You hurt me, but I still love you

6. Al mijn gevoelens op een briefje - Jaimy

Als ik de volgende dag aan mijn ontbijt zit, heb ik een brok in mijn keel. Mijn Duitse boek ligt naast me. Eigenlijk hoor ik de woordjes te leren, maar mijn gedachten dwalen af naar gisteren. Mijn moeder, die me weer eens pijn heeft gedaan. Gelukkig is ze nu naar haar werk. Ze werkt bij de politie, daarom heeft het geen zin om haar aan te geven voor kindermishandeling.

Ik lees nog een keer de woordjes door, maar ze blijven niet in mijn hoofd hangen. De woorden van mijn mentor spoken in mijn hoofd. Je moet iemand vinden die goed is in Duits. Dat zijn maar twee mensen. Tenminste, die er écht goed in zijn. Dat zijn Louis en Caitlin.

Bij die naam dwalen mijn gedachten af naar de gymzaal. Ik moest mij verdedigen tegen Jason, Caitlin's oudere broer. Normaal zou het me wel lukken, maar dit keer had ik mijn gedachten er niet bij. Met een harde klap belandde ik op de grond en Caitlin kwam toen in actie. Ze trok me naar de tribune en bood me van alles aan. Hoe kan ze dit doen, nadat ik haar ribben heb gekneusd?

Als ik klaar ben met over alles en nog wat te tobben, ruim ik mijn schaaltje muesli op. Ik wil niet weten wat er gaat gebeuren als ik het niet opruim. De grote draak, mijn moeder dus, zal weer gaan uitbarsten. Als ik klaar ben zie ik dat het tijd is om naar school te gaan. Vreemd, Thomas staat er nog niet. Ik haal mijn schouders op, dan ga ik wel alleen. Ik wil niet te laat komen. Ik sla mezelf op het voorhoofd. Ik was juist degene die altijd te laat komt. Het komt vast door Caitlin, ze doet van alles met me. Ik weet niet hoe het komt dat ik zo raar denk, maar het heeft vast met gisteravond te maken.

Ik rijd mijn fiets in het fietsenrek. Er staan nog niet zoveel fietsen. De rector staat op het schoolplein om toezicht te houden. Alleen werkt dat bij hem nooit zo goed. Ik wil de school inlopen als ik word tegengehouden. Daar was ik al bang voor. 'Ben je soms ziek, Jaimy?' Vraagt de rector vriendelijk. 'Nee, hoezo?' Zeg ik verbaasd. De rector lacht. 'Nee, dat is een uitdrukking.' Buldert hij. 'Oke?' 'Fijn dat je op tijd op school bent, Jaimy.' Dan laat hij me eindelijk gaan.

Ik loop naar mijn kluis en prop mijn jas erin. Als ik mijn boeken erin wil leggen, komt Caitlin de hoek om lopen. Laat maar. Dan houd ik al mijn boeken wel bij me. Ik heb niet echt zin in een gesprek met haar. Ik hijs de zware tas op mijn rug. Dat had ik beter niet kunnen doen, want een pijnlijke steek snijdt door mijn rug. Ik loop langs Caitlin. 'Hoi.' zegt ze vriendelijk. 'Hoi.' Zeg ik kortaf. Ik draai me even om, en kan nog net het gekwetste gezicht van Caitlin zien.

'Wat ben je weer een lul, Jaimy.' vloek ik tegen mijzelf. Ik loop de trap op, naar het Duitse lokaal. Fijn, Duits is het eerste uur. Nu kan ik niet extra leren. Als ik de hoek om wil lopen, zie ik Caitlin weer zitten. Hoe kan dat nou weer? Snel loop ik weg. Ik neem de andere trap wel. Als ik weer boven ben, wordt het lokaal geopent. Gelukkig, ik ben op tijd.

Ik ga achteraan in de klas zitten, zoals altijd. Even later komt Thomas naast me zitten. Hij kijkt me verbaast aan, zodat ik verbaast terug kan kijken. 'Waar was je nou man?' Zegt Thomas. 'Sorry, ik wilde op tijd komen vandaag.' verontschuldig ik mezelf. 'Jij wilde op tijd komen?' Vraagt Thomas ongelovig. 'Ja.' Zeg ik. Thomas lijkt het niet te geloven. Logisch, het is ook raar. 'Willen jullie uit elkaar gaan zitten?' Vraagt onze docente Duits in het algemeen. Thomas schuift van mij weg, met hetzelfde verbaasde gezicht als van daarnet.

De docente deelt de proefwerkblaadjes uit. Ik kijk naar het blaadje. Ik ken wel een paar woorden. Ik schrijf mijn naam en klas op, en noteer de datum. Dan begin ik aan de woordjes. Ik ben snel klaar, misschien iets te snel. Ik mis namelijk de helft. Ik kijk om me heen. Gelukkig zijn er meerdere kinderen die de helft niet weten. Voor me zit Caitlin. Zij is duidelijk wel nog bezig met de woordjes. Helaas zit ze niet aan de andere kant van de klas, want dan had ik haar mooie, bruine ogen kunnen zien.

Wat denk je nu weer Jaimy?! Het moet nu echt ophouden. Ik lever mijn proefwerk als eerste in. De docente schudt haar hoofd, maar zegt verder niks. Als ik weer op mijn plaats zit, haal ik een briefje uit mijn tas. Het wordt tijd dat ik mijn gevoelens ga opschrijven. Misschien een beetje raar voor een jongen, maar ik trek het niet langer.

Problemen schrijf ik bovenaan het briefje. Dan begin ik aan de rest.

1. Ik word thuis mishandeld.
2. Ik ben verliefd... op Caitlin. ???
3. Mijn sport wordt minder... ?
4. Mijn cijfers zijn barslecht.

Ik kijk naar het blaadje. Vier problemen. Dat zijn er best veel. Ik kauw een beetje op mijn pen. 'Wat is dat?' Vraagt Thomas nieuwschierig. 'Donder op.' Brom ik. Dat gaat hem namelijk niks aan. 'De les is bijna over, jullie krijgen je cijfer morgen.' Schalt de stem van de docente door het lokaal. '

'Mijn cijfer, alsof ik die wil weten.' Mompel ik. Ik loop het lokaal uit. Dit keer alleen. Mijn vrienden zijn nergens te bekennen. Droevig loop ik door naar de aula. Dan schiet me iets te binnen. Het briefje! Nouja, niemand heeft het vast gepakt...