You hurt me, but I still love you

74. Het plan van Ash en zijn moeder - Caitlin

'Trouwens jongens ik moet jullie en oom Luke nog wat vertellen. Niet alleen oom Sem is geheimagent, maar ik ook. Ik ben alleen tijdelijk gestopt zodat ik voor jullie kan zorgen. Als jullie wat ouder zijn ga ik weer aan het werk, maar zolang jullie me nodig hebben blijf ik bij jullie. 'Maar mama we hebben je altijd nodig.' Begint Toby. 'Ja, wat moeten we nu zonder mama?' Vult Jonah aan.

Ik glimlach. 'Ik bedoel zodra jullie rond onze leeftijd zijn of al tieners zijn.' Zeg ik glimlachend. 'Maar dan hebben we toch ook een moeder nodig?' Vragen de jongens in koor. 'Ja, maar niet hele dagen. Ik zal dan af en toe een paar daagjes weg zijn en op die leeftijd kunnen jullie best een paar dagen zonder mama.' Leg ik uit. Ze knikken. 'Oké, maar je komt dan wel terug?' Vraagt Toby onzeker. Ik knik. 'Natuurlijk kom ik terug. Als ik de mensen heb gered en mijn missie heb afgerond kom ik meteen naar huis.' Zeg ik glimlachend. 'Mama is ook een superheld!' Roept Jonah nu trots.

Dan hoor ik iets en leg mijn handen voor de monden van de jongens. 'Het zijn geen tieners meer maar ik denk dat ik nog best wat kan vangen voor die blonde en je ex vriend. Dat andere jochie zou ook veel opbrengen als slaaf en het gaat jou om haar en je kind. Op Lucas wilde je alleen wraak en je had hem nodig om uit te zoeken welke van jou was als ze niks zou zeggen, maar verder heb je hem niet nodig toch?' Hoor ik Ash's moeder vragen.

'Nee, klopt, maar die andere kleine blijft mooi hier, als iemand hem ziet hebben we een groot probleem, hij is best wel bekend door dat hele twee vaders gebeuren en bovendien kan mijn Jonah volgens mij niet zonder hem. Wat Jaimy betreft die wil ik zo snel mogelijk uit de weg geruimd hebben en zodra ik wraak heb genomen op Lucas heb ik hem ook niet meer nodig.' Zegt Ash rustig.

'Mooi, dan ga ik een koper voor die blonde zoeken en ook voor Lucas, dat zal we niet zo moeilijk worden aangezien hij een beroemd voetballer is nu, ik kan veel voor hem vangen en misschien zelf nog wel voor iets anders dan verkoop gebruiken. Wie wil er nou geen kind van een beroemde voetballer krijgen.' Hoor ik haar nu zeggen. Ash snuift. 'Ze gaan er beiden binnen een week weg zodra ik mijn wraak heb gehad en die ga ik zo nemen dus ik zou maar opschieten, want het maakt mij niet uit of ze er dood of levend weg gaan.' Zegt hij kwaad.

Zijn moeder zucht. 'Je hebt geluk jongen dat je Caitlin's moeder niet de enige is die bij een geheime dienst zit, anders was jij al lang opgepakt. Je moet trouwens even wachten met je wraak want we moeten ze in een busje gooien en het privé vliegtuig pakken. We moeten zo snel mogelijk het land uit, de muren houden haar signaal wel tegen, maar het is toch veiliger om ze op te sluiten bij mijn eigen organisatie.

Daar zit ik sinds kort bij en we krijgen klussen van rijke piefen om bijvoorbeeld iemand te elimineren of te ontvoeren. Wij zijn eigenlijk de slechte versie van een geheime dienst en daar is ook een martelkamer en gevagenenruimte zoals hier.' Hoor ik haar dan zeggen.

Ash snuift. 'Mij best, het gaat er mij om dat Caitlin van mij is en die kinderen ook. Ik maak haar tot mijn vrouw of ze nu wil of niet. Ze wordt mijn vrouw zonder dat hele trouwen gebeuren en die kinderen worden ook van mij.' Zegt hij dan. 'Ach Ash, ik heb al lang een afgelegen huis gevonden en als we je een make-over geven en je haar verven kun je gewoon over straat zonder dat iemand je herkend.

Caitlin en die kinderen sluiten we dan op in de kelder en maken we desnoods vast met lange kettingen. De kinderen kunnen er dan weer uit als ze jouw echt als hun vader zien. Gelukkig zijn ze nog jong en makkelijk te manipuleren.' Zegt zijn moeder nu.

Ik laat de kinderen los en begin te huilen. Virr jaar lang had ik een gewoon leven, nu ben ik ontvoerd en raak ik Jaimy voor altijd kwijt. De jongens zullen zo gekneed worden dat ze denken dat Ash hun geweldige vader is en ook Lucas zal geen leuk leven gaan leiden.

Wanneer houd die ellende op? Ik kan me wel verdedigen maar mijn jongens kunnen dat nog niet. Als Ash dreigt ze iets aan te doen zal ik alles doen wat hij van me vraagt. Ik ben machteloos en dit keer kan mijn moeder me niet eens vinden, terwijl ze inmiddels vast wel weet dat ik vermist ben.

Niet veel later komt Ash met een pistool binnen. 'Jij blijft staan of ik schiet Lucas en die kleine van hem dood.' Zegt hij fel en ik knik, terwijl de tranen nog steeds over mijn wangen lopen. Ik wordt vast gebonden net als de jongens. We krijgen een doek voor onze mond waar de jongens meteen van wegzakken, maar ik alleen suf van wordt.

Ook belemmert het me om te schreeuwen. We worden in een busje gegooid en ook Lucas en Jaimy volgen. Jaimy ziet er verschrikkelijk uit en zit onder de bloederige krassen zit. Aan zijn gezicht te zien is hij duizelig en moet hij nodig naar het ziekenhuis. Met moeite lukt het me om mijn doek af te krijgen.

'Ash ik heb jullie gehoord, doe Jaimy dat niet aan. Hij heeft al zo veel meegemaakt, laat hem alsjeblieft gaan, hij moet naar het ziekenhuis. Alsjeblieft Ash ik doe alles wat je wil, maar laat Lucas en Jaimy gaan. Jonah en Toby ook, je wilde mij toch? Laat mijn vrienden en jongens dan gaan.' Smeek ik.

Ash grijnst. 'Over Lucas en mijn zonen peins ik nog niet over, maar over dat blonde rot joch van jou wil ik nog wel denken. Doe je dan echt alles wat ik wil?' Vraagt hij me een valse glimlach. Ik knik. 'Wat je maar wilt Ash, maar laat Jaimy gaan en doe Lucas en mijn zoontjes geen pijn.' Zeg ik met grote waterige ogen. 'Hmm, oké ik weet het goed gemaakt, ik doe onze kinderen niks en laat Jaimy gaan als je me kust. Bewijs maar dat je me leuk vind en op Lucas wil ik nog wraak.' zegt hij dan.

Ik kruip zo snel mogelijk naar hem toe. Een kus voor Jaimy's vrijheid en de veiligheid van mijn kinderen. Voor Jaimy en mijn kinderen heb ik alles over, dus wat is een kus nou als het hun vrijheid en veiligheid bied. Als ik bijna bij hem ben trekt hij me naar zicht toe en kust me. Ik kus hem terug en hij laat me los. Grijnzend kijkt hij me aan. 'De deal was dat jij mij kust, ik kuste jou en jij kuste terug, dus jammer maar helaas de deal gaat niet door en ik ga mooi geld verdienen aan jouw vriendje.' Zegt hij grijnzend en gooit de deur dicht.

Ik laat me huilend vallen en we rijden naar een afgelegen vliegveld. Daar worden we als bagage in de bagage ruimte gegooid. De jongens hebben gelukkig niets door, niet alleen vinden ze vliegen doodeng, maar om hun vader zo te zien vind ik al verschrikkelijk, laat staan zijzelf.

Als Ash en zijn moeder weg zijn bedenk ik me iets. Misschien kan ik nu wel mijn noodsignaal afgeven, mijn chip in een vliegtuig tegen houden is haast onmogelijk. Ik kom gammel overeind en laat mezelf dan weer hard vallen. Ik schreeuw van de pijn, maar ik hoor de chip wel zachtjes piepen en er brand ook een heel zwak lampje in mijn arm.

Yes, nu kunnen ze opsporen tot we in onze cel zijn in Ierland. Zolang we in dit vliegtuig zijn kunnen ze ons volgen via de computer. Misschien komt er nog op tijd hulp, ik hoop het in ieder geval.

Het vliegtuig vliegt omhoog en na een lange reis komen we aan bij een lelijk en eng oud huis. Zo leek het tenminste van buiten, want als we binnen komen gaan we via een speciale lift, die vermomd is als open haard, naar beneden. Daar is het gigantisch en we gaan nog een verdieping lager waar Lucas en Jaimy in een cel worden gesmeten.

Ik wordt met de kinderen in een busje gegooid en we rijden via een tunnel naar een dorpje. Buiten het dorp is een groot landgoed met een hek er om heen. Het heeft een gigantische tuin en ook het huis aardig groot. De tuin is groot en deels in het bos dus veel onderhoud vraagt dat niet, maar ik denk toch dat Ash een tuinman in gaat huren voor dat kleine stukje. Wat het huis betreft waarschijnlijk moeten ik en anderen gevangenen dat schoon houden.

We worden naar binnen en naar de kelder gebracht, Ash's moeder doet daar een kast open en schuift wat spullen aan de kant. Daarna haalt ze de achterkant voorzichtig los met een speciaal haakje. We worden er door heen geduwd en komen in een soort ondergrond appartement terecht.

'Die kast is te zwaar om te verschuiven en het haakje is normaal verscholen dus als ze het huis al doorzoeken zullen ze nooit ook maar vermoeden dat jullie hier zitten. Schreeuwen helpt niet, want het is te goed geïsoleerd en het signaal van een eventuele chip werkt hier niet, dus ik zal al vast maar gaan wennen, want je zal hier de rest van je leven zitten.' Zegt Ash's moeder en sluit ons op in de ruimte. Ash grijnst.

'Ik heb de sleutel van een geheime doorgang dus ik kom er straks wel weer uit als ik klaar ben.' Zegt hij grijnzend en trekt me mee naar de slaapkamer. 'Jongens daar blijven en wat jullie ook doen of wat er ook gebeurt niet binnen komen, mama houd van jullie.' Zeg ik met tranen in mijn ogen en laat me mee sleuren.

Ash heeft ons dan wel in zijn macht, maar dat betekend niet dat ik niet zal vechten voor mijn leven en dat van de jongens. Als hij met de jongens dreigt zal ik doen wat hij zegt, maar voor de rest zal ik vechten. Er zijn nu toch geen andere dingen meer waar hij mee kan dreigen. Mijn eigen leven interesseert me op het moment maar in dus verre dat ik de jongens niet alleen wil achter laten in deze hel.