Ruled by the Attorney

KABANATA 17

I trust myself to bring back the confidence i have. I trust myself to trust someone.

I trust them because i think they trust me like how i do.

Trusting is the key to communicate to others. Katagang matagal kong pinaniniwalaan. Mga salitang naging masaya ako, naging malaya ako.

Ilang beses ako nagtiwala sa iba. Ilang beses akong nagtiwala na, they  will accept me truly even they didn't know the whole me. I trust them because i see that they true to me.

Their actions and words.

Ang mga ginagawa nga ang basehan ng lahat na paniniwalaan ng tao. Hindi puro salita dahil baka ikaw ay napapaikot ng mga kasinungalingan  at walang katotohanan nilang salita.

Pero bakit pati ang kabilang kilos ay nakakagawa pa rin masama at nakakasakit ng tao?

Alam mo yung masakit? Magaling sila manloko. Magaling sila magpaikot ng tao. Sanay na ang ibang taong manloko at magpaniwala ng mga  maling salita.

“ P-pinagkatiwalaan kita Kennedy. kaibigan kita eh! Akala ko kapag nalaman m-mo. n-niyo! kakausapin niyo ako ng personal makikinig kayo sa akin. Pero hindi, Hindi dahil g-ginamit niyo mismo yang bagay na alam niyong may malaking sugat sa pagkatao k-ko. Ginamit niyo p-para ipamukha ang nagawa ko dati.” saad ko habang patuloy na umaagos ang luha kong nakatunghay sakanya.

Sobrang sakit. Sa sobrang sakit nakakapanghina ng lahat. Dahil doon ramdam ko ang pandidiri ng ibang tao. Mga salita nilang masasama para sa akin. Hindi ko alam na ganun eh! Nabulag lang ako sa pagmamahal!

Pagmamahal na akala ko totoo pero panloloko lang pala.

“  I c-can't see you now like i did before. How i amazed and wanted to be like y-you. I regret it. I regret that being like you is just, nevermind. I h-hope now things are clear to you.” saad ko.

Suminghap ako ng panibagong hangin bago sabihin ang aking huling mga salita para sa kanya.

“ Think. What d-did you get by that act of you? cause to ignore you. You have that attitude, so people leave you. I treasure you the most but you just ruined everything on us.” usal ko at hinayaang dalhin ang aking mga paa palabas ng silid na iyon.

Nakakalunod ang hangin na umiikot sa lugar na iyon. Hindi ko na matagalan.

Hindi ko matagalan ang mga nangungusap nilang mata. Mga bibig nilang alam kong hinuhusgahan na ako ngayon.

Ano pa bang gagawin ko? Ano pang salita ang sasabihin ko para malinawan sila sa akin? Maniwala sila sa akin.

Iba na ang tao eh. Kapag sinabing nagawa mo iyon dahil mahal mo.Sasabihin ka nilang tanga.

Hindi nila alam yung nararamdaman ng tao. Hindi nila alam ang takbo ng mga isip ng tao gaya ko.

Pero alam ko na ang takbo ng ibang tao. Nanghuhusga agad kapag nakitang may mali kang nagawa.

Mas natatakpan ng kamalian ang mga bagay na nagawa mong tama.

“ Alcantara why are you--” nakasalubong ko yung professor namin pero sa halip na magpaliwanag ay nagpatuloy akong tumatakbo.

Tumakbo ulit sa nakaraan kong laging nabubuhay at sumisira sa akin. Sumisira sa akin dahil sakanilang maling pamamaraan.

Hindi ko na kaya! Hanggang kailan ba ako mahihirapan ng dahil sa mapait kong nakaraan?

Pumunta ako sa lugar kung saan walang makakakita sa akin. Naupo ako sa gilid at nginudngod ang aking mga mukha sa palad ko.

Nahihirapan na ako dahil lagi nalang ganito.

“ b-bakit napakadali l-lang sakanila?"  humihikbing tanong ko sa kawalan.

“ Napakadali nilang gawin sa akin ito! Naging mabuti at patas naman ako sa ibang tao. Pero ganito ang panunukli nila!?” dagdag ko at umiiling ng ilang ulit.

“ May nagawa ba akong mali?” tanong ko at nakatingin sa punong sumasayaw sa hangin.

“ You didn't do any wrong, baby” boses ng lalaking nakakaalam simulat sapul ng  pangyayaring ito.

“ Napakadali mong sabihin yan!  h-hindi mo naman alam yung sakit na n-nararamdaman ko!? Pagod na pagod na ako,” saad ko at pinipisil pisil ang palad kong basa ng luha ng taong nakaramdam ng matinding sakit.

“ If you think that it's easy to say those words. And it's that damn hard to seeing you cry like that because of pain. Cassidy.” saad niya nakaharap sa akin.

Umiling akong nakatunghay sakanya. “ I promised before. That i don't want to witnessed you, crying again because of the jerk in your past. You been through a lot. You open yourself again. Still, i know that you c-can also do the same thing” usal niya at hinawakan ang mukha ko.

Hindi ko alam. Namamanhid ako sa lahat para hindi makaramdam o makaisip man lang ng hakbang.

Dahil sa bawat pagbukas ko ng pinto ng pagtanggap ay siyang pagpasok ng sakit na uukit muli sa aking pagkatao.

“ I d-didn't see now. If--- i can forgive them. I'm dying of everything.” ani ko at nagpakawala ng tawa.

“ I'm dying because of you too! Why d-did you just hide those things!?” nanghihina kong tanong at muling sinubsob ang mukha sa aking mga palad.

They know how sensitive i am it comes on my mother. They know, how i desperate want to know more on my mother's case!

They just fucking hide the truth to me and they have that fucking confidence to face like nothing's got happened. They're so unbelievable.

Nanatili siyang nakatingin sa akin. Agad akong umiwas ng tingin at hindi magkaundagagang tumayo.

“ Y-you know what? I think this situation put me in the right p-path.” anas ko at suminghap ng hangin.

“ I know this time, I made a right decision. Travis.” dagdag ko at tinignan ang kanyang mata.

Mata na ngayon ko lang muling nakitang nabahidan ng lungkot at sakit. Takot sa mangyayari ulit.

“ N-no. Please baby. There's a lot of things that we can do on this. But leaving me isn't the way. Please ” saad niya at hinagilap ang kamay ko.

Umiling ako habang ang luha ay patuloy na umaagos na para bang wala ng bukas o susunod.

“ In the first place you know that. I d-don't want you to see me like this. To know and witnessed this things again. I'm so frustrated and in pain now. Travis. And i think the permanent farewell will be the last thing i could do for you.” ani ko at hindi na mapigilan ang paghikbi.

“ P-please. Don't come near at me again. I d-don't want you to saw me and i don't want to s-see you. Please. This is a rule. Travis. Obey this, Please” I begged in the second time.

But not for someone's love or to stay. I begged now to let him go. I begged him to be far again. I begged to leave me this time.

“ I don't care about your damn past! I accept you before, now and forever. Please don't leave me again, baby. Please! I know you're just tired for the pain you've carrying on your whole life. Let me be your wall. You can rest and put your head on mine. I d-don't want you to leave my life. Cassidy. Baby.” pakiusap niya.

Patuloy ako sa pag-iyak at pag-iling.

“ It will be this hard more in our s-side. I assure you a thing, Travis. Once i have a chance to fight for myself.” saad ko at pinagkakatitigan siya sa huling pagkakataon.

“ W-when im done on my battle. I will fully fight for you. That's not an just a word. That's a rule from your first girlfriend.” dagdag ko at siyang pagtulo ng malakas na patak ng ulan at baldeng luha kong ngayon lang mas lalong napakawalan.