You hurt me, but I still love you

29. Ik vind hem leuk - Caitlin

De volgende dag besluit ik even langs Marleen te gaan en loop naar haar huis. Als ik aanbel doet ze meteen open en kijkt me met een bleek gezicht aan. Ik weet meteen dat er wat mis is en kijk haar geschrokken aan. 'Marleen, wat is er gebeurt?' Vraag ik bezorgd. Marleen slikt en kijkt me aan met een brok in haar keel. 'Ze hebben Jaimy voor school van zijn fiets getrokken en in elkaar geslagen. Hij heeft zelfs steekwonden en ligt in het ziekenhuis.

En het ergste is dat Sem heeft geholpen. Louis en ik zagen het niet aangekomen, we reden net langs toen we het zagen gebeuren. Het was vijf tegen een.' Zegt ze met een schorre stem en vertelt wat er is gebeurt. Ik kijk haar met open mond aan, maar voel dan de woede op komen.

Ik draai me om en ren naar Sem's huis. Ik druk op de bel en wacht tot hij open doet. 'Hey Caitlin, waar was je de hele tijd?' Vraagt hij alsof er niks is gebeurt. Ik zeg niks en mijn vuist beland op zijn gezicht. 'Hoe kun je zoiets doen?! Hoe kun je Jaimy zo'n pijn doen?! Zelfs nadat ze hem met een mes gestoken hadden?! Vijf tegen een nog wel! Weet je wel niet hoe oneerlijk dat is?!' Roep ik met tranen in mijn ogen. Het zijn tranen van woede, maar ook van verdriet.

Dan staat Marleen opeens naast me en ziet Sem geschrokken op de grond liggen. Er stroom een bloed uit zijn neus en zijn linkeroog begint een langzaam blauw te worden. 'Caitlin kalmeer, Sem slaan lost niks op, je moet nu naar Jaimy, hij heeft je nodig.' Ik knik en draai me om naar Marleen. Ik geef haar mijn mobiel en kijk haar doordringend aan. 'Bel Dylan, ik ben nu niet in staat om zelf te lopen, anders val ik Sem's nieuwe vrienden nog aan.' Zeg ik boos.

Ze knikt en loopt de gang uit. Ik draai me nog eens om naar Sem. 'Het is over Sem, zowel in onze relatie, als in onze vriendschap. Ik hoef je niet meer te zien.' Zeg ik koud. Daarna draai ik me om en loop naar buiten.

Zoals verwacht is mijn neef snel ter plekke en ik stap achterop zijn motor. Daarna kijk ik Marleen aan. 'Sorry Marleen, maar er is maar plek voor twee.' Ze glimlacht. 'Geef niks ik loop wel, hier is je mobiel.' Snel pak ik het ding aan en we rijden weg. Al snel zijn we bij het ziekenhuis en ik spring van de motor. Als een gek ren ik naar de informatiebalie en vraag naar Jaimy Blokhout. De zuster vertelt me dat hij op kamer 12 op de derde verdieping ligt. Ik ren de trappen op naar de derde verdieping. De lift duurt me te lang.

Als ik de deur van kamer 12 open gooi kijkt Louis geschrokken op, maar als hij mijn betraande ogen ziet loopt hij naar me toe en staat troosten zijn armen om me heen. 'Rustig maar Caitlin, hij is oké.' Langzaam stop ik met snikken en kijk Louis aan. 'Waar kom je eigenlijk vandaan?' Vraagt Louis voorzichtig.

'Nou ik ben sinds gister terug en ik wilde vanochtend even naar Marleen. Toen ze me vertelde wat er is gebeurt ben ik naar Sem's huis gerend en heb hem een klap verkocht. Daarna heb ik tegen hem geschreeuwd en kwam Marleen me kalmeren. Ze heeft Dylan gebeld en ik heb tegen Sem dat ik hem nooit meer wil zien. Zowel onze relatie als onze vriendschap is over, maar ik kan eigenlijk nog steeds niet geloven dat Sem zoiets heeft gedaan.' Vertel ik.

'Je hebt het uitgemaakt omdat hij me geslagen heeft?' Vraagt Jaimy verbaast. Meteen maak ik mezelf los uit Louis' armen en loop naar hem toe. Ik kijk hem bezorgd aan en knik. 'Laat me is naar je kijken.' Zeg ik bezorgd en trek de deken voorzichtig weg. Meteen zie ik dat zijn hele bovenlijf in het verband zit. De tranen stromen opnieuw over mijn wangen.

Ik had hem nooit alleen moeten laten. Ik had niet op missie moeten gaan en Jaimy moeten beschermen. Ik had nooit moeten verwachten dat Marleen en Louis hem wel konden beschermen. Dit is allemaal mijn schuld, maar van Sem dat had ik dit gewoon nooit verwacht.

'Caitlin niet huilen, dit is niet jouw schuld.' Hoor ik Jaimy opeens zeggen. Ik kijk hem verdrietig aan. 'Dat is het wel, ik had je nooit alleen moeten laten of moeten verdachten dat Marleen en Louis je wel konden beschermen.' Zeg ik met een brok in mijn keel.