You hurt me, but I still love you

31. Jason - Caitlin

Als ik Jaimy kus verstijft hij en ik haal mijn lippen meteen van die van hem. Mijn ogen vullen zich met tranen. 'Sorry.' Zeg ik zachtjes en ren de kamer uit. Ik ren regelrecht naar de toiletten en laat me huilend zakken. Hoe kon ik dat nou doen? Nu heb ik echt alles verpest, onze vriendschap en onze band. Jaimy zal me vast nooit meer willen zien.

Ik blijf nog een uurtje huilen, dan verman ik mezelf. Kom op Caitlin stel je niet aan. Jullie zijn vrienden en hij heeft jou ook al eens gekust. Bovendien heeft hij je nodig. Zeg ik streng tegen mezelf en loop terug naar Jaimy.

'Sorry, het spijt me!' Zeg ik meteen. Jaimy gebaart me naast hem te komen zitten en ik kijk hem onzeker aan. Jaimy zucht en kijkt me aan. 'Ik vind jou ook leuk.' Zegt hij zacht. Ik voel mijn hart sneller kloppen en kijk hem stralend aan. 'Wil je verkering?' Vraagt ik met een blos op mijn wangen. 'Je broer.' Zegt hij zacht. Ik voel mezelf kwaad worden. Mijn broer bepaalt mijn leven niet en zeker niet met wie ik om ga. Ik vind Jaimy leuk en als mijn broer daar een probleem mee heeft dan heeft hij pech.

'Wat maakt dat uit? Hij bepaalt mijn leven niet!' Zeg ik en zet nog wat extra kracht bij de laatste zin. Jaimy bijt aarzelend op zijn lip. Dan geeft hij antwoord. 'Ja.' Zegt hij zacht en druk zijn lippen teder op die van mij. Opeens voel ik twee sterke armen om mijn middel en wordt in een knuffel getrokken. 'O nichtje, ik ben zo blij voor je!' Roept mijn neef blij. 'Dylan, je plet me.' Piep ik.

Geschrokken laat hij me los. 'O, sorry.' Zegt hij en kijkt naar de grond. 'Het spijt me.' Zegt hij nogmaals. 'Geeft niet, maar je was een beetje overenthousiast.' Zeg ik een beetje geïrriteerd. Hij lijk het niet te begrijpen, soms is Dylan gewoon niet de slimste. Ik zucht zachtjes. 'We waren aan het zoenen.' Zeg ik zuchtend. 'O, sorry.' Zegt Dylan en word een beetje rood.

Daarna loopt hij naar Jaimy en geeft hem een knuffel. 'Ik ben zo blij voor jullie en maak je maar geen zorgen over Jason. Hij is misschien snel aangebrand, maar zijn hart zit op de goede plek. Hij zal het uiteindelijk wel accepteren en anders krijgt hij met mij te maken.' Zegt mijn neef vrolijk.

'Ach Dylan, Jason zit misschien wel op meerdere vechtsporten en is veel ouder dan ik, maar ik kan mijn broer echt wel aan.' Zeg ik hoofdschuddend. 'Ja, ik weet het, je zou bij de politie moeten gaan werken.' Ik glimlach. Hij zou eens moeten weten. Niemand weet van mijn dubbelleven bij het team, ook mijn familie niet.

'Maar Dylan zou je me straks even naar huis willen brengen? Ik mag helaas niet in het ziekenhuis slapen.' Zeg ik na een tijdje. Mijn neef knikt. 'Tuurlijk Caitlin en als ik jou was zou ik binnenkort eens met die Sem gaan praten. Misschien heeft hij een goede reden om zo raar te doen en het zou zonde zijn als je beste vriend zou verliezen.' Zegt mijn neef rustig.

Eigenwijs sla ik mijn armen over elkaar. 'Als hij zo doet is hij mijn vriend niet en er is geen manier om dit goed te praten. Ze hebben Jaimy met een mes gestoken en Sem heeft niks gedaan. Sterker nog, hij heeft ze geholpen.' Zeg ik eigenwijs, al weet ik diep van binnen dat mijn neef gelijk heeft. Ik moet op z'n minst met hem praten.

Mijn neef schud zijn hoofd. Hij weet dat ik snap dat hij gelijk heeft. Mijn blik is genoeg voor hem. Dylan loopt de kamer uit en ik kruip bij Jaimy op bed. Wat zal zijn moeder hier eigenlijk van vinden? Vraag ik mezelf af.

Een paar uur gaan voorbij en ik vind het hartstikke gezellig met Jaimy. We praten wat, we knuffelen en af en toe zoenen we. De tijd gaat dan ook veel te snel voorbij en het is tijd om naar huis te gaan. Als ik op de gang loop spreekt een dokter me aan. 'Meisje waar ga je naar toe?' Vraagt hij. 'Terug naar huis.' Zeg ik verbaast. 'Maar wil je je broertje dan niet mee naar huis nemen?' Vraagt hij. Verbaast kijk ik hem aan. 'Mijn broertje? Ik heb helemaal geen broertje.' Zeg ik verward.

'O, sorry is die jongeman je broer niet?' Vraagt de dokter en wijst naar Jaimy's kamer. 'Mag Jaimy naar huis?' Vraag ik blij. De dokter knikt. 'Zijn wonden moeten nog wel genezen, maar als u wil, mag u hem al wel mee naar huis nemen. Er moet alleen wel een controleafspraak worden gemaakt en hij moet een beetje rustig aan doen.