stupid || KiriBaku

26

Bakugou yere çöküp elleriyle çocuğun başını yerden kaldırıp bacaklarının üstüne koydu. Alnı feci bir şekilde kanıyordu, saniyeler içinde neredeyse tamamen kana bulanmıştı Bakugou'nun pantolunu.

Etraftaki insanların seslerini duyuyordu ama hiçbirini anlamıyordu. Tek odağı Kirishima'ydı şu an.

Kirishima gözlerini zorlukla aralayıp Bakugou'ya baktı. Acı çektiği belli oluyordu. Bakugou kalbinin sıkıştığını hissetti. Beyni çok bulanıktı, ne yapacağını bilemiyordu.

"Bakugou.." Çocuk çatallı sesiyle sevgilisinin adını söyledikten sonra derin bir nefes almaya çalıştı. Gözleri yaşlarla dolmuştu. Bakugou'nunkiler de öyle..

"Çok acıyor." Sesindeki acıyla dudakları titredi Bakugou'nun. İkisi de kana bulanmıştı, bir sürü kan kaybediyordu çocuk. Bakugou çok korkuyordu. Ona bir şey olmasından çok korkuyordu.

"Lütfen-lütfen bir şey yap." Zorlukla nefes almasına rağmen Bakugou'dan yardım istemesi çocuğun daha da kötü olmasına neden oldu. Şu an hiçbir bok yapamıyor olmasından dolayı kendini boğmak istiyordu.

"Ta-tamam. Tamam bekle. Geçecek, söz veriyorum geçecek." Sertçe dudağını ısırdı ağlamamak için. Birinin eli Kirishima'ya doğru uzandığında kim olduğuna bile bakmadan gördüğü eli iterek "DOKUNMA!" diye bağırdı. Sinirinden değil, korkusundandı bağırması.

Birkaç saniye sonra ambulans sesi duyuldu. Birilerinin ambulans çağırdığını bildiği için kendisi Kirishima'yı bir saniye bile bırakmamıştı. Birkaç adam gelip çocuğu kucağından aldıklarında yumruklarını sıkıp yüzünü buruşturdu. Onu bırakmak istemiyordu, çok korkuyordu.

O anda, Kirishima'nın kaldırıldığı yerde dikilmeye devam eden adamı gördü ve kendine hakim olamayarak adamın üstüne atladı. Adam dengesini kaybedip yere yıkıldığında "orospu çocuğu! deyip yumruklarını ard arda vurmaya başladı yüzüne.

"KACCHAN!" Adını bağıran çocuk aynı zamanda omuzlarından tutup adamın üstünden çekmişti çocuğu. Ambulansla beraber gelen polisler adamı aldılar. O sırada kalabalığın arasında kalmamaları için Bakugou'yu çekiştire çekiştire oradan uzaklaştırmaya çalışıyordu Midoriya.

"BIRAK BENİ! ÇEK ELİNİ SIÇTIĞIMIN VELEDİ!"

"Uzaklaşmamız lazım. Herkes sana bakıyor."

"SİKİMDE BİLE DEĞİL! BIRAK!" Midoriya çocuğun güçsüz bedenini ittirince yere düşeceğini düşünmemişti. Şimdi kalkıp ona vuracağından da emindi ama öyle olmamıştı. Bakugou yerden kalkmamış, elleriyle yüzünü kapatarak ağlamaya başlamıştı. Hem de öyle ağlıyordu ki, Midoriya endişelendi. Çocuğu hayatı boyunca ilk kez böyle görüyordu. Çocukken bile bir şey olduğunda ağlamazdı ki o.

"Merak etme, o iyi olacak." dedi yanına çöküp. Bakugou gözlerini hızlıca silip çocuğa baktı.

"Teselli edince geçiyor mu amına koyayım?! İYİ OLACAK DEYİNCE OLUYOR MU? YA OLMAZSA?" Delirmiş gibiydi, yani en azından öyle hissediyordu. Etrafında olan her şeyi parçalamak istiyordu.

"Biliyorum korkuyorsun, ama elimizden bir şey gelmez Kacchan. Onu iyileştirmelerini beklemeliyiz."

"Kes sesini!" Ayağa kalkmaya çalıştı ama dengesini bulamamıştı. Midoriya koluna girerek kalkmasına yardımcı oldu. Buna itiraz edecek durumda olmadığı için yardım etmesine izin verdi çocuğun.

"Evine gidelim, üstünü değiştir. Sonra hastaneye gideriz. Tamam mı?" Bakugou bir şey demedi. Olabilecek en kötü ihtimaller geçiyordu aklından. Ya beyin kanaması geçiriyorduysa? Ya da iç kanama? Belki çok kırığı vardı, bayağı hızlı çarpmıştı araba nasıl olsa.

Yürümeyi geç, nefes almak bile öyle zor geliyordu ki şu an. Bir an önce hastaneye gidip sevgilisini görmek istiyordu. İyi olduğunu bilmek istiyordu..

Akşam deyip asla bekleyememem..