stupid || KiriBaku

6

"Dün için üzgünüm." Bakugou göz devirip "üzgün olacak ne var?" diye tersledi çocuğu. Aslında dün özür dileyecekti Kirishima ama ona yetişememişti.

"Tanımadığın insanlarla konuşmak zor bir şey. Seni zorlamış gibi old-"

"Beni zorlamadın boktan kafalı. Bir kere sordun, ben kabul ettim. Ayrıca ben insanlarla konuşurken zorlanmam, onlar benimle konuşurken zorlanıyor. Yani saçma sapan konuşma."

"Sinirlendin mi?"

"Evet."

"Her şeye sinirleniyorsun."

"Sana ne?"

"Offf Bakugou. Tam iyiye gidiyoruz diyorum ama bir bakıyorum ki aynı yerdeyiz."

"Ben seninle arkadaş olma çabasında değilim. Sen kendin debelenip duruyorsun."

"Arkadaş edinmekten korkuyor musun?"

"Ne?" diye şaşkınlıkla sordu Bakugou. Arkadaş edinmekten korkmak derken neyi kastediyordu?

"Sana sürekli bir adım atıyorum arkadaş olmak için ama senin tek yaptığın hakaret etmek ve benden kurtulmaya çalışmak. Tamam anlıyorum, insanları sevmiyorsun ama bir şans vermediğin sürece hayatın boyunca yalnız kalırsın."

"Tch, saçmalık." Haklı olduğunu biliyordu ama bunu kabullenip 'haklısın' diyemezdi. Neden diyemeyeceğini de bilmiyordu. Sadece...diyemezdi işte.

"Hayır değil. Farkında olduğunu biliyorum."

"Her boku biliyormuş gibi davranmayı kes."

"Sen de bir şerefsiz gibi davranmayı kes." Bakugou sinirle güldü ve bir şey demeden arkasını dönüp yürümeye başladı. Kirishima -mal gibi- arkasından bakakalmıştı.

Eve dönerken Bakugou'ya söylediklerini düşünüyordu. Yanlış bir şey söylememişti. Hatta bu söyledikleri Bakugou'yu olumlu yönde etkileyecekti. Yani..öyle umuyordu.