimatay ka." A man said.

Agad akong napalingon at nakitang si Sebastian pala ito. Kumunot ang noo ko at agad na bumangon. Inalis ko ang kumot na nakabalot saakin.

"Wait Scarlett--magpahinga ka muna. You need to regain energy--"

"Hindi na po sir. I'm fine. Kailangan ko pa pong bumalik sa trabaho ko." Saad ko at dali-daling hinanap ang aking sapatos.

"Don't be hardheaded please? It's fine. Ako ang boss mo at inuutusan kitang magpahinga instead of doing your job. Rest Scarlett please?" He pleaded.

Sinuri kong mabuti ang mukha nito at maya-maya'y napailing.

"Kung kinakain ka ng konsensiya mo, sinasabi ko sa'yo I'm fine." Saad ko at pinagkrus ang kamay ko.

Hindi ko kayang tignan ang mukha niya dahil sa naaalala ko ang halikan nila ni Colline.

"Bakit ka ba nandito? I'm fine here, you go back to your office and don't mine me." I hissed at muling bumalik sa kama at nahiga.

I tried to close my eyes but I saw my self opening it again.

"Umalis ka nga dito!" I spat at tinalikuran ito.

"Scarlett I want to apologize. I was hard on you. I'm sorry." Saad nito na ikinalambot ng puso ko. I'm not mad at him, okay lang saakin na pahirapan niya ako pero 'yong ipakita niya na nakikipaghalikan siya sa iba, iba na 'yon! He's hurting me big time.

"And I wanted to say sorry for everything that I have said to you. I didn't mean all of it."

Anong ibig niyang sabihin? What part of what he said was a lie? Saan doon?

"And the kiss-- I need to find out something that's why I kissed her and now alam ko na ang---"

Agad kong bumangon at pinatigil ito.

"You don't need to explain Sebastian. I know it okay? Alam ko na na iba na ang tingin mo saakin. It's fine! Oo okay lang talaga! Kahit ang totoo ang sakit sakit na! I was never unfair Sebastian never akong naging unfair sa'yo pero ikaw ang unfair unfair mo!"

___

Trapped with the Lost Billionaire R-18 ✓Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon