Frenemies Inlove [UNEDITED]

Kabanata 22

Kabanata 22

"Sanaol in love!" A high-pitched tone of Hanna invaded my eardrums.

Sinamaan ko siya ng tingin pero ang bruha ay inirapan lang ako at binalik ang tingin sa dalawang taong kanina pa naghaharutan dito sa office. I look at them flatly but Christine just smiled at me and peace sign.

"Sorry. Gusto talaga niyang sumama." She said while pointing on her boyfriend beside her.

Pareho silang nakasandal sa sofa habang si Zeigen ay nakapatong ang braso sa sinasandalan ni Christine. I sighed and was about to speak when Hanna interrupt.

"Kasi naman bakit pa dito? Opisina 'to para magtrabaho, hindi para magharutan." She even rolled her eyes pero humagikhik lang si Christine habang sumimangot naman si Zeigen.

"Tangina ang bitter mo." Hindi na napigilan ni Mary na batuhin ng ballpen si Hanna na sinamaan siya ng tingin.

I smirked and continue what I'm doing. Nang ma-check kong ayos na ang report ay ibinigay ko na ito kay Raby na seryoso sa kanyang ginagawa.

"Oo nga. Ang bitter mo." Puna pa ni Christine habang may maliit na ngisi sa labi.

Umikot lang ang mata ni Hanna. "Duh? Hindi ako bitter." She scoffed before rolled her eyes to us. Saka hinarap ang kanyang trabaho na nakanguso.

"By the way Quizel, are you planning to visit the head quarters?" Zeigen got my attention and I slowly nod at him.

He's an NBI agent at naka base siya sa head quarters kung nasaan si June Lejez kaya posibleng mapapadali ang plano ko.

"Hmm. Gusto ko sanang tulungan mo ako."

"Sure." Tango niya. "may kinalaman ba 'to sa pagkamatay ng Lolo mo?"

Tumango ako. "Yeah. I find it weird ti'll now. I can't figure it out but I have one thing in my mind who can answer it."

Kumunot ang kanyang nuo kapagkuwan ay napatango-tango na din. It's been two days since what happened in the party but his words was still fresh in my mind.

Alam kong gustong magtanong ng mga kaibigan ko tungkol kay Sonje dahil alam nilang hindi na siya nakatira sa bahay. I know they notice that I'm weird this past few days. That's because I'm confuse. Hindi ko maintindihan ang sarili ko pero kailangan kong panindigan ang ginawa ko.

I know my friends can listen to me but I don't want them to burden my problem too. Gusto ko lang naman ng advice at iisang tao lang naman ang gumagawa nito pero wala kami sa magandang sitwasyon ngayon.

I want to talk to Mom but.. I'm ashamed of what I have done. Dahil sa bugso ng damdamin ko ay nagalit siya sa akin. I admit I'm at fault and I really want to talk to her right now. Siya lang ang makakatulong sa akin.

"Anyway, nandito talaga ako dahil may sasabihin ako sa inyo."

Boses ni Christine ang nagpabalik sa naglalakbay kong diwa kaya napatingin ako sa kanya habang nakasandal sa swivel chair. We all look at her when her face becomes serious. Seryoso din si Zeigen sa tabi niya at kunot ang nuo.

"Is it.. something important?" Lakas-loob na tanong ni Mary habang nakaupo sa pang-isahang sofa.

Christine sighed and smiled at us afterwards. "Magpapakulong ako."

"What?!" We all said in unison. Shock was written all over our face.

Kumunot ang noo ko at napakamot sa nuo at handa na sanang magsalita nang maunahan niya ako.

"Remember what happened years ago?" She calmly said and we all nod in unison. "I murdered someone."

Lahat kami ay napasinghap sa kanyang sinabi. Nanghihinang napasandal ako sa swivel at sinuklay ang buhok gamit ang daliri ko.