321.Gün

103.GÜN

------**yıl önce------

"Hala seni hatırlamadı mı...?"

"Bilmiyorum Chiane, sinirimi bozmaya başladı."

"Zamana bırak kanka, eminim bir gün hatırlar."

"Ya hatırlamazsa...?"

Suruni arabadan çıktığı gibi Chiane'e konuşmak için fırsat bile vermeden, arabanın yan koltuğundaki yarı açık cama kolunu bastırarak,

"Bıraktığın için sağol", demesiyle hızla uzaklaşmıştı.

♣

"Ne...?"

"Hiçbir şey."

"Eve çok geç gelmeye başladın. Sorunun ne? Beni terk etmeyi mi planlıyorsun?!"

Suruni masaya öfkeyle vurmasıyla evde gürültülü bir ses yankılatmıştı. Yoon'a bir yandan öfkeliyken şimdi annesinin tepkileri sınırlarını zorluyordu.

"Ne istiyorsun?! Yanındayım işte, ne yapmamı istiyorsun benden daha?!! HA ANNE-?! NE?! NE-?!"

"Evde kalacaksın, cezalısın. Bu sıralar ergence tavırların beynime kan sıçratıyor--"

"ANNE! KAÇ YAŞIMDA OLDUĞUMUN FARKINDA MISIN?! KARŞINDA 13 YAŞINDAKİ, KAÇMAYIM DİYE ODAYA KİLİTLEDİĞİN OĞLUN YOK! Büyüdüm farkındasın değil mi?!"

"Ne demeye çalışıyorsun?! Kaç yaşında olursan ol hala gözümde benim minicik oğlumsun."

"O minik oğlun artık karşında yok. Artık senin bu saplantılı huylarına katlanamıyorum, yeter."

"NEDEN?! O ÇOCUK YÜZÜNDEN Mİ?! BİR ERKEĞE BU KADAR NASIL TAKINTILI OLABİLİRSİN?!

"SEVİYORUM ÇÜNKÜ TAMAM MI?! ONU ÇOK SEVİYORUM DA ONDAN!"

"Ne... Gay falan mısın...?

"Farkına varamadın mı?

"Ama kızlarla çıkıyordun--"

"Sürekli senin yüzünden ayrıldığım kızlardan mı bahsediyorsun...? Onları kışkırtmak için kullandığın yöntem Yoon'da işe yaramadı üzgünüm, annem olduğunu anladı."

"Saçmalıyorsun..."

"Saçmalamıyorum."

Suruni'nin annesi mutfak tezgahına yaklaştığı gibi çekmeceye yönelip, Suruni'ye arkası dönük şekilde,

"Baban gibi... Beni de... Birisi yüzünden terk edecek misin...?"

"Beni hatırlamıyor."

Kadın elindeki çakmağı avunca sıkıp gizleyerek Suruni'ye dönüp,

"Nasıl...? Neden?"

"Kaza geçirdi. Hafıza kaybı yaşadığı için beni hatırlayamıyor ama belki birgün hatırlar... Sadece çabalaması lazım."

"Seni hatırlarsa... O zaman dediğimi yapacak mısın...?"

Suruni gözlerini kısarak bu gereksiz tartışmaya son vermek için,

"Ben babam değilim ve en önemlisi... Sana bağlı değilim anne. Bir gün her türlü yollarımız ayrılacak."

Kadın titreyen elindeki çakmağı iyice sıkarak,

"Bana aitsin Sui, seni ben doğurdum. Yanımda kalmaya söz vermiştin. Baban gibi beni terk etmeyeceğine... Ben ölene kadar beraber yaşayacaktık....Unuttun mu...?"