stupid || KiriBaku

14

"Yanına gitsem mi? Gitsem de ne diyeceğim ki?" diye sorarken yine yalnız şekilde öğle yemeğini yiyen Bakugou'ya bakmıştı. Bakugou oturacakken onu görmüş, sırtı ona dönük olacak şekilde oturmuştu. Bu yüzden yüzünü göremiyordu Kirishima.

"Bence vazgeçsen daha iyi-"

"İstemiyorum. Eminim, eninde sonunda o da hoşlanacak benden."

"Zorlamayı mı düşünüyorsun?" diye endişeli şekilde sordu Sero. Kirishima'nın onu takıntı haline getirdiği konusunda endişeliydi.

"Hayır ama..biraz daha çabalamam gerekiyor gibi hissediyorum. Herkes birini bir anda sevemez ya nasıl olsa."

"Kirishima, kendini boş yere yıpratıyorsun." diye bir anne edasıyla konuştu Mina. Kirishima omuz silkti.

Şimdi gitmeyecekti çocuğun yanına. Söyleyecek mantıklı bir şeyler düşünecekti, çıkışta giderdi belki.

.

"Bakugou! Bekle!" Bağırmasına rağmen sesini ona duyuramamıştı çünkü Bakugou kulaklığını takmış, müziği de son seste açmıştı. Kirishima koşup yetişti ona.

"Hey!" Çocuğun koluna dokununca Bakugou irkilip ona döndü. Müziği durdurarak "ne var?" diye sordu gerginlikle.

"Ben..hâlâ konuşuyor muyuz diye merak ediyordum."

"Konuşunca ne bok olacak sanki?!"

"İnsanlar genelde konuşarak anlaşır." diye alayla sırıtınca Bakugou kaşlarını çattı.

"Benimle kafa bulmayı bırak, boktan saçlı."

"Seninle kafa bulmuyorum. Kafa buluyor olsam bu kadar uğraşır mıydım sence?"

"Bilmem. Aptalsın nasıl olsa."

"Aptal olan sensin. Seni sevdiğimi söyledim ve sen bana siktir git dedin. Bunu ancak bir aptal yapar."

Bakugou yürümeyi kesip çocuğa döndü ve iki eliyle yakalarından tutup biraz çekti. "Bana bak boktan saçlı, aklımı karıştırmayı kes. Tamam mı?! Senin sikik duyguların yüzünden uykumdan olamam ben." Daha sonra çocuğu iterek bıraktı yakalarını.

"SİKİK DUYGULARIM MI?" Okuldan bayağı uzaklaşmışlardı, etrafta da kimse yoktu o yüzden bağırmaktan çekinmemişti Kirishima.

"Gerçekten hiçbir şey bilmiyorsun değil mi? Arkadaşlığı, sevgiyi, eğlenmeyi, sakinliği...Hiçbir şeyi bilmiyorsun!"

"Kes sesini!"

"Yalan mı? Bunlardan herhangi birini biliyor musun Bakugou?" Bakugou çocuğu sinirle iterek duvara yapıştırdı ve tek eliyle yine yakasını tuttu. Yüzünü yüzüne yakınlaştırmıştı, sinirden kuduruyordu neredeyse.

"Her boku biliyor gibi konuşmayı kesmeni söylemiştim sana!" Kirishima dediğini takmadı, gözlerininin dudaklarına kaymasını engelleyemiyordu. Bakugou bunu fark ettiğinde o da kendisine engel olamamıştı. Sertçe yutkundu. Hissettiği bu şey neydi?

"Siktir!" Çocuğu kenara fırlatıp koşar adımlarla yürümeye başladı. Kirishima peşinden gitmeye karar vermişti ama Bakugou "peşimden gelirsen seni gebertirim!" diye bağırdığı için vazgeçmişti.

Kaldırıma oturdu ve gözlerini kırpıştırdı. "Az önce az kalsın öpüşüyorduk." diye mırıldandı kendi kendine. Etkisinden hâlâ çıkabilmiş değildi. Salak salak sırıtıyordu.

Aklındaki bulanıklıktan kurtulduğunda Bakugou'nun dediklerini daha yeni yeni idrak edebiliyordu. Aklının karıştığını, uykusundan olduğunu söylemişti. Bu normal değildi, Bakugou da kendisinden hoşlanıyordu ama farkında değildi. Gülümsemesi büyüdü. Evet, kesinlikle bir umut vardı.

ÖPÜŞTÜRCEKTİM AMA BİR ANDA BÖYLE GELİŞTİ VE ÖPÜŞTÜREMEDİM