You hurt me, but I still love you

30. Is het de juiste beslissing? - Jaimy

Ik knipper met mijn ogen en zie dat ik in een witte kamer lig. Ik lig alweer in het ziekenhuis. Wat heb ik toch met ziekenhuizen? Wat doe ik hier? Als ik me die vraag stel, komt alles weer binnen. De vechtpartij, Andy, het mes en Sem. Als ik naast me kijk zie ik Louis op een stoel zitten. Hij is echt aardig. Dat ik ooit dacht dat hij een sukkel was.

Niet veel later komt Caitlin de kamer binnenstormen. Ik krijg een warm gevoel, als ik haar gezicht weer zie. Maar meteen verandert dat in bezorgdheid. Haar vrolijke en enthousiaste gezicht, dat ze altijd heeft, is vervangen door tranen.

Huilend vliegt ze Louis om de hals. Ik word een beetje jaloers als ik het zo zie, maar ik weet dat ze Louis nodig heeft. Ze heeft niet door dat ik wakker ben en vertelt alles aan Louis. Ze heeft het met Sem uitgemaakt. Ik voel me echt schuldig als ik dit zo hoor. Het is allemaal mijn schuld. Als ik er niet was, had ze het nooit hoeven uitmaken.

'Je hebt het uitgemaakt, omdat hij mij geslagen heeft?' Vraag ik dan ook verbaasd. Caitlin maakt haarzelf meteen los van Louis en vliegt naar me toe. Ze knikt en bekijkt me dan zorgvuldig. 'Laat me eens naar je kijken.' Zegt ze bezorgd. Ik heb het liever niet, want dan zal ze nog meer verdrietiger worden. Ik heb namelijk gemerkt dat ik onder het verband zit. Ik schud mijn hoofd, maar Caitlin trekt de dekens toch naar beneden. Ze moet nog harder huilen, zoals ik al had voorspelt. Ze denkt vast en zeker dat het haar schuld is.

'Caitlin niet huilen, dit is niet jouw schuld.' Zeg ik. Caitlin kijkt me verdrietig aan. 'Dat is het wel, ik had je nooit alleen moeten laten of moeten verwachten dat Marleen en Louis je wel konden beschermen.' Zegt ze moeizaam. 'Marleen heeft Jessica nog een paar flinke klappen geven en ik heb Andy geslagen, maar we waren gewoon niet snel genoeg. We hadden namelijk nooit verwacht dat er voor school wat zou gebeuren.' Vertelt Louis opeens.

Was het voor school gebeurd? Ik had namelijk sterk het gevoel dat ik ver van school weg was. Ik wil hem bedanken, maar ik kan het gewoon niet uit mijn keel persen. 'Maar waar was je eigenlijk?' Vraagt Louis aan haar. Dat zou ik inderdaad ook wel willen weten. 'Naar mijn moeder, ze had wat hulp nodig met vertalen van een oude taal, voor een van haar zakenreizen.' Antwoordt ze meteen. Ik geloof haar meteen. Caitlin is namelijk de beste in talen.

Ze gaat bij me op het bed zitten. 'Ik blijf voorlopig bij je.' Zegt ze lief. Ze gaat even met haar hand door mijn haren heen. Ik glimlach en als Caitlin me een kus op mijn wang geeft, is het gevoel er weer. 'Ik laat jullie wel even alleen.' Mompelt Louis en hij loopt de kamer uit. Ik word rood, ik kan mijn gevoelens voor Caitlin gewoon niet toegeven. Caitlin zucht.

'Weet je Jaimy, ook al was dit niet gebeurt ik wilde het maandag toch al uitmaken met Sem. Het voelt gewoon niet goed en ik miste onze vriendschap, bovendien vind jou veel leuker, dat ik heb ik wel ontdekt toen ik bij mijn moeder was. Ik kreeg je niet uit mijn hoofd en dan vooral onze kus niet.' Zegt ze zachtjes. Ze krijgt blosjes op haar wangen. Ze is echt kei schattig zo!

Ik moet ook blozen en ik trek de dekens een stukje omhoog. Ik wil niet dat Caitlin het ziet. Ze merkt het op een of andere manier toch. Hoe doet ze dat toch? 'Je hoeft je niet te schamen, omdat je bloost hoor. Je bent juist schattig zo. O, en nog een ding, Marleen vertelde dat ze je een mietje noemde, maar je bent geen mietje als je wegloopt van een gevecht. Vechten is dom en als het kan moet je het altijd vermijden. Jij bent gewoon de wijste.' Zegt ze vriendelijk en ze strijkt weer door mijn haren heen. Ik zou het zo graag willen zeggen wat ik voor haar voel, maar ik durf het gewoon niet!

'Kom op, dat nerdje is nu weg, dus het word tijd dat we Jaimy zijn mond gaan snoeren.' Zegt een stem opeens. Ik herken die stem heel goed. Snel springt Caitlin op en gaat achter de deur staan. Ze gebaart dat ik niks moet zeggen. Jessica en mijn andere ex-vrienden, komen de kamer binnengelopen. Jessica loopt langzaam naar me toe. 'Hallo schatje, hoe gaat het nu?' Vraagt ze poeslief en Andy doet zachtjes de deur dicht.

Ze geeft me een kus op mijn wang. Gatverdamme, ik zou haar nu wel van de trap willen gooien, maar ik kan hier niet veel doen. Jessica gaat met een nagel zachtjes over mijn wang heen, daarna maakt ze er een kras in. Ik zie Caitlin langzaam boos worden. Toe, houdt je in. Denk ik smekend in mijzelf. 'Beter hou je, je mond Jaimy, anders gaat er iets heel ergs gebeuren.' Zegt Jessica gemeen. Ik kijk haar angstig aan.

Als Jessica en de anderen de kamer uit willen lopen, komt Caitlin achter de deur vandaan. Opeens gaat alles heel snel. Caitlin roept haar neef Dylan erbij. Hij is veel groter dan de rest. Hij kijkt dreigend naar het groepje, dat mij in elkaar geslagen heeft. Caitlin zegt iets, wat Andy woedend maakt. Geschrokken kijk ik naar hem. Als hij Caitlin ook maar met een vinger aanraakt, dan is hij er geweest! Voor ik het weet, is iedereen in het gevecht betrokken. Ik kan het niet meer volgen. Ik ben nog steeds moe van de vechtpartij.

Opeens zie ik Sem op me afstormen. Hij heeft een gemene grijns op zijn gezicht. Hij kan me niet aanvallen, want iemand springt op hem. Het is Robert, een andere vriend van Caitlin. Verbaasd kijk ik naar hem. Hij haatte mij toch? Caitlin vindt het ook raar en vraagt: 'Robert, jij had toch een hekel aan Jaimy?' 'Ja, maar toen ik hoorde wat Sem had gedaan, ben ik meteen hier naartoe gekomen.' Legt hij uit.

Caitlin's vrienden blijven me maar verrassen. Jessica en de rest weet dat ze hebben verloren en rennen de kamer uit. Hun zijn pas mietjes! Ik kan mijn ogen niet meer open houden en sluit ze. Meteen val ik in slaap.

Een paar uur later ben ik weer wakker. Caitlin en ik zijn nu alleen in de kamer. Ik voel dat er iets gaat gebeuren en ik weet niet of het goed of slecht is. 'Hoe gaat het nu thuis? Doet je moeder je nog vaak pijn?' Vraagt Caitlin voorzichtig. Ze toont altijd belangstelling voor me. Ik schud mijn hoofd. 'Nee, ze heeft het te druk met haar vriend. Ik denk dat ze niet eens weet dat ik hier lig.' Zeg ik eerlijk.

Ik vind het geen leuk onderwerp en voel de tranen in mijn ogen prikken. Het blijft een tijdje stil. 'Jaimy?' vraagt Caitlin opeens. Ik voel mijn hart bonzen. 'Ja?' Vraag ik hoopvol. 'Ik vind je heel erg leuk.' Zegt Caitlin en ze zoent me. Ik weet niet wat me overkomt! Meent ze dit? Ik blijf een beetje verbaasd liggen. Caitlin stopt onmiddelijk. Ze krijgt tranen in haar ogen. 'Sorry.' Mompelt ze en ze rent de kamer uit.

'Nee, wacht!' Komt er schor uit mijn keel. Shit, ik bedoelde het niet zo! Verdrietig blijf ik liggen. Nu kreeg ik de kans om mijn gevoelens te uiten, verpest ik het! Wat ben ik weer lekker dom.

Na een uurtje komt Caitlin weer terug. Ze begint meteen te ratelen. 'Sorry, het spijt me!' Roept ze. Ik wenk haar, om naast me komen te zitten. 'Het geeft niet.' Zeg ik. Ik slaak een diepe zucht en begin mijn verhaal. 'Ik vind jou ook leuk.' Zeg ik. Zo, het is er uit! Caitlin begint te stralen. 'Wil je verkering?' Vraagt ze blozend. Ik wil ja zeggen, maar iets houdt me tegen. Verdomme Jaimy, waarom kan het nooit eens normaal gaan?

Maar haar broer zal het nooit goed vinden! 'Je broer.' Zeg ik alleen. 'Wat maakt dat uit? Hij bepaalt mijn leven niet!' Zegt Caitlin. Ik bijt aarzelend op mijn lip. Ik wil dolgraag verkering met haar, maar ik wil niet dat haar broer boos op haar wordt. Ik weet niet of dit de goede beslissing is, maar ik geef haar een antwoord.

'Ja.' Zeg ik en dit keer plant ik mijn lippen op die van haar.