Frenemies Inlove [UNEDITED]

Kabanata 25

A/N: Five chapters to go owemji!😂 Enjoy reading🥰

Kabanata 25

"Quizel? Ayos ka lang?"

Napatalon ako sa gulat nang makaramdam ng hawak sa aking braso. I heaved a deep breath when I saw that it's Christine. Ngumiti at tumango ako sa kanya at natantong pinagtitinginan na rin ako ng iba ko pang mga kasama.

"Yeah, I'm fine."

"You look bothered." Puna ni Mary na matiim na nakatingin sa akin.

Mary loves to read people's emotion that's why we can't lie to her. Pero sa pagkakataong ito, kailangan kong gawin yun.

I smiled timidly. "Ayos nga lang ako.  Don't mind me."

They all not seems convince but they just nodded and continue what they're doing. Napatingin ako kay Zeigen na kunot ang nuo at alam kong alam niya kung ano ang iniisip ko.

But, what the hell?

Paanong nangyaring tauhan ni Dad ang labas masok sa kwartong yun? Baka naman nagkamali lang si Zeigen? But no, I know he can't joke this situation right now.

Huminga ako ng malalim at sinubukang makinig sa kanilang kwentuhan pero hindi ko kaya. Masyadong ukupado ng utak ko ang impormasyong sinabi ni Zeigen.

Masyadong malawak ang pag-iisip ko na halos gusto ko ng isipin na imposible ang sinabi niya. Na hindi tauhan ni Dad ang may gawa nun.

Hindi ko lang lubos na maintindihan. I..I idolize Dad and I don't want to think this but, oh god..

"You really look bothered." Christine whispered beside me.

Napalingon ako sa kanya. Nakataas ang dalawang kilay.

"Huh?"

She look at me seriously. "See? You didn't even hear what I said earlier." She sighed. "may problema ka ba?"

While looking at her, I give up and sighed. Mabuti at busy sa pakikipag-usap ang iba ko pang mga kaibigan kaya hindi kami napapansin.

"Paano mo napatawad ang Dad mo?" I asked her. Napalingon siya sa akin na nagtataka kaya tumikhim ako. "I mean, I know Tito treat you before harshly but, how can you forgive him? Paano mo siya napatawad sa lahat ng ginawa niya sayo?"

Her forehead creased like she's confuse on what I asked. Gusto siguro nitong magtanong pero nanatiling tikom ang bibig niya kapagkuwan ay tumango.

"Forgive? It's hard to give that to those people who hurt you so bad." She murmured. Napalunok ako at biglang kinabahan. "but forgiving someone is satisfying. Forgiving someone is like a goal in your life. Noon, gusto ko lang talagang magbago si Dad. That he can treat me like how he treat my brothers and now that he does, I'm so happy. Hindi naman yun masasabing nagpatawad dahil hindi naman ako galit kay Dad. Natuto na ako sa mali ko nuon kaya pinakinggan ko kung bakit kailangan niya yung gawin. And that's it, we're okay now." She smiled widely before turn her gaze to my friends who's asking her.

Napalunok ako. Bahagyang nagbaba ng tingin habang pinipisil-pisil ang palad. I was nervous for unknown reason. Kumakalabog ang puso ko sa naiisip ko.

What if.. what if—

"Hoy, tara na. Tapos na ang visiting hours."

Napaangat ang tingin ko kapagkuwan ay napatikhim nang makitang ako nalang ang nakaupo sa aming lahat. I cleared my throat again before I stood up. Nagtaka pa si Hanna na siyang tunawag sa akin kanina and I know right now, they were thinking that I'm bothered.