Ruled by the Attorney

KABANATA 13

“May bisita ka pala” bungad ni ate pagkapasok sa bahay.

Tumango ako at nagtakip ng unan sa mukha. Ang shunga ko bakit ba ako umamin ng ganoon.

Parang hindi tama pero nakakawala ng kaunting nasa isip. Masakit umasa sa sariling ilusyon mo.

"You were rejected, I can sense that." aniya at naupo sa tabi ko.

Mas lalo kong nginudngod ang mukha k sa unan. Parang mas lalong masakit kapag bubuksan yung topic na ganito.

It's my first time to like someone.

no.

To love someone.

"Bawal maging kayo Cassie. Dahil hindi yun tama" dagdag niya kay mas lalong kumirot ang puso ko.

"Bakit bawal? Sabagay. kahit naman bawal hindi ko alam kung may nararamdaman rin ba siya sa akin" sabi ko at nag-angat ng tingin.

"Bawal dahil hindi pwede" sagot niya at nag-iwas ng tingin.

"Ang gulo ate, ang gulo parang yung mga emotions na nararamdaman ko! Halo halo hindi ko alam uunahin" ani ko at umiyak nanaman.

Mabigat dahil umasa ako, Sa iba normal lang ang ganoong pagpapahalaga sa ginagawa ng isang tao. Ang mali ko ay binigyan ito ng malisya.

"If i knew that this would be happened. I should make a move in the first place, so you will never get hurt like this" frustrated na sabi niya at tumayo.

Saglit akong natigil sa pag-iyak ng marinig yung binitawan na salita ni ate.

"W-what did you mean, Ate?" tanong ko.

Umiling siya bago sumagot, "Nothing. Fix yourself. Hindi bagay sayo ang umiiyak" aniya at umakyat sa pangalawang palapag ng bahay namin.

When i was alone again, Nilamon nanaman ako ng malalim na pag-iisip. Paulit ulit na tumatakbo ang nangyari sa isip ko kaya paulit ulit rin akong nasasaktan.

Oo mababaw lang sa iba ang ganito. Sasabihin na 'Mas mabigat pa ang pasan pasan ng iba kesa diyan sa hindi pagtugon ng pagmamahal ng taong gusto mo' totoo nga naman pero iba yung sakit sa side ko.

Kahit na ilang buwan pa lang kami nagkakilala sobrang naattach na ako sakanya. Sa pagtatanggol, sa pagiging boyfriend ko for acting, so guys won't disturb me again, for saving me all the time. Lahat yun binigyan ko ng kahulugan. Kaya sa huli sarili ang nakinabang, sarili ang masasaktan.

Tunay ngang masakit mahulog sa isang dapat ay kaibigan lang.

Natatawa ako sa naisip na 'Sa pagkakagusto mo sa kaibigan ay parang isang kahulugan na nakikita mo ang worth niya, ang density ng bawat pagdedesisyon niya dahil kilala mo nga siya.' Ang hirap kapag nakaramdam ka ng higit pa sa kaibigan para sa isang tao, maraming masisira or mababago.

I was lying in our sofa when i heard our doorbell rings. Dito na ako natulog at kumain magmula nung kagabi.

Tinamad akong mag-ayos man lang. Nagpunta ako sa gate ng hindi man lang inaalala ang itsura ko.

"Cassie." tawag niya na nagpanginig sa kamay at binti ko.

"T-travis? What's brings you here. Again?" tanong ko at nagbaba ng tingin.

Makita ulit siya ay nagpapabigat ng nararamdaman ko. Nagdudulot ng pagpatak uli ng luha ko.

"I went to organize the printed papers we did yesterday" aniya tumango ako ng kaunti bilang pahayag na naintindihan ko.

Suminghap ako ng hangin at pinipigilan ang sariling magpaagos sa sakit na nararamdaman.

"Yeah" I answered then took a heavy sigh and quiet sobs. "I can handle that i mean do the thing, You can g-go now" I added and my voice get cracked for the last sentence.

Kung pagpapaalis lang niya dito magpapawala ng sakit ay sana may lakas ako ng loob na gawin ulit yun.

Merong taong nagsstay kahit sobrang sakit na. Kaya gusto ko maging ganoon ako. Dahil sa lahat ng sakit may natututunan ako. Baka siguro hindi pa ito pero alam kong malapit na.

Nang naggabi ay agaran ko ring tinapos ang mga paperworks na kailangan ipasa namin. Bagaman ay hindi matigil sa pag-iyak ay nagpatuloy ako.

Aanhin ko ang pag-iyak habang gumagawa kung lalo lang ako nitong pinahihirapan.

“ Cassie! Sabay kana sa amin” bungad ni Kaye sa labas ng gate namin.

Lumingon ako sa tricycle driver at nakita ko si Ryle doon. Nginitian ko rin ito pabalik bago sumakay sa loob.

Tahimik lang kami pareho pero magkaiba ang dala-dalang nararamdaman. “How are you?” I asked Kaye because i can't resist the silence anymore between us.

Agad nangunot ang noo ko ng biglaan niyang sinabing marupok ako at least ako lang.

“ I'm happy to the both of you. You already know that tho.” anas ko at binalingan si Ryle.

“ Panira talaga yang mukha mo Cohen ” puna ko at birong tinaasan siya ng kilay.

“ Alam mo Cassie. Okay na sana dahil tanggap ko ang sinusumbat niyo. Problema nga naman ng may magagandang lahi” histeryang sabi nito at kinindatan pa ako.

mukhang asong may sakit.

Bago pa man makapasok ay sinalubong kami ng lalaking nasa mid 40's ang edad. Amo daw iyon ni Ryle may-ari ng tricycle na pinapasada niya.

“ Grabe akala ko kapag nagkita kami ni Ryle may sasalubong sa akin. Sasabihing anak daw siya ni Rico mambo” natatawang saad ni Kaye kaya natawa rin ako.

“ Same. Mabuti nalang at masyado nating kilala si Cohen. Sa mukha niyan? Walang papatol diyan” biro ko at siya naman ang kinindatan.

“ Grabe nakakasakit kayo ng feelings” anas niya at nagtampo na.

Pagkapasok namin ay kasabay na namin si Travis. Inaantay daw niya ako dahil sabay kami gaya ng nakagawian.

“ Girls, Nandito na pala ang pinakamabuti at magaling na classmate natin.” sigaw ni Kennedy kasama sina Sasha at Sydney.

Umawang ang bibig ko bagaman ay nakataas ang kilay. 

“ Anong ibig sabihin nito?” naguguluhang tanong ko. Malakas na palakpak ang iginawad ng tatlo sa akin.

“ A pleasure greeting for your group?” patanong na sagot niya at pinandidirihan akong tinignan.

Naguguluhan ako sa inaasta nila. Maayos naman kami nung nakaraan maliban kay Kennedy.

“ Kulang lang kayo sa tulog. Tara na sa loob” aya ko pero agad din silang umiwas.

“ Being that close whore? Pathetic.” saad ni Sasha at tinaasan ako ng kilay.

Mas lalo akong nablangko sa nangyayari.

“ Best student huh? Let them know your disgusting past” salita ni Kennedy nagdulot upang sumiklab ang nagbabaga kong kaba.