You hurt me, but I still love you

25. Onze aller eerste ruzie ooit - Caitlin

De volgende maandag merken mijn vrienden meteen dat er wat met me is. De hele weg naar school vragen ze wat er is en als we eindelijk op school zijn trek ik Marleen mee naar de toiletten. Ik moet het aan iemand kwijt en zij is de enige die niet boos zou worden of het aan Sem zou vertellen, want ik wil niet dat hij boos wordt op mij of op Jaimy.

Als we in de meisjestoiletten staan kijkt Marleen me verbaast aan. 'Wat heb je toch? Eerst doe je zo raar en wil je niks zeggen en nu trek je me bijna van mijn fiets af naar de toiletten.' Vraagt ze. 'Ik moet met je praten.' Zeg ik. 'Oké, vertel.' Zegt ze rustig. 'Oké, maar je moet wel beloven dat je het aan niemand vertelt. Vooral niet aan Sem.' Marleen knik.

Ik haal even diep adem. 'Jaimy heeft me gekust.' Gooi ik er dan uit. 'Hij heeft wat?!' Vraagt Marleen geschokt. 'Hij heeft me gekust.' Zeg ik zachtjes en vertel haar wat er is gebeurt. 'Dan snap ik dat je niet wil dat Sem dit weet. Hij zou nog wel eens boos kunnen worden.' Ik knik en we lopen weer naar buiten.

Een week later komt Jaimy voor onze aikido les naar me toe en geeft me een tas. Verbaast kijk ik hem aan. 'Kijk dan wat er in zit.' Dringt hij aan. Nieuwsgierig komen de andere naar ons toe. Verbaast haal ik er een cadeautje uit. Ik kijk Jaimy niet begrijpend aan. 'Waarom geef je me een cadeautjes? Ik ben toch niet jarig?' Vraag ik verbaast.

'Omdat je zo lief voor me bent en vanwege die fiets. Maak nou maar open.' Zegt Jaimy lachend. Ik maak het cadeautje open en zie twee prachtige oorbellen. Ze lijken een beetje op dreamcatchers en er zitten blauwe veren aan. Verbaast kijk ik er naar. 'Ze zijn echt prachtig.' Weet ik uit te brengen. Jaimy glimlacht. 'Ik ben blij dat je ze mooi vind.' Zegt hij glimlachend.

Ik kijk naar de tas en haal er nog iets uit. Het is een zilveren armband met bloemen. Ik kijk hem verbaast aan. 'Hoe wist je dat ik van bloemen hou?' Vraag ik verbaast. 'Wist ik niet, was gewoon een gok.' Ik knik en maak de rest open. Jaimy heeft zich echt flink uitgeslooft en ik kijk hem lachend aan. 'Je bent een schatje Jaimy.' Zeg ik blij en geef hem een knuffel. Jaimy verstijft even, maar slaat dan toch zijn armen om me heen. Zo staan we een tijdje en daarna gaan we naar huis.

De volgende dag doe ik meteen mijn nieuwe oorbellen in en mijn nieuwe armband om. Stralend loop naar beneden en fiets naar school. Op school kijken mijn vrienden verbaast naar mijn nieuwe spullen. 'Hoe kom je daar Caitlin?' Vraagt Marleen en wijst naar mijn nek. Ik volg haar blik en zie dat ik Jaimy's ketting om heb. Die ben ik gister vast vergeten af te doen. 'Van Jaimy gekregen, deze armband en oorbellen ook.' Vertel ik enthousiast. Sem trekt zijn wenkbrauw op. 'Waarom geeft hij je cadeautjes?' Vraagt Sem verbaast.

'Omdat Jaimy haar leuk vind. Hij heeft haar zelfs gekust, maar dat heeft ze je vast al vertelt.' Zegt Jessica vals. Geschrokken kijk ik Marleen aan. Ze moet ons afgeluisterd hebben in de toiletten. Sem word langzaam boos en ik kijk hem geschrokken aan. 'Ze liegt. Jaimy gaf dit aan mij, omdat ik zijn fiets heb gerepareerd. Die zij overigens heeft gesloopt.' Zeg ik snel en probeer hem weer rustig te krijgen. Sem is niet snel boos, maar als hij boos is berg je dan maar.

'Maar heeft hij je gekust?' Vraagt Sem verdacht kalm. Ik weet dat ik niet tegen hem kan liegen en knik. 'Waarom heb je me dat niet vertelt?! Je bent toch mijn vriendin?!' Roept hij boos. 'Ik wilde niet dat je boos zou worden.' Zeg ik zachtjes. Ik kan op het moment wel door de grond zakken.

'Ik was niet boos geworden als je het me meteen had vertelt! Zoiets hou je toch niet voor me achter?! Ik ben verdomme je vriendje!' Roept hij boos. 'Je was boos geworden op Jaimy en dat wilde ik niet. Het was niet zijn bedoeling. Hij heeft zijn excuses aangeboden en voor mij was het goed.' Zeg ik zachtjes.

'Nou voor mij niet!' Roep Sem boos en loopt woedend weg. 'Sem, wacht nou.' Roep ik en ren achter hem aan. Sem reageert niet en loopt pissig door. Als ik zie dat hij op Jaimy afloopt pak ik zijn pols vast. Met ruk draait hij zich om en ik kijk hem smekend aan. 'Alsjeblieft Sem, doe niet.' Sem kijkt me even boos aan en trekt zijn pols los. Daarna loopt hij gewoon door.