321.Gün

76.GÜN

Adam, Yoon'daki ani tepkiyi anlayamamıştı. Onu yerden kaldırıp, yatağın üzerine bırakarak, yüzünü avuçlarının arasına aldı.

"Noldu? Neyin var?"

Yoon, adama bakmak istemiyordu. Suruni olup olmadığına emin olamadığı karşısındaki kişi, canını yakıyordu. Suratına değen iri ellerinin sıcaklığı onu boğuyordu.

"DOKUNMA BANA! DOKUNMA!!"

Adam ellerini geri çekip ayağa kalktı. Yüzünü ekşiterek, titreyen Yoon'a bakıp ne yapması konusunda kendisiyle çelişkiye düşmüştü.

"S-Se...n S-Suruni'sin değil...mi?"

Adamın göz bebekleri irileşti. Yoon'un boyunda kendini tekrar aşağıya eğip, burnunun üstündeki uzamış kâküllerini saçının önünden geriye atarak,

"Bana bak", dedi.

Yoon bulanık gözlerle kendini sıkarak ağlamaya devam ediyordu, ona bakmak istemiyordu.

"Bak ve kim olduğumu, yüzüme karşı söyle."

Yoon gözlerini kısarak açtığı gibi, elinin tersiyle kirpiklerinden akmamak için direnen tuzlu gözyaşı damlalarını silip, karşısındaki adama doğrudan yüzünü çevirdi.

"S-Suruni... Sen Surunisin..n."

"Emin misin? Yoksa geçmişinden birisini mi hatırladın?"

Ne...? Bu ne anlama geliyordu? O kişi ben değilim mi demek istiyor...? İmkansız. Her şey onu bana hatırlatıyor. Sadece üniversiteden bu yana onun yüzünü görememiştim. Hatırlamakta zorluk çekiyordum...

Sırtında yanık izi olup olmadığını net bir şekilde hatırlamıyordu. Karşısındaki adamın gamzesini göremeyecek kadar soğuk birisi olduğunun da farkındaydı. Bir şey biliyordu, Suruni kendisini seviyordu.

Yoon aniden adamın kalbinin üstüne elini değdirmesiyle hızlı atmasını beklediği kalp atışlarının hissedilmeyecek derecede ağır atışıyla irkip geri çekti.

O Suruni olsaydı... Hızlı atardı değil mi...?

Suruni olsaydı...

Baştan beri bana böyle davranmazdı.

Değil mi...?

Adam meraklı gözlerle Yoon'u izlerken içindeki şüpheyle savaş halinde olduğunu anladığı an "'hayalindeki tanıdığı kişi' olarak beni görüyor", diye düşündü. Dişlerini sıkarak tekrar ayağa kalktı.

Zorla yutkunarak da odadan çıktı. Yan taraftan, resmin önünden geçerken,

"Birazdan tekrar seni çatıya çıkartacağım. Orada hatırlaman gerekeni hatırlayacaksın", demesiyle Yoon gözyaşlarını tamamen yüzünden silip derin nefes aldı.

***

Adam, Yoon'un göz bandını çıkarmasıyla, Yoon ilk defa akşama doğru, güneşin havada kan kırmızısı renk bıraktığı anı uzun zaman sonra tekrar gördü. İlk buraya geldiğinde hava kapkaranlık, geceydi; şehrin ışıkları çok uzağında, ateş böcekleri gibi parlıyordu. Şimdi sanki ıssız bir korku filminde, ana karakter gibi kendini hissediyordu.

Atlamaya çalışıp geri çekildiği yere baktığında adam Yoon'un bilekleri arasında bağladığı ipi kendine çekti. Onu bakmaktan çekindiği karşıda duran yıkık binanın önüne çekip yüzünü oraya döndürdü ve karşısında oturup,