Frenemies Inlove [UNEDITED]

Kabanata 7

Kabanata 7

The investigation goes on and one thing I can say, it's not a joke. Investigate a crime years ago is one hell of a kind. Ilang linggo na akong pabalik-balik ng tingin sa mga litratong nakalap nila at mga dukomentong ibininigay sa akin ni Kuya Inigo. He was helping me, tho, may sarili naman siyang trabaho at sinusuyo pa niya si Ate Maribella kaya minsan lang niya akong natutulungan.

I understand that. Tinutulungan din naman ako ni Dad na alamin ang mga gustong kong malaman. That's why when I asked him kung sino ang mga naging body guard noon ni Lolo, pupuntahan ko talaga sila para itanong ang ilang katanungan ko.

Christine was fine now. She's studying at naasikaso na nila Tito at Kuya Finnard kung sino ang may pakana ng barilan sa Mall. It's now our prelim vacation kaya isang linggo ang kailangan ko para malaman ang nangyari noon.

"Is this the address?" I asked Dad when I told him about the body guards of Lolo before.

May iilan siyang alam at sapat na yun sa akin. May iilan lang naman akong tanong sa kanila na gusto kong alamin kaya kailangan ko silang puntahan.

"Yes. Lahat ng address na yan ay naging body guard ng Lolo mo. You can ask them some questions of what you want to know. Mabuti at naisip mo na gawin ang bagay na yan." He said. Referring to the body guards of Lolo that I want to ask.

"Yeah. Sila ang mas malapit kay Lolo kapag may pinupuntahan siya. I'm sure one of them know kung may tao bang malaki ang galit kay Lolo para gawin ang bagay na yun."

"You're a smart woman, Zel. Pasado ka sa pagiging pulis."

Napangiti ako sa sinabi ni Dad bago tumayo at tumango sa kanya. "Thanks Dad. I'll get going now. Gusto ko ng madaliin ang imbestigasyong ito."

"Sure, hija. You can go now. Sonje will accompany you. It's that okay?"

Bahagya akong natigilan sa kanyang sinabi bago ako napabuntong hininga. "But he didn't know anything."

"Then tell him." He said in a matter of fact. "his your friend and I know you trust him. Isa pa, bakit mo naman itatago ang pag-iimbistigang ginagawa mo?"

His words made me speechless as I nodded at him and smiled. "Alright. I'll tell him later."

"Good. Sabihan mo din ang Mommy mo. Baka magtampo yun."

Bahagya akong natawa sa kanyang sinabi bago ako muling nagpaalam at lumabas sa study room niya. What my Dad said made my mind clear. Hindi naman sa ayokong sabihin may Mom at Sonje ang tungkol sa imbestigasyong gagawin ko but I don't want them to worry.

Speaking of Sonje. Ilang linggo na rin ang nakakalipas nang sinumpong siya ng kanyang sakit. That was the time when he said those words. But I don't want to overthink everything. Ayokong isipin ang kanyang sinabi dahil wala siya sa normal na pag-iisip ng mga oras na yun.

He acts like a childish. Nuong mga bata pa kami ay normal lang kapag sinasabi namin yun sa isa't isa. Pero iba na ngayon. May malalim ng kahulugan ang salitang yun.

He was busy in school kaya minsan lang kaming nagkakausap o mas tamang sabihin ay mag-away. He acts weird lately pero ayoko namang magtanong dahil alam kong aasarin lang niya ako.

But base on his problematic face, I know na may kinalaman ito sa sakit niya. Kahit naman ipilit ko sa kanyang kumuha ng teraphist ay hindi niya parin gagawin dahil natatakot siya.

Pero hanggang kailan?

He didn't know na sinumpong siya ng kanyang sakit kaya nang magtanong siya kung bakit raw nasa kama siya dahil ang naaalala lang niya ay nuong nasa bar counter siya at kinakausap ako. That's why I told him na dahil sa kalasingan niya kaya siya biglang nawalan ng malay.