You hurt me, but I still love you

70. Twee jongens - Caitlin

Weken gaan voorbij. Ik ben nu 20 weken zwanger en vandaag gaan Jaimy en ik weer naar de gynaecoloog. Dit keer naar een andere vrouw die wel haar mond houd, mijn vorige dokter is meteen ontslagen nadat het ziekenhuis het nieuws zag. Gelukkig laten ze Lucas wel met rust en weten ze niet dat hij een van de vaders is ander had hij niet eens meer professioneel kunnen voetballen.

Jaimy en ik kunnen niet meer normaal naar school door dat nieuwsbericht dus hebben we samen met Jesse thuis les. Tenminste Jaimy zou het nog redelijk lukken omdat het nieuws hem niet kent, maar onze schoolgenoten wel en dus krijgt hij als nog vragen. Bovendien wil Jaimy me niet in de steek laten en vind hij school ook leuker met alleen mij en Jesse. Zo kan je betere een op een hulp krijgen.

Mijn moeder vermoed dat als we ons nog een paar weken gedeisd houden het nieuws vanzelf weer over waait. Mijn nieuwe gynaecoloog houd alles uiterst geheim, logisch mijn moeder heeft haar geregeld. Ze is een gynaecoloog die ook bij onze slachtofferhulp werkt.

Ik loop bij de gynaecoloog naar binnen en geef haar een hand. Jaimy doet hetzelfde. We zijn beide behoorlijk zenuwachtig, want vandaag zullen we te horen krijgen wat de baby's zijn. Ik ga liggen op een speciaal bed en tijdens de echo wordt al snel duidelijk dat de baby's twee jongens zijn. We knikken en geven de dokter een hand.

Daarna lopen we naar buiten en wordt Jaimy opeens gebeld. Hij zet zijn telefoon op de spieker en neemt dan op. 'Jaimy...help me...alsjeblieft.. Ze zijn er achter gekomen, achter mij en Ethan. Ze willen ons verbieden elkaar nog te zien en hebben hem op het vliegtuig naar Nederland gezet. Hij heeft daar geen eten of onderdak. Kan jij hem alsjeblieft opvangen? Je woont daar toch? Anders moet hij op straat slapen. Geen zorgen over het geld. Ik ben al onderweg en betaal alles terug, maar alsjeblieft vang hem op.' Zegt Casey snikkend.

Jaimy kijkt me vragend aan. Ik knik. 'Hij kan wel tijdelijk bij Lucas of Jason op de kamer.' Zeg ik zacht. 'Goed, ik ga hem wel halen en sms je zo het adres van ons huis door.' Zegt hij en hangt dan op. Hij stuurt zijn stiefzusje een sms en dan nemen we een taxi naar Schiphol.

We lopen de ontvangsthal binnen waar we Ethan met een gebogen hoofd zien zitten. 'Ethan, kom je met ons mee?' Vraagt Jaimy rustig. Woedend kijkt Ethan op. 'Jij! Heb jij ons verraden?! Komt het door jou dat ik mijn baan kwijt ben en mijn lieve Casey niet meer kan zien?!' Vraagt hij woedend. 'Wow, doe even rustig. Hij heeft jullie niet verraden, Casey belde hem of we je op wilde halen en onderdak wilde bieden. Ze komt er zelf ook aan.' Val ik in de verdediging.

Ethan kijkt verbaast naar mijn buik die nu overduidelijk te zien is. 'Goed bezig jochie, maar voor de volgende keer gebruik een condoom.' Zegt hij met een halve glimlach. Jaimy kijkt hem kwaad aan. 'Bek dicht Ethan, jij kent de situatie niet en het is dat Casey mijn zusje is anders had ik je niet eens komen halen. Ik mag je niet, dus kom mee voor ik me bedenk.' Zegt hij kwaad.

Ethan grijnst en staat op. Ik kijk hem onderzoekend aan. 'Volgens mij vind je het gewoon leuk om hem en andere mensen uit te dagen.' Zeg ik dan. Ethan knikt en ik grijnst. 'Dan heb ik een tip probeer dat niet bij mijn broers, want als dat bij Jesse doet heb je ruzie met het hele huis, Jason lult je er uit en bij Lucas heeft het geen effect.' Zeg ik dan en loop naar buiten met Ethan en Jaimy. 'Die Jason klinkt als een leuke uitdading.'

Jaimy begint te lachen. 'Van Jason win je het op geen enkel gebied meneer de bodyguard. Hij is sterker en slimmer dan jij.' Zegt hij lachend en houd een taxi aan. Ik geef de chauffeur het geld en ons adres en dan rijden we weg. De hele weg lang zegt Ethan niks meer, maar ik kan wel raden waar hij aan denkt. Hoe hij Jason kan klem lullen of verslaan in een gevecht. Ik kan hem dat nu al zeggen. Niet, de enige die van hem kunnen winnen zijn mam, ik en Mason.

Al we na een half uurtje thuis komen staat Jason al op ons te wachten. De bezorgdheid is duidelijk op zijn gezicht te zien. Logisch, we zijn later terug dan geplant was. Zodra hij ons ziet rent hij op ons af en geeft me een knuffel. Ook Jaimy krijgt een knuffel en Ethan een wantrouwige blik.

'En wie mag jij wel zijn?' Vraagt hij zo rustig mogelijk. Ethan grijnst en Jaimy geeft hem een harde stoot in zijn zij. 'Dit is Ethan, mijn stiefzusje's bodyguard en vriendje. Ze hebben ze samen betrapt en hem het land uit gestuurd. Nu heeft hij geen onderdak of een baan en mijn zusje heeft me gevraagd hem tijdelijk onderdak te bieden tot ze hier is. Ze is zelf weggelopen om bij Ethan te kunnen zijn.' Zegt hij dan.

Jason zucht. 'Bij deze familie kan het ook nooit normaal gaan he? Nou goed kom binnen, maar je laat mijn familie met rust, want als je een van hen pijn doet kan je dat straks niet meer na vertellen.' Zegt hij dan en doet de deur open. De rest zit met spanning te wachten. Lucas is de eerste die iets vraagt en Ethan volledig negeert. 'En wat wordt het?' Vraagt hij nieuwsgierig.

'Twee jongens.' Zeg ik glimlachend. Lucas glimlacht enthousiast. Hij wil niet weten of hij vader wordt tot ik beslis of ik de kindjes laat adopteren of zelf ga houden, maar toch merk ik aan hem dat hij heel erg hoopt dat hij vader wordt. 'Dan ga ik straks meteen babykleertjes kopen. Gaan jullie ook mee?' Vraagt hij vrolijk.

Ethan trekt een wenkbrauw op. 'Ben jij een halve vrouw of zo? Mannen horen geen babykleertjes te kopen en er zeker niet zo enthousiast over te zijn. Of je moet de vader zijn en wat te enthousiast zijn. En als dat zo is Jaimy een grote sukkel dat hij nog bij haar blijft, terwijl het niet eens zijn kind is.' Zegt Ethan bot en ik begin te huilen. Ook Lucas kijkt hem gekwetst aan en mijn ouders moeten Jason meteen tegen houden. Jaimy kijkt hem woedend aan.

'Hou godverdomme nou eens je bek! Je weet niet waar je het over hebt! Caitlin is verdomme verkracht en Lucas heeft het door een list ook met haar gedaan! Het is goed mogelijk dat Lucas de vader is, maar ik hou van Caitlin en blijf hoe dan ook bij haar!' Roept hij kwaad.

Ethan schrikt. 'Sorry dat wist ik niet.' Zegt hij zacht. Nu valt Jesse uit. 'Nee, dat klopt! Je weet niets van ons dus hou godverdomme je bek vuile klootzak!' Roept hij kwaad. Iedereen kijkt Jesse nu verbaast aan. Jesse is nog nooit uitgevallen. Jason wordt nu los gelaten die Ethan hard in zijn maag slaat. 'Bek dicht over mijn zusje!' Roept hij kwaad.

Ethan kijkt hem geschrokken aan en Jason kijkt moordend terug. 'Stel je niet aan, ik deed nog zachtjes!' Gromt hij kwaad en loopt woedend de kamer uit. 'Je hebt geluk gehad dat hij zich in hield. Niemand komt aan zijn zusje en normaal had hij dat echt niet gedaan. Ik heb er nu al spijt van dat ik je mee heb genomen.' Zegt Jaimy verwijtend.

Ik ben nog steeds aan het huilen en Lucas geeft me nu een knuffel. 'Ik ga graag mee.' Zeg ik tussen het snikken door. Lucas glimlacht en Jaimy kijkt meteen naar ons. 'Ik ook, al weet ik niet of ik onze gast wel alleen kan laten, want als hij van plan is om Jason uit te dagen weet ik niet of dat wel zo goed afloopt.' Zegt hij dreigend naar Ethan. Jaimy is hem duidelijk al helemaal zat. 'Ik hou mijn mond wel.' Zegt hij en gaat op de bank zitten. Ik ziet mijn vader geïrriteerd naar hem kijken en loop naar mijn ouders toe.

'Pap je bent toch psycholoog? Ga eens met hem praten, volgens mij heeft hij een masker op en is dit gedrag maar schijn.' Zeg ik zacht. Mijn vader knikt en geeft me een knuffel. Daarna pak ik Jaimy's hand en ga ik samen Lucas en Jaimy naar de stad voor babykleertjes. Ook al worden ze misschien geadopteerd, ik wil wel alvast spullen voor de jongens gaan kopen. 

'O, mijn god Caitlin, kom eens kijken!' Roept Lucas enthousiast. Ik loop naar hem toe en hij houd een twee setjes baby kleertjes omhoog. Een van batman en een van superman. Dit is perfect voor de tweeling en ik heb er nog een paar gevonden!' Roept hij enthousiast en houd de rest omhoog. Ik begin te lachen om zijn enthousiasme. 'Die zijn inderdaad echt heel mooi.' Zeg ik glimlachend en loop er mee naar de kassa om af te rekenen.

'Hebben jullie eigenlijk al namen bedacht?' vraagt Lucas aan ons zodra we weer buiten staan. Jaimy en ik kijken elkaar aan en zijn dan even stil. We hebben misschien wel iets, maar weten niet of dat wel zulke goede namen zijn.